Γι’ αυτό είναι άτιμο αυτό το παιχνιδάκι

Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά, αυτό που καιρό τώρα κουβεντιάζουμε εδώ πέρα. Πως η μπάλα είναι τελικά άτιμο παιχνιδάκι. Έχει τους δικούς της κανόνες και αδιαφορεί εντελώς για τα αποφθέγματα και τις σοφιστείες με τις οποίες προσπαθεί ο καθένας μας να την ερμηνεύσει.

Στο θεωρητικά πιο δύσκολο παιχνίδι, λοιπόν, του Παναθηναϊκού και στο παιχνίδι που με βάση όσα συνηθίσαμε να λέμε, θα ήταν… δικαιολογημένος ακόμα κα αν έχανε, κέρδισε 3-0 τελικά.

Αποδεικνύει κάτι αυτό; Προφανώς και τίποτε σε

σχέση με την κουβέντα που βασανίζει τον Παναθηναϊκό εδώ και κάτι εβδομάδες.

Ούτε βάθος απέκτησε ξαφνικά ο Παναθηναϊκός, ούτε βεβαίως αμελητέες μπορεί να θεωρεί κάποιος από δω και πέρα απουσίες σαν κι αυτές των Λέτο, Κουίνσι και Κατσουράνη που είχε χθες. Ούτε φυσικά σημαίνει, πως αφού κέρδισε με 3-0 σε αντίθεση με τα μίζερα 1-0 που κέρδιζε όταν είχε αυτούς, άρα καλύτερα να παίζει χωρίς αυτούς.

Αυτού του είδους η αντιμετώπιση, θα ήταν τόσο ηλίθια και αντιποδοσφαιρική, όσο ακριβώς ήταν οι θεωρίες πως αφού έλειπε ο Λέτο φυσιολογικά χάσαμε από τον Λεβαδειακό, ή αν λείπουν ένας ή δύο παίκτες απ’ αυτή την ομάδα, τότε …αντικειμενικά δεν μπορεί και… είναι δικαιολογημένοι οι υπόλοιποι όποιο αποτέλεσμα και αν φέρουν.

Το καταλαβαίνει ο καθένας πλέον φαντάζομαι αυτό. Ή κι αν επιμένει να μην το καταλαβαίνει, ας πάει να βρει μόνος του την απάντηση, στο γιατί ο Παναθηναϊκός σε ένα ματς που του έλειπαν τα τρία μεγαλύτερα ατού του, πέτυχε όχι απλά μια νίκη με 3-0 αλλά έκανε και ένα εντυπωσιακό από πλευράς ρυθμού, μαχητικότητας, ποικιλίας τελικών επιλογών και αποτελεσματικότητας παιχνίδι.

Πολλοί θα πουν, πως ο Παναθηναϊκός στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ήταν… τυχερός, γιατί τις απουσίες του, αναπλήρωσαν με τον ιδανικότερο τρόπο, οι βοήθειες που πήρε από τις τρεις αλλαγές που έγιναν. Σωστό είναι αυτό.

Αλλά πάλι και για να καταλάβετε πως στο ποδόσφαιρο τίποτε δεν είναι απόλυτο και άσπρο-μαύρο, πώς γίνεται μια ομάδα που δεν έχει βάθος και εναλλακτικές λύσεις, να παίρνει ένα παιχνίδι την μέρα που της λείπουν τρία πρωτοκλασάτα στελέχη, ακριβώς από τις βοήθειες που ήρθαν από τις… εναλλακτικές λύσεις; Αυτό το φαινόμενο, είναι λογικά φαινόμενο και χαρακτηριστικό ομάδων με πλούσιο ρόστερ που έχουν πολύτιμες και αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις στον πάγκο τους.

Οι απαντήσεις είναι γενικά απλές. Και μπορούν άνετα να δοθούν από τον οποιοδήποτε, αρκεί να κρατάει μια ισορροπία στη οπτική και λογική με την οποία αντιμετωπίζει και πάει να εξηγήσει το ποδόσφαιρο.

Και είναι ακριβώς αυτό που κουβεντιάζαμε τις προηγούμενες μέρες. Πως το αντικειμενικό πρόβλημα, το ότι δηλαδή δεν έχει βάθος ρόστερ ο Παναθηναϊκός, δεν πρέπει να το αντιμετωπίζεις σαν δικαιολογία και αφορμή για να χαμηλώνεις τις απαιτήσεις σου από την ομάδα, αλλά σαν πρόβλημα που θα πρέπει να δώσουν τα πάντα όσοι είναι στον Παναθηναϊκό για να το λύσουν ή έστω να το αντιμετωπίσουν όσο γίνεται αποτελεσματικότερα.

Επί της ουσίας τώρα.

Πραγματικά οι αλλαγές και κυρίως ο Λάζαρος, ήτα