Καθένας με την τρέλα του, κι ο Νέρι… την ομπρέλα του

Ένα είναι σίγουρο, όταν αναφέρεται κάποιος στον Νέρι Καστίγιο. Όσο πολλή μπάλα ξέρει, τόσο λίγη διάθεση να χρησιμοποιήσει το μυαλό του έχει!

Εξ ου και ο τίτλος με την αναφορά στην ομπρέλα…

Είναι προφανές πλέον πως όταν ο Θεός… μοίραζε σύνεση και αυτοσυγκράτηση, ο Νέρι κράταγε την ομπρέλα πάνω από το κεφάλι του… Δεν εξηγείται αλλιώς πως ένας άνθρωπος για τον οποίο στα 15 χρόνια του «σφάχτηκε» κόσμος και κοσμάκης, κατάφερε να παίξει αξιοπρεπώς μόνο στον Ολυμπιακό.

Κι όχι στον Ολυμπιακό της ευρωπαϊκής προοπτικής ή των δύσκολων καιρών που υπήρχε μεγάλη κριτική και γκρίνια πολλές φορές. Στον Ολυμπιακό του Σωκράτη Κόκκαλη, που μεσουρανούσε στον εγχώριο κόσμο τουλάχιστον, ο οποίος είναι ένας από τους υπεύθυνους για την εξέλιξη του Νέρι Αλμπέρτο Καστίγιο.

Ο αρχηγός και το Νintendo…

Ο Καστίγιο βρέθηκε στην Ελλάδα μόλις στα 16 του, έχοντας εντυπωσιάσει με τη φανέλα της Ντανούμπιο σε τουρνουά της Βραζιλίας ακόμα και τους σκάουτερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τον Ολυμπιακό να τον φέρνει στου Ρέντη και να του προσφέρει όλα όσα χρειαζόταν για να μείνει ικανοποιημένος και χωρίς να αισθάνεται προβληματικά μακριά από την πατρίδα του.

Το γεγονός ότι είχε πράγματι μεγάλο ταλέντο και έβγαζε έναν «τσαμπουκά», παρά τα 16 του χρόνια, που πόρωνε τον κόσμο των «ερυθρόλευκων» τον έκανε αμέσως αγαπητό στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών αλλά και του προέδρου της ΠΑΕ, Σωκράτη Κόκκαλη. Δεν είναι λίγοι μάλιστα αυτοί που πιστεύουν πως ο διοικητικής ηγέτης των Πειραιωτών φταίει σε μεγάλο βαθμό για την εξέλιξη του Μεξικανού, αφού θεωρείται πως τον έχει «κακομάθει» ιδιαίτερα…

Πάντως, ο Καστίγιο για αρκετό καιρό την περνούσε… ζάχαρη στου Ρέντη, αφού εκτός από τις προπονήσεις «έλιωνε» τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, με αποτέλεσμα ο Τζόρτζεβιτς να του χαρίσει το παρατσούκλι «Νintendo»! Επίσης, στα 18 του ο Καστίγιο πήρε για πρώτη φορά μέρος σε πειθαρχικό παράπτωμα στον Ολυμπιακό χωρίς ωστόσο να φταίει. Ήταν καλοκαίρι προετοιμασίας, όταν στην ψηφοφορία για τους αρχηγούς αναδείχθηκε πρώτος (!) μετά από «χουνέρι» των «παλιών» της ομάδας. Ήταν η μοναδική φορά που ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν χαρίστηκε, ίσως γιατί δεν έφταιγε ο Καστίγιο, και αποφάσισε να ορίζει ο ίδιος τους αρχηγούς.

Τσαμπουκάς και… ψευτοτσαμπουκάδες

Ο Καστίγιο όσο άρχιζε να παίρνει χρόνο συμμετοχής, τόσο άρχιζε να δείχνει και δείγματα γραφής του «πακέτου» που είχε στη διάθεσή του. Εντυπωσιακός, τεχνίτης, καλός ποδοσφαιριστής που μπορούσε να βοηθήσει, αλλά και εριστικός με αντιπάλους, διαιτητές, οπαδούς, συμπαίκτες και προπονητές.

Τα περιστατικά είναι αρκετά για να τα απαριθμήσεις μεμονωμένα ωστόσο άπειρες φορές, παρότι μικρός το δέμας και μικρός ηλικιακά., «χώθηκε» σε τσαμπουκάδες εντός γηπέδου. Έπιασε από το λαιμό αντιπάλους, όπως τον Αντώνη Νικοπολίδη, με τον οποίο στη συνέχεια έγιναν συμπαίκτες, ωστόσο έκανε και… πίσω όταν διαπίστωσε πως δεν τον «έπαιρνε».

Κάτι τέτοιο είχε συμβεί στη Νίκαια τον Νοέμβριο του 2004, με τον Φερέιρα Κινγκ να τον πιάνει από τον λαιμό και