Ο Τοτσέ και ο καθρέφτης της αλήθειας…

Αυτός ο Τοτσέ (και όποιο άλλο όνομα διαθέτει) έχει μια μεγάλη ατυχία. Να διαδέχεται τον Τζιμπρίλ Σισέ στον Παναθηναϊκό. Κι αυτό μοιάζει λίγο με…κατάρα, αν αναλογιστεί κανείς πόσα απίθανα πράγματα έκανε ο Γάλλος στη διάρκεια της διετούς παρουσίας του στην Ελλάδα.Το δυστύχημα γι’ αυτόν είναι ότι… όχι κάθε τρεις και λίγο αλλά συνέχεια θα τον συγκρίνουν με τον μέχρι πρότινος killer του Παναθηναϊκού και πιθανότατα θα τα βρίσκουν όλα στραβά πάνω του, αφού μάλλον είναι αδύνατο να κοντράρει τις επιδόσεις του Σισέ.Το δεύτερο «δυστύχημα» είναι ότι σέρνει μαζί του την… καταγωγή του, δηλαδή τη Σεγούντα Ντιβιζιόν της Ισπανίας, άρα με κάθε στραβή του μπορεί και να αντικρίζει… ανοιχτές παλάμες, διανθισμένες με διάφορες λεξούλες, στα… γαλλικά βεβαίως-βεβαίως…Και το τρίτο «δυστύχημα» -έστω σε μικρότερη κλίμακα- είναι το γεγονός ότι χαρακτηρίστηκε από όσους τον ξέρουν σαν ένα κράμα… Πετρόπουλου και Μάντζιου! Την τελευταία φορά που ακούσαμε για κράμα ήταν για ένα… μπάζο, τον Αυστραλό Τζέησον Πόλακ, τον οποίο φρόντισε να κάψει με την αναφορά του ο Γιάννης Καλογεράς (ρε μεγάλε, κράμα… Ζάετς και Ρότσα; Δεν μπουκωνόσουν με τρία χάμπουργκερ εκείνη την ώρα;).Εν πάσει περιπτώσει, ο Τοτσέ έχει βαρύ φορτίο κι αυτό το ξέρει ακόμα και ο ίδιος. Κι ο… Μπλάνκο που δεν το ήξερε όταν πήγε στην ΑΕΚ, μια χαρά την έκανε τη δουλειά του.Άλλο όμως είναι το θέμα. Το όνομα κάθε ποδοσφαιριστή, βαρύ ή… ελαφρύ, «παίζει» ως προς τις εντυπώσεις μόνο στο πρώτο διάστημα, τότε δηλαδή που «παίζουν» οι εφημερίδες.Από εκεί και μετά μιλάει ο… καθρέφτης. Κι ο μοναδικός αξιόπιστος είναι ο αγωνιστικός χώρος.Έχουν έρθει «βαριά» ονόματα που τα κατάπιε το χορτάρι από το πρώτο κιόλας λεπτό, κι ας είχαν παίξει σε… πέντε μουντιάλ στο παρελθόν. Τα παραδείγματα άπειρα, έτσι;Κι έχουν έρθει κι άγνωστοι, για τους οποίους έπεσε κράξιμο μόνο και μόνο με την αναφορά του ονόματός τους, αλλά ο χρόνος κι η απόδοση ήταν αυτά που μίλησαν στο τέλος, όπως συμβαίνει άλλωστε σε όλες τις περιπτώσεις.Δεν τον έχω δει τον άνθρωπο, τον Τοτσέ (όπως κι οι περισσότεροι, φαντάζομαι), και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής (δεδομένο αυτό) δεν ήξερα καν την ύπαρξή του στο χάρτη!Ωστόσο –χρόνια στο κουρμπέτι- ακολουθώ μια ιερή συνταγή: πριν διαμορφώσω άποψη, πάντα περιμένω, δίνοντας και τη σχετική πίστωση χρόνου.Θα ήταν αδιανόητο (παρότι συμβαίνει συχνά…) να ακολουθήσει κανείς την πεπατημένη κατά το δοκούν: είτε να κράξει είτε να αποθεώσει. Και οι δύο περιπτώσεις, έχουν αφήσει… λιπόθυμους ανθρώπους, μουγγούς, τους έχουν εκθέσει ανεπανόρθωτα…Γιατί εδώ, στο ποδόσφαιρο, δεν μιλάμε για… εγγυημένα έπιπλα (διά… χειρός Βαραγκή δηλαδή!) αλλά για ανθρώπους που καλούνται να δίνουν συνέχεια εξετάσεις.Επομένως είναι άδικο είτε μιλάμε για τον Τοτσέ είτε για κάποιον άλλο, να βγαίνουν πρόωρα συμπεράσματα πριν τον δούμε και δυο και τρεις και… δεκατρείς φορές.Κι επιπλέον, άλλο Τοτσέ κι άλλο… Σισέ, άλλο Ζέκο κι άλλο Ζέκα! Όλοι χρειάζονται τεστ… ποιότητας!Κι από εκεί και πέρα, ποιος μπορεί να πανηγυρίσει ή να… σιχτιρίσει για τον Κουίνσι Οβούσου Αμπέγιε, τον Γκ