Ομάδα με περηφάνεια κι εγωισμό!

Από την ομάδα που βλέπουμε στη Λιθουανία περιμέναμε τα εξής: Πείσμα, πάθος, μαχητικό πνεύμα. Τα βλέπουμε όλα αυτά κι από τη στιγμή που υπάρχουν βγαίνει και κάτι ακόμα: Ο χαρακτήρας. Λες και είναι καμωμένη από ατσάλι προκειμένου να προσπερνά όλα τα προβλήματα. Λες κι αυτή η τεράστια παράδοση που κουβαλά την κάνει ακόμα πιό δυνατή... Κυρίως όμως της χαρίζει μεγαλύτερη περηφάνεια και περισσότερο εγωισμό..Είναι και θέμα DNA εδώ που τα λέμε. Το ελληνικό μπάσκετ δεν είναι τυχαία περίπτωση, ούτε βέβαια η Εθνική ομάδα. Από το 1987 ως σήμερα, με ελάχιστες άσχημες παρενθέσεις βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Δεν υπάρχει ομάδα από την εποχή της... Σοβιετικής Ένωσης με τέτοια διάρκεια. Προσοχή: Για διάρκεια μιλάμε... Που είναι ιδιαίτερα σημαντική για μιά ομάδα. Από τη δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα κρατά αυτή η ιστορία.Αυτά τα παιδιά που βρίσκονται στη Λιθουανία έχουν περηφάνεια κι εγωισμό και είναι κρίμα κι άδικο να τα συνδέσουμε με τη θλιβερή ιστορία που είδε το φως της δημοσιότητας, με τους... followers, τους παρατρεχάμενους και την οποία οφείλουν να λύσουν ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ. Η ομάδα είναι κάτι το ξεχωριστό, κάτι το λαμπερό και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ούτε κι έχει το δικαίωμα να τη μπλέξει με άλλες καταστάσεις.Μιά ομάδα νέα ως επί το πλειστον, χωρίς ιδίαίτερες εμπειρίες αλλά με εγωισμό να περρισεύει. Το διαπιστώσαμε από την αντίδραση μετά την κακή βραδιά κόντρα στην ΠΓΔΜ. Είδαμε την αντίδραση απέναντι σε Μαυροβούνιο και Κροατία. Είδαμε και κόντρα στη Σλοβενία τον χαρακτήρα που έδειξε... Ατσάλι! Η πίεση έγινε έντονη, η ζώνη του Μάλκοβιτς έσφιξε γύρω της μιά θηλειά, αλλά η Εθνική ήταν χαλύβδινη! Με 3/3 τρίποντα στα τελευταία 71 δευτερόλεπτα, με διαφορετικό πρωταγωνιστή ανά χρονική περίοδο (Παπανικολάου- Φώτσης- Ζήσης), με παίκτες που γνωρίζουν καλά το ρόλο τους, με απόλυτη ψυχραιμία διαχειρίστηκε το νεκρό διάστημα κι ανέτρεψε τα πάντα. Αυτή η ομάδα έχει 4 νίκες σε 5 αγώνες και συνεχίζει, ετοιμάζεται πλέον για το Κάουνας και παραμένει ζωντανή στο στόχο της διεκδίκησης μιάς θέσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου...Μπράβο τους, λοιπόν. Όλο το χειροκρότημα τους αξίζει. Όπως και η αγάπη μας.