Ο ορισμός της μπασκετικής ομάδας!

Οι έστω και περιορισμένες ποδοσφαιρικές μου γνώσεις δεν με οδηγούν στο να κάνω λάθος! Εννοώ ότι ποσοσφαιρική ομάδα «Καντού» δεν έχω συναντήσει μέχρι τώρα σε κάποια αναφορά. Αντιθέτως, όταν μιλάμε για μπάσκετ, εννοούμε (μεταξύ άλλων και) Καντού.

Άλλωστε πάντα τη χρησιμοποιούσε στα παραδείγματά του ο κορυφαίος- κατά την ταπεινή μου άποψη- μπασκετικός θεωρητικός: Ο αείμνηστος Ανδρέας Βαρίκας που έβλεπε μπροστά από την εποχή του: «Δεν είναι δυνατό να γίνουμε Μπαρτσελόνα ή Ρεάλ Μαδρίτης. Μπορούμε όμως να γίνουμε Καντού, να γίνουμε Σκαβολίνι, να υποχρεώσουμε μιά πόλη να ζει στο ρυθμό μας» έλεγε

στους φίλους και συνεργάτες του εκείνα τα... ατέρμονα βράδια των 80ς στη Νέα Σμύρνη όταν οραματιζόταν τον Πανιώνιο του μέλλοντος...

Ετσι είναι... Η Καντού εκπροσωπεί μιά μικρή επαρχιακή περιοχή στην Ιταλία. Είναι όμως ομάδα που κατέκτησε 10 ευρωπαϊκά τρόπαια, 2 κύπελλα πρωταθλητριών, 4 κύπελλα Κυπελλούχων και 4 κύπελλα Κόρατς συν 2 Διηπειρωτικά κύπελλα.

Από το 1973 ως το 1983 κατέκτησε τα 9 απ' αυτά (!) και το 1991 έκλεισε ο κύκλος της (τότε κατέκτησε το 4ο κύπελλο Κόρατς και τον 10ο ευρωπαϊκό της τίτλο) μαζί με την τεράστια καριέρα του μεγάλου Πιερλουίτζι Μαρτζοράτι. Από το 1969 ως και το 1991 έπαιξε στην Καντού και ήταν παρών και στα 10 ευρωπαϊκά τρόπαια της ομάδας...

Μεγάλοι παίκτες όπως ο Αντονέλο Ρίβα, ο Κάρλο Ρεκαλκάτι (αργότερα έγινε και προπονητής) ή ο θηριώδης αμερικανός Ουάλας Μπράιαντ, η «κολώνα» της ομάδας στα δύο κύπελλα Πρωταθλητριών, το 1982 και το 1983 φόρεσαν τη φανέλα της. Στη λίστα συναντάμε κι άλλους σπουδαίους παίκτες όπως τον Αλμπέρτο Τόνουτ, τον Ντάβιντε Πεσίνα, τον Τζιουζέπε Μπόζα...

Η Καντού πέρασε και τη μεγάλη της κρίση. Τη σεζόν 1993-1994 έπαιξε για τελευταία φορά στην Ευρωλίγκα. Στο τέλος εκείνης της περιόδου υποβιβάστηκε στην Α2 της Ιταλίας κι έμεινε χαμηλά για δύο σεζόν. Επέστρεψε στην Α1 το '96 κι... επέστρεψε για τα καλά πέρυσι όταν έφτασε μέχρι τον τελικό των πλέι οφ στο ιταλικό πρωτάθλημα. Ηττήθηκε- αναμενόμενο- με 4-1 από την Σιένα αλλά το σκοπό της τον είχε πετύχει: Μετά από 17 χρόνια επέστρεψε στην Ευρωλίγκα...

Συμπερασματικά η Καντού είναι η ομάδα που... αγαπάμε οι μπασκετικοί, ακριβώς για το λόγο ότι καλλιέργησε ουσιαστικά αυτό το άθλημα, μεγαλούργησε, έγινε θρύλος και μύθος στην Ευρώπη. Πιθανότατα να αποτελεί ένα παράδειγμα που αρκετοί θα έπρεπε να ακολουθήσουν (αν και η Ιταλία έχει τέτοια σπουδαία παραδείγματα όπως η Σιένα, η Βαρέζε, το Πέζαρο, το Τρεβίζο, το Ριέτι που πήρε κύπελλο Κόρατς ακόμα και η Μπολόνια) στην Ελλάδα αλλά δεν το έκαναν ποτέ...