Γιατί ο ερασιτέχνης Ηρακλής έχει δίκιο

Λίγα πράγματα ξέρω πιο ρομαντικά στο ποδόσφαιρο από τις λέξεις Ερασιτέχνης και Ηρακλής. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον η χρόνια έκθεση σε αγαπημένα κλισέ του αθλητικού Τύπου, ίσως κάτι με τα παιδικά μου χρόνια ή απλά γιατί αυτή ήταν η αλήθεια, πάντα φαινόταν να κρύβεται ένας (λίγο βαρετός) ρομαντισμός πίσω από τις λέξεις.Ο Ερασιτέχνης απο το όνομα και μόνο, έδειχνε πως πίσω από τις διοικήσεις τους δεν ήταν τα μεγάλα λαμόγια, τα πούρα τους, η δυσλεξία τους και η μαφιόζικη ηθική ως ο μόνος τρόπος ζωής. Εδειχνε πως εκεί θα ήταν κάποιοι ίσως καλοβαλμένοι, ίσως και καλοζωισμένοι τύποι που θα είχαν μια πιο ρομαντική ματιά στον αθλητισμό. Τύποι που ασχολούνταν με το πόλο της ομάδας ή της περιοχής που αγαπούσαν, που είχαν παιδιά που γυμνάζονταν κάπου εκεί γύρω, που γελούσαν κατά βάθος με όλο τον επαγγελματικό συρφετό του ποδοσφαίρου. Η ίσως απλά δεν είχα ιδέα.Η ιστορία με τον Ηρακλή γνωστή, και το timing της απόφασης του Ερασιτέχνη να στραφεί προς τον Μάκη Ψωμιάδη - που ακόμα αγνοείται, ίσως να βρίσκεται κάπου με κατάνυξη και κατάφυτη ησυχία - για την σωτηρία της ομάδας, η απόδειξη πως η μεγαλύτερη κωμωδία είναι η ίδια η ζωή. Και το ποδόσφαιρο μας ασφαλώς. Η ανακοίνωση τους για τα αθηναϊκά ΜΜΕ, ήταν πιο αναμενόμενη από το καπέλο Ζορό του Ψωμιάδη και ένα από τα μεγαλύτερα στερεότυπα του ποδοσφαίρου όπως μας το μάθανε, ο καλός, αγνός, τίμιος και λίγο αφελής Ηρακλής, με τους λίγους αγνούς οπαδούς και τον Χατζηπαναγή για θυρεό ειλικρίνειας, κατέρρευσε μέχρι να σηκωθούν τα χέρια της ψηφοφορίας. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως κανείς άλλος επίσημος φορέας του Ηρακλή, κάποια φωνή λογικής αντίδρασης δεν έχει ακουστεί και όλα αυτά δεν βοηθούν την ιστορία του συλλόγου, μπλα μπλα, ηθική, νομιμότητα πούρα.Ε και; Λογική η απάντηση ενός οπαδού του Ηρακλή. Αν διάβαζε τις  παραπάνω γραμμούλες, θα έλεγε πως όλα αυτά είναι μια προπαγάνδα μιας πληρωμένης γραφίδας, πώς δεν αναφέρεται στο κείμενο, πως μόνο έτσι θα σωθεί η αγαπημένη του ομάδα, πως σε ένα περιβάλλον ξεκάθαρης λίγδας, το ότι δεν πλήρωσε λίγο ΦΠΑ η διοίκηση δεν είναι και έγκλημα. Και αν ήταν και μερακλής θα έγραφε : “Δεν ακούστηκε κανένα όνομα διοίκησης του Ηρακλή στις κασέτες; Γιατί να πέσουμε εμείς και όχι κάποιος άλλος;” και αν ήταν λίγο πιο ψύχραιμος ίσως να έλεγε “Εντάξει να πέσουμε εμείς. Αλλά κάποιος άλλος θα πέσει;” Και θα έχει και δίκιο.Οταν φτιάχνεις μια κοινωνία με ανοχή στην ανομία αποκτάς κάποια οφέλη ειδικά στην πάντα πολυμήχανη και μέχρι πρότινος αυτοανοσούμενη Ελλάδα. Αλλά έχεις και ένα μεγάλο πρόβλημα. Κάποια στιγμή η ανομία θα γιγαντωθεί και το σύστημα θα καταρρεύσει . Κάπου εκεί ή τα παρατάς να διαλύονται ή προσπαθείς να βάλεις κάποιον νόμο σε εφαρμογή.Από κάποιον όμως πρέπει να αρχίσεις και τότε ο κίνδυνος είναι πως θα ακούς όλα τα παραπάνω. Αλλά πρέπει να συνεχίσεις. Και όχι να έχεις για απολόγητες στη Βουλή τους ίδιους ανθρώπους που ακούγονταν να φλερτάρουν με την επιθεώρηση και το κακούργημα στις απομαγνητοφωνήσεις.Αν κάνεις αυτό - που συγνώμη αλλά ξεκάθαρα αυτό κάνουν -, αν οδηγείς την υπόθεση κ