Ο πιο… βραχύβιος ισόβιος αποκλεισμός

Στο ποινικό δίκαιο, ισόβια κάθειρξη δε σημαίνει… σώνει και ντε μια ζωή στη φυλακή. Στα 20-25 χρόνια, αν είσαι καλό παιδί, αφήνεις τα σίδερα και επιστρέφεις στον έξω κόσμο.Στο ελληνικό βόλεϊ, η έννοια «ισόβια» έχει πολύ πιο… χαλαρή έννοια. Δύο χρόνια και… βγάλε. Ισόβιος αποκλεισμός είχε επιβληθεί στον Κώστα Χριστοφιδέλη το καλοκαίρι του 2007, σε μια απέλπιδα προσπάθεια της τότε διοίκησης Μπελιγράτη να εξαντλήσει την αυστηρότητά της απέναντι στους παίκτες που δεν έδειχναν… ενθουσιασμένοι από τις κλήσεις τους στην Εθνική.Παράδειγμα προς μίμηση υποτίθεται πως θα αποτελούσαν οι περιπτώσεις των Χριστοφιδέλη και Μπάεφ σε μελλοντικούς αντιρρησίες συναδέλφους τους, δεν πρόλαβαν όμως να περάσουν δύο χρόνια πριν αμφότεροι επιστρέψουν στην ομάδα, υπό νέα διοίκηση και τεχνική ηγεσία. Η ανάγκη, βλέπετε…  Και η αδυναμία του ελληνικού βόλεϊ να… γεννάει ακραίους.Το παράδοξο της υπόθεσης δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι ο ίδιος άνθρωπος, ο Αλέκος Λεώνης, καθόταν στον πάγκο της Εθνικής την περίοδο του περιβόητου «ισόβιου» αποκλεισμού, εκεί όπου κάθεται και τώρα, καλώντας εκ νέου τον παίκτη που πριν από τέσσερα χρόνια του είπε «όχι».Το πραγματικά παράδοξο είναι πως, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει στα δικαστήρια, στο διάστημα που μεσολάβησε ο Χριστοφιδέλης και η καλή διαγωγή… τσακώθηκαν. Με ένα χρόνο αποκλεισμό στην πλάτη του, λόγω ντόπινγκ (ο ίδιος δηλώνει αθώος) και δεδομένης της…. κακότροπης σχέσης του με την Εθνική, ο έμπειρος ακραίος δε θα έπρεπε να θεωρείται πια αξιοποιήσιμο υλικό για τους ομοσπονδιακούς τεχνικούς. Είπαμε, όμως, η ανάγκη...ΥΓ: Η απόφαση του Λεώνη να τον συμπεριλάβει στη λίστα με τους 30 και όχι στους αρχικούς 16 δεν καθιστά βέβαιη τη συμμετοχή του στις υποχρεώσεις της Εθνικής. Υπάρχει πάντα και η άποψη της ΕΟΠΕ, η οποία έχει την επιλογή να βάλει την ηθική τάξη πάνω από το ρίσκο του -έτσι κι αλλιώς πολύ πιθανού- αποκλεισμού από τους Ολυμπιακούς Αγώνες….