Ο «Τόρο», ο Κοστάντσο και ο… πατέρας του Μακούν!

Ας με συγχωρήσουν κάποιοι, αν σήμερα γίνω… κακός! Η νίκη είναι νίκη, έστω κι αν έρθει στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Αυτό, δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ανεξάρτητα, όμως, από το τελικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να λένε και να γράφουμε, τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη!Η χθεσινή (18/9) εικόνα του Ολυμπιακού στο παιχνίδι με την Ξάνθη ήταν για 75’ αποκαρδιωτική. Δεν μου λέει τίποτα το ότι οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν 20 τελικές και είχαν κατοχή μπάλας στο 66%. Τα στατιστικά δεν… κερδίζουν στο ποδόσφαιρο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Σοβαρή μπάλα, ο Θρύλος έπαιξε για πέντε λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και για άλλα δέκα στο δεύτερο… Κακά τα ψέματα! Όποιος έμεινε ικανοποιημένος από την εμφάνιση των πρωταθλητών κόντρα στη Skoda, ας κοιταχθεί πρώτα στον καθρέφτη και μετά ας σηκώσει το χέρι του. Δεν πιστεύω πως υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που να αγαπάει τον Θρύλο και να χάρηκε για κάτι άλλο, πλην της πολύτιμης νίκης και κυρίως του τρόπου που κατακτήθηκε. Ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε είναι μία ομάδα που μας έχει συνηθίσει να παίζει επιθετικά, με πάθος στις προσωπικές μονομαχίες, να μπαίνει στο γήπεδο... πυρακτωμένη και να πνίγει τον αντίπαλο. Για δεύτερο στη σειρά παιχνίδι, ο πρωταθλητής Ελλάδας ούτε ρυθμό είχε, ούτε πάθος στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, ούτε καν αγωνιστική ταυτότητα, παρότι ξεκίνησε με επτά παίκτες που ήταν και πέρυσι στο ρόστερ. Ασφαλώς και αποτελεί δικαιολογία ότι η ομάδα δεν έχει ρολάρει ακόμη, αφού έχει παίξει μόλις δύο παιχνίδια, αλλά ορισμένα πράγματα που είδαμε, δεν επιτρέπουν… ελαφρυντικά. Το γεγονός δηλαδή ότι ο Τοροσίδης, πέντε μέρες μετά το χουνέρι του Μορέλ, έχει την ίδια αντίδραση και με αντίπαλο τον Μαρσελίνιο, τον οποίο μαρκάρει με τα μάτια στη φάση του 0-1, δεν τρώγεται με τίποτα! Ούτε είναι δίκαιο, για όλα να… χρεώνεται ο Κοστάντσο. Οκ, δεν έχουμε πειστεί ακόμη ότι ο Αργεντινός είναι ο πορτιέρο που έψαχνε ο Ολυμπιακός και μπορεί να καλύψει το τεράστιο κενό του Νικοπολίδη, αλλά όχι και να του ρίχνουμε την ευθύνη για όλα τα γκολ που δέχεται η ομάδα. Σε τελική ανάλυση, ο Πάρντο ήταν καλύτερος;Πέρα απ’ όλα τα άλλα, τα οποία θα αναλυθούν στην πορεία, έντονος προβληματισμός υπάρχει και για τον Ζαν Μακούν, ο οποίος μοιάζει σκιά του σπουδαίου παίκτη που θαυμάσατε τα προηγούμενα χρόνια με τη φανέλα της Λιόν. Στο «Καραϊσκάκη», μάλιστα, ακούστηκε μία ατάκα που τα λέει όλα: «Βρε μπας και δεν πήραμε τον Μακούν, αλλά τον… πατέρα του;».Νωρίς είναι ακόμη για ασφαλή συμπεράσματα, αλλά από τους μεγάλους παίκτες υπάρχουν και μεγάλες απαιτήσεις...Αντίθετα, ο Ορμπάιθ, τον οποίο κι εγώ αντιμετώπισα με δυσπιστία και δεν το κρύβω, έδειξε πολλά καλά στοιχεία και μπράβο του. Ώριμος, έμπειρος, κοντρολαρισμένος και εγκεφαλικός χαφ μπορεί να δώσει πολλά, όταν βρεθεί με τους νέους του συμπαίκτες…Υ.Γ.: Ο Πάντελιτς μπορεί να μην ακουμπήσει τη μπάλα σε όλο το ματς, αλλά στη μία φάση που θα βρεθεί σε θέση βολής θα εκτελέσει! Αξίζει, λοιπόν, καλύτερης μεταχείρισης από την τεχνική ηγεσία ειδικά στα ματς του «Καραϊσκάκη»…Υ.Γ.2: Και ο Τζιμπούρ δεν φάνηκε ιδιαίτε