Η υπομονή είναι… (ανεξάντλητη) αρετή;

Μεγάλη μέρα, λοιπόν, για τον Παναθηναϊκό η Κυριακή, ε; Όχι μόνο, λόγω της ομορφιάς του ελληνικού ποδοσφαίρου επιστρέφει στην αγωνιστική δράση μετά από… ένα μήνα (!), αλλά και επειδή, καθώς μάθαμε χθες, το παιχνίδι με τον Εργοτέλη θα παρακολουθήσει ενδεχομένως και η Αυτής Μεγαλειότης ο πρίγκιπας.

Έτσι τουλάχιστον είπε χθες στο Onsports ο εκπρόσωπός του Βλάσσης Τσάκας, που, μάλιστα, έδινε σε όποιον τον καλούσε και το κινητό του στον πρίγκιπα για να δηλώσει ότι

«όλα πάνε καλά». Φυσικά, για να πάνε όλα καλά, πρέπει να πιστοποιηθεί το γνήσιο της υπογραφής και όχι απλά να πάρει κάποιος τηλέφωνο τον Τσάκα κι εκείνος να του πει: «να, έλα: πάρε και τον πρίγκιπα να σε διαβεβαιώσει».

Όμως μη φοβάστε. Και αυτό είπε ο Τσάκας ότι θα έχει λυθεί. Μέχρι σήμερα. Το πολύ. Οπότε… τι να πω; Ό,τι λέω τόσες μέρες. Πρέπει να κάνουμε υπομονή. Όση απαιτεί η σοβαρότητα του θέματος και η, φευ, μικρότερη φαινομενική σοβαρότητα με την οποία αναγκάζει τους πάντες να αντιμετωπίζουν το όλο σίριαλ η στάση και η επικοινωνιακή τακτική του εκπροσώπου του.

Διότι, να πούμε και κάτι σημαντικό εδώ: από την αρχή λέω εγώ ότι το θέμα δεν μπορεί να τραβάει τόσον καιρό και να είναι τελείως φούμαρο. Αλλά και από την αρχή λέω ότι αν δεν είναι φούμαρο, αδικείται πάρα πολύ από τη μέχρι στιγμής διαχείρισή του, σε «προς τα έξω» επίπεδο από τον κ. Τσάκα.

Φυσικά, επίσης από την αρχή έχουμε πει, ότι η «επικοινωνία» είναι ένα κομμάτι κάθε θέματος και μάλιστα, παρότι έχουμε συνηθίσει διαφορετικά τα τελευταία χρόνια, ΔΕΝ είναι και το πιο σημαντικό ή ουσιαστικό. Ότι παίζει το ρόλο της, όμως, παίζει. Και ειδικά εάν κάτι μετατρέπεται σε «σειρά» επεισοδίων και δεν ξεκαθαρίζεται όπως συνήθως ξεκαθαρίζονται τέτοιου είδους υποθέσεις. Με λίγα λόγια και… πολλή μουσική, για να θυμηθούμε και το γνωστό σλόγκαν. Ας είναι. Είπαμε. Υπομονή. Είναι αρετή…

Υ.Γ.: Απίθανα πράγματα ακούγονται από διάφορες πλευρές. Λίγο πολύ ξέρετε, φαντάζομαι και από ποια πλευρά ακούγονται τα πλέον απίθανα και τερατώδη. Με κορυφαίο, φυσικά και κορωνίδα του όλου παραλογισμού, ότι ο Κετσπάγια θα έπρεπε να έχει δηλώσει ήδη ανοιχτά πως… επειδή έχει δουλέψει στην Ελλάδα, θα βάλει την ομάδα του να χάσει απόψε, για να πάει η Εθνική μας στο EURO!

Δηλαδή, αναρωτιέμαι, μέχρι που έχει φτάσει η διαστροφή – για να μην πω και η βλακεία - μας, πλέον, με το ποδόσφαιρο που βιώνουμε και μας ποτίζει; Έλεος, Διότι, πες και ότι ο Κετσπάγια… έχει όντως κάποια «υποχρέωση» να μας διευκολύνει – που, φυσικά δεν την έχει. Θα έπρεπε να το… διατυμπανίσει κιόλας; Να μην κρατήσει καν τα προσχήματα; Μα, να γελάσει κανείς με τέτοιες λογικές ή να βάλει τα κλάματα; Ή να κάνει και τα δύο συγχρόνως;