Περί Γκούντγιονσεν...

Η κουβέντα γύρω από τον Γκούντγιονσεν είναι ένα μικρό deja-vu. Πάνω-κάτω οι ίδιες συζητήσεις που έχουν ήδη γίνει για “ονόματα” στο παρελθόν, οι ίδιες που είναι καταδικασμένες να γίνουν και στο μέλλον.Το προφανές είναι πως η καριέρα είναι προς τα κάτω. Κι η προφανής σκέψη που ακολουθεί είναι πως, αν δεν ήταν προς τα κάτω, δεν θα ερχόταν στην Ελλάδα. Παίκτες που έχουν αγγίξει το τοπ επίπεδο μπορούμε να τους δούμε μόνο “μετά”, στην κατηφόρα προς το φινάλε. Ζαλισμένος από τον καύσωνα μπορώ να θυμηθώ μόνο τον Τουρέ, ως περίπτωση παίκτη που τον είδαμε στην Ελλάδα στο “πριν”. Τα δύο χρόνιαΟ Ισλανδός, λοιπόν, είναι μεγάλος, οπότε έρχεται κι αυτός στο “μετά”. Μια προβληματική διετία τον είδε να αλλάζει τέσσερις ομάδες μέσα σε δύο σεζόν. Την περίοδο 2009-10, σε Μονακό και Τότεναμ έπαιξε συνολικά σε 25 αγώνες. Ήταν βασικός σε 11 απ’αυτούς και συμπλήρωσε το 90λεπτο μόνο σε τρεις περιπτώσεις. Την επόμενη χρονιά τη μοίρασε σε “χαμηλότερα ράφια”, σε Στόουκ και Φούλαμ, με τα νούμερα να πέφτουν κι άλλο. Έπαιξε σε 15 ματς, μόνο σε τέσσερα ήταν βασικός, έβγαλε μόνο ένα 90λεπτο.Η αξία του, το όνομά του και το παρελθόν, ήταν απολύτως λογικό να του δώσουν δύο χρόνια σε τοπ επίπεδο, στο Σαμπιονά και την Πρέμιερ Λιγκ. Όμως, παρότι οι ομάδες που τον επέλεξαν δεν είναι τίποτα μεγαθήρια, ο Γκούντγιονσεν ούτε στέριωσε, ούτε έπαιξε πολύ, ούτε διακρίθηκε. Μοιραία, από τα σαλόνια της Αγγλίας και τα παχυλά συμβόλαια, βρέθηκε στην Ελλάδα και στην ΑΕΚ.Όταν η παρελθοντική αξία ενός παίκτη είναι αυταπόδεικτη, το πρώτο που έχει σημασία είναι η κατάσταση στην οποία θα παρουσιαστεί. Χέρι στη φωτιά δεν μπορεί κανείς να βάλει για το πως θα παρουσιαστεί ο Γκούντγιονσεν, αλλά η καταγωγή και το παρελθόν του λένε πως είναι σχεδόν βέβαιο πως θα είναι επαγγελματίας. Ο,τι έχει θα το δώσει, δεν θα κοροϊδέψει. Προφανώς είναι στα κάτω του, αλλά δύσκολο μπορώ να τον φανταστώ να γίνεται ακόμα χειρότερος, να ξενυχτάει και να κοροϊδεύει.Η θέσηΈνα άλλο θετικό στοιχείο στην περίπτωσή του Γκούντγιονσεν είναι η θέση στην οποία αγωνίζεται. Πολλές φόρες λέμε για παίκτες πως “με τέτοια αξία στην Ελλάδα θα κάνει πλάκα”, αλλά ξεχνάμε πως αυτό δεν ισχύει για όλες τις θέσεις στο γήπεδο και δεν έχει εφαρμογή σε όλες τις περιπτώσεις. Άλλα τα ζητούμενα αν μιλάμε για ακραίους μπακ, εξτρέμ κι αμυντικούς χαφ κι άλλα αν μιλάμε για σέντερ φορ ή στόπερ.Η ΑΕΚ πχ έφερε δύο φορές το λάθος να φέρει “ονόματα” για να παίξουν στο αριστερό άκρο της άμυνας, τους Αουραμπαρένα και Χουάνφραν. Όταν η θέση σου απαιτεί ταχύτητα, φρεσκάδα, πολλά τρεξίματα κι ανεβάσματα, η εμπειρία κι η αξία του παρελθόντος πάνε περίπατο. Το ίδιο ισχύει και για τους εξτρέμ που δεν μπορούν πια να ντριμπλάρουν και να δημιουργήσουν ρήγμα ή για τους αμυντικούς χαφ, που δεν μπορούν πια να τρέξουν όσο απαιτείται. Όσες φορές κι αν είχε βάλει την φανέλα της Βραζιλίας και της Ρεάλ ο Κονσεϊσάο, δεν άλλαζε καθόλου το γεγονός πως δεν είχε τίποτα να δώσει, αφού έπαιζε σαν να του είχαν δέσει τα παπούτσια μεταξύ τους. Στην θέση του σέντερ φορ, του δεκαριού, όμως, ή