Ο παράδοξος σχεδιασμός του Ολυμπιακού

Χαίρετε κύριοι. H ιστορία πολλές φορές γράφεται με παράξενο τρόπο...

Ειδικά στον ομαδικό αθλητισμό μια ατυχία, μια σύμπτωση μπορεί να σε καταστρέψει αλλά κάποιες φορές μπορεί και να σε οδηγήσει στο δρόμο της επιτυχίας. Στη χώρα μας βρισκόμαστε στον αστερισμό του ντέρμπι. Αγωνιστική δεν υπάρχει αυτή την εβδομάδα και με τα τελευταία αποτελέσματα Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός παίζουν μόνοι τους στη μάχη του τίτλου.

Με

το πέρας της περασμένης αγωνιστικής έκλεισε ο πρώτος κύκλος της φετινής σαιζόν. Πλέον πάνω κάτω οι δύο ομάδες έχουν φτιάξει την αγωνιστική τους φυσιογνωμία. Και οι δύο μονομάχοι άλλαξαν το αγωνιστικό τους στυλ σε σχέση με την περασμένη χρονιά. Το κοινό τους γνώρισμα είναι πως η αλλαγή του σχεδίου δεν έγινε καθαρά από απόφαση του προπονητή αλλά προέκυψε στην πορεία.

Οι υπολογισμοί του Βαλβέρδε

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά ξεκινώντας την κουβέντα για το ντέρμπι με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Έχω την αίσθηση πως όταν τελείωσε το περσινό πρωτάθλημα είχε φανταστεί διαφορετικά τον φετινό Ολυμπιακό ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο ίδιος είχε χτίσει την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας του στηριζόμενος στο πρέσινγκ ψηλά. Από την μεταγραφή του Τζιμπούρ και μετά το αγωνιστικό πλάνο σχεδιάστηκε με τον Τζιμπούρ και τον Φούστερ να είναι οι πρώτοι παίκτες που ασκούν πίεση στον αντίπαλο και στα δύο άκρα έπαιζαν οι Ριέρα, Μιραλάς.

Αυτή η επιθετική λογική έφερε χαμηλά τον Ιμπαγάσα. Ο Βαλβέρδε μη έχοντας καθαρό αμυντικό χαφ καθιέρωσε τον Μοντεστό γνωρίζοντας όμως πως το τμήμα σκάουτινκ ψάχνει για εξάρι. Δεν έβγαλε από την ενδεκάδα τον Μπράβο αλλά ήταν φανερό πως δεν ήταν ικανοποιημένος ούτε από τον τρόπο που έπαιζε τη θέση ούτε από τον επαγγελματισμό του. Ενώ ήξερε πως ένα σημαντικό πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει ήταν πως η περασμένη σαιζόν ήταν η τελευταία του Νικοπολίδη. Ο Βάσκος τεχνικός πάντως προσπάθησε να ετοιμάσει την επόμενη ημέρα καθιερώνοντας τον Πάρντο. Πάνω κάτω βλέποντας πως τελείωσε ο Ολυμπιακός το περσινό πρωτάθλημα έβλεπες το σχέδιο για την επόμενη ημέρα.

Μάλιστα το τμήμα σκάουτινκ δεν έμενε με σταυρωμένα χέρια και είχε καταλήξει στους παίκτες που θα έπρεπε να έρθουν στου Ρέντη. Ο Βαλβέρδε φεύγοντας για διακοπές φανταζόταν πως στην προετοιμασία θα είχε τον Σάντσεζ. Ποδοσφαιριστή για τον οποίο σπαταλήθηκαν λεφτά για τον εντοπισμό του την παρακολούθηση και την αξιολόγησή του. Ενώ πιθανότατα θα φανταζόταν πως εκτός από τον Μαρκάνο που ήταν δική του επιλογή θα είχε και τον κατάλληλο αντικαταστάτη του Νικοπολίδη, (υπολογίζοντας και στην παραμονή ως λύση ανάγκης του Πάρντο) με τον Οτσοα να είναι η πρώτη επιλογή.

Όλοι έκαναν τις μεταγραφές τους

Τα πράγματα όμως για διάφορους λόγους δεν πήγαν όπως τα περίμενε. Για την αξία του Οτσόα δεν έχω πειστεί από τη μέχρι τώρα εικόνα του στην Αζαξιό. Μιλάμε για έναν τερματοφύλακα που στηρίζεται στα ρεφλέξ του και μπορεί να σου πάρει ένα παιχνίδι μόνος του, όπως έκανε φέτος στο Ζερλάν που κατέβασε τα ρολά στο 1-1 που πήρε η ομάδα του ή να την χαντακώσει όπ