Η μετάβαση της ομάδας, εξαρτάται από αυτή της ΠΑΕ

Η αλήθεια είναι πως η χρήση της λέξεις μέλλον, εμφανίζει συνήθως μία θετική αύρα. Το μέλλον πάντα είναι γαρνιρισμένο με ελπίδα, όμως σε αυτή τη χώρα, με αυτές τις συνθήκες, μάλλον η λέξη μέλλον είναι… ερμαφρόδιτη. Ελπίζεις για να ελπίζεις.Στα ποδοσφαιρικά δρώμενα τώρα, η λέξη μέλλον εμφανίζει κινδύνους. Πως μπορείς να φτιάξεις κάτι καλύτερο από τη στιγμή που οι φόροι συμβολαίου έχουν διπλασιαστεί; Από τη στιγμή που ο 18ος παίκτης σου, κοστίζει στην εταιρία 300 χιλιάδες ευρώ; Φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα για τον ΠΑΟΚ, που το ερχόμενο καλοκαίρι λήγουν τα συμβόλαια των Χαλκιά, Ίβιτς, Γκαρσία, Κοντρέρας, Τσιρίλο, Λίνο, Σνάουτσνερ, δηλαδή των επτά από τους συνολικά δέκα με δώδεκα που τον ανέβασαν επίπεδο. Η αλήθεια βέβαια είναι πως αυτοί οι επτά παίκτες απελευθερώνουν κοντά στα 3,5εκατ. ευρώ από την εταιρία, με τους φόρους, όμως επειδή η ζημία είναι δεδομένη για όλες τις ελληνικές ομάδες στη σεζόν που ξεκίνησε, σιγά μην αυτά τα χρήματα είναι διαθέσιμα προς ενίσχυση. Το κλειδί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο προπονητής και μάλλον ο ΠΑΟΚ τον έχει. Τον έχει και ο Ολυμπιακός, δεν έχω αρνητική αύρα για τον Χιμένεζ της ΆΕΚ. Από εκεί και πέρα, μετριότητες. Νομίζω πως στα χέρια του Λάσλο Μπόλονι υπάρχει μία πολύ ιδιαίτερη διαχείριση σεζόν. Δεν είναι μόνο το πως έχει κάποια σημαντικά κενά στο ρόστερ. Είναι πως πρέπει να τρέξει μία σεζόν με πινελιές του παρελθόντος και στοιχεία του μέλλοντος. Να προσπαθήσει δηλαδή να έχει μία ομαλή μετάβαση το επόμενο καλοκαίρι από την ομάδα που βρήκε στην ομάδα που θέλει να φτιάξει. Ο Ρουμάνος, παρά το πολύ βαρύ βιογραφικό του, συμβιβάστηκε με μία μόλις δικιά του επιλογή, που όλως τυχαίως, έκρινε και το πρώτο επίσημο παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Ο Κοστίν Λαζάρ, είναι ο μέσος που σέβεται τον εαυτό του, η εξέλιξη του χαμάλη Ολιβιέ Σορλέν, ο σύγχρονος χαφ που πρέπει σαν και αυτόν να υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι δύο σε μία ομάδα που έχει βλέψεις. Ο Μπόλονι θα πάει σε μία σεζόν που θα παίξει «αυτό που μπορεί και όχι αυτό που θέλει», όπως έκανε και ο Σάντος μέχρι που έφυγε χωρίς να του πάρουν ποτέ ένα κανονικό σέντερ φορ και έναν 50 – 50 δεξιό μπακ για να αυξήσει τα επίπεδα συνοχής της ομάδας του. Ο Πορτογάλος άλλωστε, αν είχε ένα κανονικό σέντερ φορ και όχι τον «ξύπνησα κάπως» Μουσλίμοβιτς, θα είχε σηκώσει την κούπα. Για εμένα, αν ο Μπόλονι δεν καταφέρει να δει ένα πιο γεμάτο ρόστερ και περάσει τη φιλοσοφία του μέσα στη σεζόν, θα είναι κέρδος και δεν θα έχω απαίτηση να κάνει παπάδες. Νομίζω πως αυτή η μετάβαση από την καλύτερη σύγχρονη ομάδα του ΠΑΟΚ στην επόμενη, είναι κάτι τόσο σύνθετο που εγκυμονεί κινδύνους. Και για να αποφευχθούν αυτοί, θα πρέπει να περάσει ο ΠΑΟΚ στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και να διώξει από το μυαλό του το απόλυτο οικονομικό κάζο. Και έπειτα, να καταφέρει να σκεφτεί για πρώτη φορά λίγο μακροπρόθεσμα. Το να βρεθούν παίκτες που θα αντικαταστήσουν αυτούς που γράφουν ιστορία με τον ΠΑΟΚ δεν είναι εύκολο. Όπως εύκολο δεν είναι να αντικατασταθεί η προσωπικότητά τους και το δέσιμο με την κερκίδα. Και γ