Ο καμβάς των «ζωγράφων» Τζόρνταν και Μέσι

«Ίσως, ναι. Πολύ λίγοι έχουν κυριαρχήσει στο άθλημα με τον τρόπο που το έχουν κάνει αυτοί οι δύο».

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Πεπ Γουαρδιόλα, τα είπε στη συνέντευξη Τύπου μετά το παιχνίδι με τη Γρανάδα. Σ’ αυτό το ματς ο Μέσι έγινε ο πρώτος σκόρερ της Μπαρτσελόνα με 234 γκολ, μόλις στα 24 του, κι ο κόουτς των Καταλανών ρωτήθηκε αν μπορεί ο Μέσι να μπει στο πάνθεον των πολύ μεγάλων, να θεωρηθεί κάτι σαν τον Μάικλ Τζόρνταν.

Αυτή

η δήλωση του Πεπ με αφορμή το ιστορικό ρεκόρ του Μέσι, μ’ έκανε να σκεφτώ πως υπάρχουν δύο ιστορίες που μοιάζουν. Όχι τόσο οι προσωπικές ιστορίες του Μέσι και του Τζόρνταν, όσο αυτές των ομάδων τους. Το κοινό χαρακτηριστικό των δύο αυτών «ζωγράφων» είναι πως αμφότεροι αγωνίστηκαν σε ομάδες που ο τρόπος παιχνιδιού τους έμεινε στην ιστορία, καθόρισε την εποχή τους και έδειξε τον δρόμο και στους υπόλοιπους. Και μάλιστα υπάρχουν ομοιότητες στους ρόλους, στα πρόσωπα και στην πλοκή των δύο ιστοριών.

Triangle offense

Πιθανότατα θα γνωρίζετε ή θα έχετε ακούσει πως οι Μπουλς του Τζόρνταν ήταν η ομάδα που έκανε διάσημη την τριγωνική επίθεση στο μπάσκετ. O Τεξ Γουίντερ είναι ο άνθρωπος που έχει συνδέσει για πάντα τ’ όνομά του μ’ αυτήν, αλλά δεν ήταν ο άνθρωπος που την ανακάλυψε. Ο κολλεγιακός κόουτς, Σαμ Μπάρι, ήταν αυτός που την είχε συλλάβει, αλλά ο Γουίντερ ήταν εκείνος που ασχολήθηκε με το «τακτικό εύρημα» και τελειοποίησε τους κανόνες και τα plays.

Το «σύστημα» της τριγωνικής επίθεσης, αν πρέπει να το πούμε έτσι, είχε πάρει το όνομά του από τα τρίγωνα που σχημάτιζαν οι παίκτες στο πλάι της ρακέτας, κι ήταν αρκετά παλιό, ο Γουίντερ είχε γράψει βιβλίο γι’αυτό από το 1960. Η διαφορά, η στιγμή που άλλαξε η ιστορία, ήρθε πολλά χρόνια αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 80. Ο Τζόρνταν και οι Μπουλς έπρεπε να βρουν απάντηση απέναντι στους Ντιτρόιτ Πίστονς, που κάθε χρόνο έστεκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο στον δρόμο για την κορυφή.

Το πρόβλημα

Τα Κακά Παιδιά του Ντιτρόιτ είχαν τη δική τους «Βίβλο», τους «Κανόνες του Τζόρνταν». Δεν ήταν τίποτε άλλο από μια σειρά από συγκεκριμένες τακτικές οδηγίες, οι οποίες εφαρμόζονταν απαρέγκλιτα στην άμυνα, με πολύ ξύλο και στόχο τον περιορισμό του Τζόρνταν. Το σχέδιο των Πίστονς και του προπονητή τους, Τσακ Ντέιλι, είχε επιτυχία, ό,τι κι αν έκανε ο Τζόρνταν, οπότε οι Μπουλς θα έπρεπε να βρουν την δική τους τακτική απάντηση, τους δικούς τους Κανόνες, που θα τους επέτρεπαν να φτάσουν στον τίτλο.

Ο Φιλ Τζάκσον ανέλαβε την ομάδα πριν τη σεζόν 1989-90 και με ασίσταντ τον Γούιντερ εκμοντέρνισαν και τελειοποίησαν την τριγωνική επίθεση, την προσάρμοσαν πλήρως στα προσόντα του Τζόρνταν και των υπολοίπων κι από εκεί και πέρα το μόνο που έλειπε ήταν χρόνος. Χρόνος για να κατανοήσουν όλοι, και κυρίως ο ίδιος ο Τζόρνταν, τους Κανόνες που διέπουν την κάθε επίθεση κι έτσι να φτάσουν να λειτουργούν όλοι μαζί «με ένα μυαλό».

Οι Κανόνες και τ’ αποτελέσματά τους

Γιατί η διαφορά ήταν ακριβώς εκεί. Η τριγωνική επίθεση δεν ήταν απλώς μια σειρά από