Η χαρά του «μπουκ»!

Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ προδότης από εκείνους που εκτός από την βούρτσα με την Λούτσα, μπερδεύουν και την πολιτική με τον αθλητισμό, θα τολμήσω να συγχαρώ τους μάγκες των Σκοπίων. Ούτε συμπαθείς μου είναι, ούτε τους αντιπαθώ, πολύ περισσότερο δε πιστεύω πως η ονομασία του Κράτους τους δεν είναι κάτι που μπορώ να λύσω ή έστω να επηρεάσω με τα γραφόμενα μου σε τούτη τη «γωνιά» ή στα ΝΕΑ.Όπως βέβαια δεν μπορούσαν  και δεν μπορούν στο παρκέ οι Ζήσης, Φώτσης, Μπουρούσης και τα άλλα παιδιά του Ζούρου, καθώς τέτοιου είδους «παιχνίδια» δεν παίζονται στα γήπεδα, μηδέ στα κείμενα μου.Μπράβο, λοιπόν, στον άγνωστο σε όλους, Μαρίν Ντοκουζόφσκι ο οποίος χρόνια τώρα βγάζει το μεροκάματο του μεταξύ Σκοπίων και Βουλγαρίας γιατί δημιούργησε μια ομάδα με προσανατολισμούς, που γνωρίζει πώς να «βραχυκυκλώνει» τον αντίπαλο της και σε κάθε ματς καταθέτει όσα ψυχικά αποθέματα διαθέτει στο «είναι» της. Μπράβο και στους αντιεμπορικούς, αλλά σκληρούς  μαχητές παίκτες του, που εφάρμοσαν το πλάνο και σε ένα μαραθώνιο τουρνουά αποδεικνύονται οι πιο μεγάλοι overachiever που εμφανίστηκαν στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ.Των Ευρωμπάσκετ που πλέον είναι η χαρά του «μπουκ»! Στο άθλημα που 99 στις 100 φορές νικά ο ισχυρότερος, στο άθλημα που ο ποιοτικότερος φεύγει κατά 99%  με το ροζ φύλλο, στο άθλημα που το φαβορί δεν χάνει, από το 2001 και μετά όλοι γηπεδούχοι έχουν, αργά ή γρήγορα, λυγίσει από την πίεση και το άγχος.Μέχρι τότε ο συχωρεμένος Γκομέλσκι μπορούσε να αισθάνεται δικαιωμένος για την πικρόχολη άποψη που είχε εκφράσει το 1987, όταν είπε πως «αν το Ευρωμπάσκετ γινόταν υπό αυτές τις συνθήκες στη Μαυριτανία, το τρόπαιο θα το κατακτούσαν οι Μαυριτανοί».Απαριθμώ:1989 Ζάγκρεμπ: Η Γιουγκοσλαβία διαδέχθηκε την Ελλάδα στο θρόνο της πρωταθλήτριας Ευρώπης.1991 Ρώμη: Η Ιταλία εκμεταλλεύτηκε την έδρα και έφθασε στον τελικό.1993 Μόναχο: Ο Πέσιτς οδήγησε τη Γερμανία στην κατάκτηση του τίτλου.1995  Αθήνα: Η Ελλάδα έφθασε στον ημιτελικό όπου ηττήθηκε από τη σπουδαία Γιουγκοσλαβία.1997  Ισπανία και 1999 Γαλλία: Οι γηπεδούχοι δεν είχαν ομάδες για να  αξιοποιήσουν τον παράγοντα έδρα.2001 Τουρκία: Οι Τούρκοι έφθασαν για πρώτη φορά, τόσο ψηλά, διεκδικώντας στον τελικό το τρόπαιο, το οποίο τους στέρησε ο Μποντίρογκα και η παρέα του.Έκτοτε τα φαβορί τα πήρε ο διάολος και τα σήκωσε. Το 2003 δεν υπάρχει τέτοιο θέμα καθότι η διοργάνωση φιλοξενήθηκε από τη Σουηδία. Το 2005 όμως οι Σέρβοι έκτισαν νέο γήπεδο στο Βελιγράδι για να γιορτάσουν με τον πιο λαμπρό τρόπο την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, με το οποίο θα έκλεινε ο κύκλος μιας κορυφαίας φουρνιάς παικτών. Δεν έφθασαν ποτέ στο Βελιγράδι, αφού ηττήθηκαν στο νοκ-άουτ ματς για την είσοδο στα προημιτελικά από την Γαλλία.Το 2007 η Ισπανία έμοιαζε να μην έχει αντίπαλο. Αγωνιζόμενη εντός έδρας πήγε σαν τρένο ως τον τελικό της Μαδρίτης, όπου την… έφαγε η αρκούδα! Έλιωσε από το άγχος και την τιμώρησε στο φινάλε ο Χόλντεν, που είχε αποκτήσει –για χάρη της ΤΣΣΚΑ- ρωσικό διαβατήριο αλλά έβγαζε την υποχρέωση στην Εθνική Ρωσίας!Το 2009, η Πολωνία ήταν ουδέτερο