Ποια… επέτειος; Του… ναι σε όλα;

Χτυπούσαν οι καμπάνες από το πρωί στις γειτονιές κι αρκετοί –σαν την αφεντιά μου- απορούσαν με το σκηνικό, που βέβαια θύμιζε παλιές καλές εποχές.

Τότε που είχε νόημα να γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου, πάντα μια ξεχωριστή μέρα για τον ελληνισμό.

Όχι ότι θα σβήσει ποτέ ή θα φθίνει αυτή η συγκλονιστική επέτειος για την Ελλάδα. Αλλά την «τότε» Ελλάδα, την Ελλάδα που αντιστέκεται,

Όμως τι ακριβώς γιορτάζουμε στις τωρινές εποχές με τις δραματικές συγκυρίες;

Γιατί το «Όχι» γίνεται όλο και πιο σπάνιο, μένοντας κρυμμένο, φοβισμένο, τρεμάμενο, ψάχνοντας λαγούμι να κρυφτεί…

«Ναι σε όλα», είναι πια η Ελλάδα, που δεν αντιστέκεται, δεν επιμένει, έχοντας γίνει υποχείριο των πάντων, ορατών τε και αοράτων…

Τι ακριβώς συμβολίζει αυτή η μέρα στη νεολαία; Πιθανότατα τίποτα, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις της.

Οι ενηλικιωμένοι πλέον, ψάχνουν εισιτήρια για την… Αυστραλία και μια θέση εργασίας. Ας πάνε όπου να ναι, αρκεί να βρουν ένα μεροκάματο κι ένα τόπο που να σε σέβεται.

«Στις φάμπρικες…», που έλεγε κι ο Καζαντζίδης, σε μια δραματική επιστροφή στη δεκαετία του 60…

Οι μαθητές, υψώνουν το χέρι, τεντώνουν την παλάμη και μουντζώνουν με χαρά. Και λίγα κάνουν. Τους έχουν καταστρέψει το σήμερα και το αύριο, καταδικάζοντάς τους σε μαρασμό και ανυπαρξία.

Ποια… επέτειος; Αυτή που οι μαθητές περνάνε μπροστά από τους υποτιθέμενους επίσημους και στρίβουν στην άλλη μεριά το κεφάλι για να μην ξεράσουν; Τρομερό…

Ποια… επέτειος; Αυτή που οι «επίσημοι» εξαφανίζονται για να μη φάνε γιαούρτια ή νεράντζια στο κεφάλι, ακόμα κι έξω από τις εκκλησιές; Τρομερό…

Ποια επέτειος; Αυτή που οι «μεγαλόσχημοι» μπαίνουν από τις πίσω πόρτες για να μην τους πάρουν χαμπάρι και τους την πέσουν; Τρομερό…

Έτσι μας κατάντησαν, μας καταντήσαμε, αφού και η δική μας συμβολή ήταν σημαντική στα κατ’ εξακολούθηση… αυτογκολ!

Ποια… επέτειος; Με εξαφανισμένη την πολιτική ηγεσία, που ντρέπεται (φοβάται για την ακρίβεια, γιατί μάλλον δεν ντρέπεται καθόλου…) να κυκλοφορήσει;

Ποια… επέτειος; Με τον πρωθυπουργό να μεταφράζει το «φονικό μνημόνιο» που καταρρακώνει τον κόσμο σε μια ευκαιρία για… ξεκίνημα από την αρχή, προς… όφελος των Ελλήνων;

Ποια… επέτειος; Των καταρρακωμένων Ελλήνων που στερούνται πια (2011) ακόμα και τα βασικά; Που δεν μπορούν να πάνε στο σούπερ μάρκετ; Που δεν μπορούν να κινήσουν τα αυτοκίνητά τους; Που δεν μπορούν να βάλουν πετρέλαιο; Που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα; Που κυκλοφορούν με… κουβέρτες μέσα στα σπίτια τους;

Βέβαια κάποιοι απ’ αυτούς έπαιρναν ακόμα και… διακοποδάνεια (!) για να πάνε στη Μύκονο, αλλά αυτό είναι μια άλλη (επίσης πονεμένη…) ιστορία…

Ποια… επέτειος; Του «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ» στη Μέρκελ, που μπορεί να στείλει ακόμα και… δημάρχους στα χωριά μας για να ελέγχει τα πάντα;

Ποια… επέτειος; Ενός έθνους με φοβισμένους βουλευτές, που κινούνται καθαρά με τη λογική του μαντριού;

Ποια… επέτειος; Με τους ανθρώπους να ντρέπονται για το πώς έχουν κατ