Οι Γερμανοί… προλαβαίνουν. Εμείς απολογούμεθα…

Η είδηση για την άρνηση της Γερμανίας να φιλοξενήσει το φιλικό μας με τη Ρουμανία στο Ρόιτλιγκεν έγινε δεκτή από τα ελληνικά ΜΜΕ με τη συνήθη υπερβολή που μας χαρακτηρίζει στα (ελάσσονα και μόνο, δυστυχώς) θέματα που έχουν μπροστά τον επιθετικό προσδιορισμό «εθνικός».

Ίσως δεν γίνεται, βέβαια, αλλιώς, όταν η γενιά των σημερινών 30ρηδων πρακτικώς μεγάλωσε με παντοιοτρόπως φυτεμένη στο μυαλό της την σοσιαλιστικού… υπερρεαλισμού ανοησία ότι το «εθνικό» ταυτίζεται με το «εθνικιστικό» -κάτι που φυσικά δεν ισχύει παρά μόνο για όσους θέλουν

να απαξιώνουν το μεν και να καπηλεύονται το δε, για εξίσου ταπεινούς σκοπούς, κατά τη γνώμη μου.

Διότι «εθνικός» είναι ένας επιθετικός προσδιορισμός μιας (η αλήθεια είναι όχι επαρκώς προσδιορισμένης, αλλά όχι πάντως και ασαφούς) ποιότητας. Ενώ ο εθνικισμός είναι… -ισμός. Εξ ορισμού κάτι που κινείται στα άκρα ενός οποιουδήποτε φάσματος και, φυσικά, πρεσβεύει για τον εαυτό του την μόνη ορθή αλήθεια.

Θέλω να πω, δηλαδή, πως, όταν κάποιος που γιορτάζει μια επέτειο απελευθέρωσης της χώρας ή πανηγυρίζει για μια νίκη της Εθνικής του ομάδας ονομάζεται εθνικιστής, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Διότι αυτό περιγράφει μια τρικυμία εν κρανίω και ούτε το παραμικρό που να έχει να κάνει με οιουδήποτε είδους ιδεολογικό υπόβαθρο.

Αντιστοίχως, θα μου επιτρέψετε να πω, ότι η γερμανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου δεν κάνει πολιτική όταν αρνείται να φιλοξενήσει ένα ματς στο οποίο δεκάδες χιλιάδες ομογενείς υπάρχει ο φόβος (έστω και αμυδρός) ότι μπορεί να μετατρέψουν την κερκίδα σε πεδίο διαμαρτυρίας των Ελλήνων κατά των (δαιμονοποιημένων, δικαίως ή αδίκως) Γερμανών –με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στη συνέχεια.

Πολιτική κάνει η Μέρκελ. Η Ομοσπονδία κάνει ό,τι ΚΑΙ εδώ θα έπρεπε να κάνει η κάθε ομοσπονδία (κάθε δημόσιος φορέας, τέλος πάντων). Δεν ρίχνει λάδι στη φωτιά. Και, δυστυχώς (στο πλαίσιο και όσων συζητούσαμε χθες) το πρόβλημα και εκεί εντοπίζεται πολύ περισσότερο στο τι κάνει, επίσης, ο Τύπος. Διότι… μη νομίζετε ότι μόνο εδώ γουστάρουν τα ΜΜΕ να παρουσιάσουν «απλουστευτικά» και «ασπρόμαυρα» τα πράγματα. Και εκεί το ίδιο συμβαίνει.

Οι «κακοί» Έλληνες, οι «τεμπέληδες», οι μπείξοι, οι δείξοι. Όπως κι εμείς, την καμπούρα μας δεν την κοιτάμε. Εξαιτίας των δικών μας ΜΜΕ, τους «παλιογερμανούς» κατηγορούμε, για τους οποίους, όμως, αγνοούμε με ευκολία ότι είχαν στάση μισθών για καμιά δεκαετία και δεν έχουν σύνταξη πάνω από 1800 ευρώ –όπως και εκείνοι, λόγω των δικών τους ΜΜΕ αγνοούν βολικά διάφορες άλλες πραγματικότητες για τους Έλληνες.

Γι’ αυτό και σας λέω: εμείς μπορεί να το βλέπουμε ως μία ακόμη πράξη «πολιτικής» εναντίον της χώρας την απόφαση να μη φιλοξενηθεί εκεί το φιλικό μας με τη Ρουμανία. Για μένα, όμως, έχει και μια γενναία δόση ευθύνης το κίνητρο πίσω απ’ αυτήν. Ευθύνης που καλό θα ήταν να επιδεικνύεται εκ των ΠΡΟΤΕΡΩΝ κι από διάφορες άλλες πλευρές.

Διότι, καθώς έλεγε κι η γιαγιά μου, από τότε που βγήκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο. Και όπως πιο ταιριαστά θα λέγαμε σήμερα, μετά