Με το κεφάλι ψηλά

Χαίρετε κύριοι,

Ο Ολυμπιακός δεν άντεξε τη συνεχόμενη πίεση της Μέταλιστ και έχασε στο τέλος μια πρόκριση που φαινόταν να την έχει στα χέρια του. Ο τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός ήταν σκληρός και συνέβησαν πολλά πράγματα για να μείνουν οι «ερυθρόλευκοι» εκτός Ευρώπης.

Ο χτεσινός αγώνας είχε δύο εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους ημίχρονα. Ο Ολυμπιακός ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στο πρώτο και κατέρρευσε εντελώς στο

δεύτερο. Μιας και μιλάμε για μια νοκ άουτ αναμέτρηση, η Μέταλιστ είχε το πρώτο και το τέταρτο ημίχρονο και ο Ολυμπιακός το δεύτερο και το τρίτο.

Και στα δύο παιχνίδια, στα διαστήματα που μπορούσε να ελέγξει το ρυθμό του παιχνιδιού αναδείχθηκαν όλες οι αδυναμίες της Μέταλιστ. Μιας ομάδας που αμύνεται με αστείο τρόπο, που δοκιμάστηκαν και οι δύο τερματοφύλακες και διαπιστώσαμε πως δεν ξέρουν πώς να μπλοκάρουν τη μπάλα και διαθέτουν άθλια ρεφλέξ.

Είδαμε, επίσης, πως το κεντρικό τους αμυντικό δίδυμο είναι υπερβολικά άτεχνο και με τις τοποθετήσεις που παίρνει ο Γκουεγιέ πάντα υπήρχε η δυνατότητα να τρυπηθεί κάθετα η άμυνά της.

Ενώ στις δύο πλευρές στην άμυνα παίζουν καθαρά επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές που σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα του κόσμου θα έπαιζαν εξτρέμ. Για να μιλήσουμε αποκλειστικά για το χτεσινό παιχνίδι, ο Βαλβέρδε όλα αυτά τα διαπίστωσε από το πρώτο ματς και πήγε να καθαρίσει την πρόκριση από νωρίς.

Μετά από τις μεγάλες ήττες, είθισται να γίνεται κουβέντα για τα λάθη του προπονητή. Αν με το ζόρι ψάχνουμε κάποιο λάθος, τραβηγμένα από τα μαλλιά προκύπτει πως ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κάνει καλύτερη κατανομή δυνάμεων.

Μπήκε όπως συνηθίζει με πολλή ενέργεια, έπαιξε ψηλά, έκανε ότι ακριβώς έπρεπε αλλά δεν σκότωσε τον αντίπαλο και δεν φύλαξε δυνάμεις για το τέλος. Το πρώτο ημίχρονο μοιάζει λίγο με μια κλασική σκηνή πριν το τέλος των θρίλερ. Όπου δηλαδή ο εχθρός, ο κακός της ταινίας, είναι χτυπημένος και μοιάζει έτοιμος να σβήσει και για έναν περίεργο λόγο πάντα δεν του δίνουν το τελικό χτύπημα αλλά του δίνουν την ευκαιρία να σηκωθεί.

Η διαφορά είναι πως στο Καραϊσκάκη ο πρωταγωνιστής μας είχε ήδη πολλές πληγές, είχε χάσει πολλές από τις δυνάμεις του και στο τέλος το έργο δεν είχε happy end. Το τελευταίο χτύπημα το δέχτηκαν οι «ερυθρόλευκοι».

Οι αιτίες του ήταν πολλές. Στη Μέταλιστ δεν πρέπει να δώσεις μπάλα στο δεύτερο ημίχρονο τη μπάλα. Την πήρε από μόνη της και οι παίκτες που είχαν μείνει διαθέσιμοι στο Βαλβέρδε δεν μπορούσαν να αντιδράσουν. Στο Βάσκο προπονητή έτυχε κάτι πολύ σκληρό. Έβλεπε την ομάδα του να δέχεται αφόρητη πίεση, αλλά ο ίδιος δεν μπορούσε να αντιδράσει. Είχε κάνει δύο αναγκαστικές αλλαγές, καθώς έχασε τον Ιμπαγάσα λίγο πριν λήξει το ημίχρονο και στο πρώτο δεκάλεπτο του δευτέρου τον Μανιάτη. Έχοντας κάνει τις δύο αλλαγές και βλέποντας στο γήπεδο να υποφέρουν οι Ορμπάιθ, Μαρκάνο, Τσιμπούρ, Τοροσίδης τα χέρια του ήταν δεμένα. Όπως πήγαν τα πράγματα οι «ερυθρόλευκοι» στο δεύτερο ημίχρονο είχαν να διαχειριστούν ένα παιχνίδι που ο αντίπαλός τους είχε