Λαμπράκος: «Δεν μας στηρίζουν»

Η επιτυχία της ανόδου για μία ομάδα του γυναικείου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου δεν συνεπάγεται πάντα… χαρά. Σε έναν χώρο που δεν χαίρει της προβολής των αντίστοιχων ανδρικών πρωταθλημάτων τα προβλήματα είναι πολλά και το μεράκι που πρέπει να επιστρατευτεί για να ξεπεραστούν πρέπει να είναι μεγάλο, χωρίς μάλιστα να είναι πάντα αρκετό για να τα επιλύσει.

Έτσι, η χαρά από την άνοδο της ομάδας του Ήφαιστου Περιστερίου στη Β’ κατηγορία του Γυναικείου Πρωταθλήματος μετριάστηκε γρήγορα, από τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στη συνέχεια, καθώς δεν υπάρχει η απαραίτητη στήριξη από τους ανθρώπους

Ο προπονητής της ομάδας Νίκος Λαμπράκος ανοίγει τα… χαρτιά του, μιλώντας στο Onsports για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ομάδα του, λίγο μόλις καιρό μετά την επιτυχία της ανόδου στην Β' Εθνική.

-Πώς βλέπετε την φετινή χρονιά μετά την περσινή σας άνοδο;

«Η φετινή χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη. Θα παίξουμε σε μια κατηγορία με έμπειρες ομάδες και έμπειρες αθλήτριες. Εμείς σαν ομάδα είμαστε αρκετά… μικροί ακόμα για να κοντραριστιούμε μαζί τους σε θέματα δύναμης και εμπειρίας. Για να είσαι έμπειρος παίκτης πρέπει να είσαι 22-23 χρονών και να έχεις παιχνίδια και παραστάσεις. Οι παίκτριες μου έχουν μέσο όρο ηλικίας τα 16 χρόνια».

-Στις προπονήσεις πώς φέρονται οι… μικρές;

«Όσο μπορούν καλύτερα αλλά δεν θα έλεγα πως κάνουμε προπόνηση. Τα προβλήματα είναι πολλά. Τραυματισμοί, σχολεία, φροντιστήρια και το βασικότερο το γήπεδο. Μερικές φορές κάνουμε προπονήσεις με 7-8 κοπέλες. Αν αυτό λέγεται αυτό προπόνηση, τότε είμαι λάθος».

-Οι προπονήσεις σας σε ποιο γήπεδο γίνονται;

«Τις περισσότερες φορές στο… μισό γήπεδο του Ηφαίστου και άλλες σε γήπεδα 8Χ8. Μακάρι να μην μπορούσαμε να κάνουμε καθόλου σε γήπεδα 8Χ8 γιατί στους αγώνες μπαίνοντας σε ένα κανονικό γήπεδο έχουμε την αίσθηση πως είναι ατελείωτο».

-Σαν τμήμα σας υποστηρίζουν;

«Επειδή δεν μου αρέσει να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, θα σου πω πως σαν τμήμα γυναικείου ποδοσφαίρου δεν μας θέλουν. Από το δήμο που βγάζει τις ώρες του γηπέδου για τις προπονήσεις μέχρι και την ίδια την ομάδα. Δεν είναι δυνατόν ομάδα Β’ Εθνικής να μην έχει ένα γήπεδο για προπόνηση!».

-Στις δηλώσεις σας διακρίνω μια πικρία...

«Ναι, προς όλους. Τμήμα χωρίς διοίκηση, παύει να είναι τμήμα. Στο τέλος έτσι όπως πάμε, οι παίκτριες θα αναγκαστούν να πλένουν μόνες τους τις εμφανίσεις τους στο σπίτι τους. Πέρσι όσα παιχνίδια ήταν εκτός έδρας οι παίκτριες τα πλήρωναν μόνες τους. Δεν έχουμε βοήθεια. Δεν έχουμε ανθρώπους να μιλήσουν στο δήμο, στον πρόεδρο, να βρούμε κάποιους χορηγούς προκειμένου να αναπτύξουμε καλές σχέσεις και με τις άλλες ομάδες. Δεν γίνεται μια ομάδα η οποία βρίσκεται στο μεγαλύτερο δήμο της Αθήνας να έχει 18 δελτία εκ των οποίων τα 6 να είναι καινούρια. Πώς να παίξεις σε πρωτάθλημα; Γι’ αυτό λέω ένα μεγάλο μπράβο στις ομάδες της επαρχίας και πιο πολύ στους ανθρώπους των ομάδων για το ενδιαφέρον και την αγάπη προς την ομάδα τους».

-Φέτος πως βλ