Γεμίσαμε κλαψιάρηδες

Ένα πράγμα που σιχαίνομαι στο ποδόσφαιρο είναι τους ποδοσφαιριστές που δεν το παίζουν σύμφωνα με τους κανόνες και με σεβασμό απέναντι στους συναδέλφους τους.

Πολλές φορές μάλιστα, πιάνω τον εαυτό μου να σαστίζει με τον πολιτισμό που δείχνουν οι δικοί μας παίκτες. Σκοπιμότητα μηδέν στο παιχνίδι τους. Για παράδειγμα, δεν έπαιξαν με τον χρόνο στον αγώνα με τον Ατρόμητο, κάτι που πλήρωσαν, ενώ στον αγώνα με την ΑΕΚ, μία φάση μόνο ο Λαζάρ πέφτει στο έδαφος, αλλά φάνηκε στο ριπλέι αλλά και μετά, πως δέχτηκε κλωτσιά από τον Δέλλα. Γονατιά

Διαβάζω τον Τύπο και μου μεταφέρεται από φίλους μου στην Αθήνα, πως άπαντες μιλάνε για σφαγή της ΑΕΚ. Είδα τα πρωτοσέλιδα και ιδιαίτερα τα οπαδικά τα βρίσκω αστεία. Αυτό που δεν κατανοώ, είναι γιατί το περιβάλλον της ΑΕΚ τη δεδομένη χρονική στιγμή, παίζει το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Δε το χωράει ο νους μου.

Πρώτα απ όλα, θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πως όπως παραδέχτηκα ότι το πέναλτι του Λάζαρ στον αγώνα κυπέλλου δεν ήταν, έτσι πρέπει να αναλύσω το τι έγινε στο ΟΑΚΑ.

Ο ποδοσφαιριστής Νίκος Λυμπερόπουλος, κατ εμέ, είναι ένας από τους πλέον ολοκληρωμένους φορ της σύγχρονης ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας. Ουσιαστικά, μόνο η ταχύτητα του έλλειψε, όλα τα άλλα τα είχε.

Τα χρόνια περνάνε και προσπαθεί ολοένα και περισσότερο να παίξει με μυαλό και μέσα στο παιχνίδι του έχουν μπει τα συνεχόμενα κρατήματα του αντιπάλου στόπερ, όλα επιθετικά φάουλ, η μουρμούρα στον διαιτητή και βέβαια, οτιδήποτε μη αθλητικό μπορεί να του δώσει πλεονέκτημα.

Δύο φάσεις που ζητάει πέναλτι, υπάρχει ένα κράτημα του Μαλεζά σε αυτόν και του Λύμπε στον Μαλεζά. Με ποια λογική είναι πέναλτι και δεν είναι επιθετικό φάουλ; Και πως είναι δυνατόν να ξύπνησε μέσα στον Μαλεζά ο Κόναν ο Βάρβαρος και να έριξε έτσι τον κατ τα άλλα δυνατό Λυμπερόπουλο. Μάλλον ο Καλαματιανός την έκανε την βουτιά του σε μία φάση που αυτός ξεκίνησε να κρατάει.

Στην δεύτερη φάση, με τον Σνάουτσνερ, έχει βγάλει το δεξί του χέρι, τον έχει εγκλωβίσει και πετάει τη μπάλα δεξιά. Πέφτουν και οι δύο, ο Σιδηρόπουλος δε τσιμπάει. Σφαγή της καημένης της ΑΕΚ.

Η μοναδική φάση που φεύγει από τον Σιδηρόπουλο και τον Αλεξέα, είναι εις βάρος του ΠΑΟΚ και είναι αυτή που ο Λύμπε επιβεβαιώνει πως κάνει ότι μπορεί για να βάλει ένα γκολ. Το πλασέ με το χέρι. Είναι η φάση που άμα μπει γκολ, ο Σιδηρόπουλος σταματάει τη διαιτησία και τον διώχνουν και από την αστυνομία. Και αντί τα δικά μας να τον πάνε καροτσάκι μέχρι το κέντρο, διαμαρτύρονται γεμάτα πολιτισμό. Σιγά μη σεβαστούν οι διαιτητές αυτή τη συμπεριφορά.

Φάση κατάντια για την ΑΕΚ, είναι αυτή του Βάργκας, ο οποίος στο 0-2 κάνει μία κάθετη κούρσα με τη μπάλα και μόλις φτάνει μέσα στη περιοχή πέφτει σαν κουράδα στο Γκραντ Κάνιον. Πέναλτι δεν πήρε, αλλά γέλιο προσέφερε.

Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο και δεν αναφέρομαι μόνο στην ΑΕΚ. Στον Ατρόμητο, οι παίκτες του Δώνη, στη Τούμπα ήταν εριστικοί και πίεζαν συνεχώς τον διαιτητή. Τους βγήκε η μουρμούρα στ