Φωτιά στα σαββατόβραδα!

Μπήκαμε στην 8άδα! Αποστολή δηλαδή εξετελέσθη; Όχι ακριβώς. Καμία αποστολή δεν εξετελέσθη. Ίσα-ίσα που τώρα αρχίζουν τα σοβαρά, τα κρίσιμα και τα καθοριστικά. Και δεν μιλάω για τον αγώνα με τη Γεωργία, που πλέον είναι αδιάφορος, αλλά τους δύο που έπονται.Αποστολή λοιπόν δεν εξετελέσθη, γιατί αποστολή της Εθνικής ομάδας δεν είναι η πρόκριση στην 8άδα, η οποία οριστικοποίησε με τη μεσημεριανή νίκη της Φινλανδίας επί της Γεωργίας, αλλά (πρωτίστως) η πρόκριση στο προολυμπιακό τουρνουά και δευτερευόντως η κατάθεση ψυχής σε κάθε αγώνα της ως το φινάλε της διοργάνωσης.Συνέβη κάτι από τα δύο; Ούτε στο προολυμπιακό μπήκαμε, ούτε το τουρνουά τελείωσε και κυρίως ούτε καμιά μαχητικότητα επέδειξε η ομάδα του Ηλία Ζούρου στο ματς με τους Ρώσους. Και φυσικά μια ομάδα που έχει πετύχει τόσα στο παρελθόν, δεν μπορεί να πανηγυρίζει μετά από μια τόσο κακή εμφάνιση και τέτοια βαριά ήττα (83-67 για πλάκα), επειδή προκρίθηκε στα προημιτελικά.Οι προσδοκίες από τα παιδιά που συμμετέχουν στην Εθνική ομάδα δεν φθάνουν στο χρυσό. Ούτε στα μετάλλια της διοργάνωσης. Ακόμη-ακόμη ούτε καν στη συμμετοχή στο προολυμπιακό, που επαναλαμβάνω είναι ο στόχος. Οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις αρχίζουν και τελειώνουν, στην προσπάθεια, στη μαχητικότητα, την ενέργεια και τη συγκέντρωση ώστε να εφαρμοστεί κάθε πλάνο και να “πειραχτεί” το μυαλό των αντιπάλων μας.Ε, το Σαββατόβραδο στο Βίλνιους δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά και πραγματοποιώντας μια εμφάνιση βγαλμένη με φωτοτυπία από το Σαββατόβραδο στο Αλίτους και την κάκιστη παρουσία στο ματς με τα Σκόπια, η Εθνική έχασε από την κατά πολύ καλύτερη της, Ρωσία. Η αμυντική λειτουργία, απαράδεκτη. Τα λάθη επιπόλαια και αβίαστα. Η μαχητικότητα υπό του μηδενός και αντί να... τρώμε μωρά, χάναμε τα ριμπάουντ και τις μπάλες όπως τα μωρά.Δεν είναι η ήττα που ενοχλεί και απογοητεύει. Δεν είναι η απώλεια κάθε πιθανότητας για κατάκτηση της πρώτης θέσης, αφού ούτως ή άλλως η νίκη των Σκοπίων επί της Σλοβενίας ελαχιστοποίησε τις ελπίδες. Είναι η εικόνα της ομάδας, που δεν δικαιολογείται και εξηγείται μόνο αν δεχτούμε ότι απαρτίζεται από παίκτες που δεν ξέρουν ποιοι είναι και που μπορούν να φθάσουν. Που θεωρούν πως έχουν ταλέντο για να νικούν κάθε αντίπαλο, με ένα καλό 10λεπτο, με ένα κρεσέντο 5/5 τρίποντων (όπως είχε η ομάδα στο πρώτο 15λεπτο), χωρίς να ματώσουν, δίχως να παίξουν σκληρή και επιθετική άμυνα για 2400 δευτερόλεπτα.Από το Ακρόπολις, είχα τολμήσει να καταθέσω τη βεβαιότητα μου πως αυτή η ομάδα, σε όποια θέση κι αν τερματίσει, θα μας γεμίσει υπερηφάνεια γιατί θα παλέψει κάθε ματς. Το ματς με τη Ρωσία δεν το πάλεψε.Μένει να παλέψει τον προημιτελικό (με τον ηττημένο του Ισπανία-Γαλλία) κι αν ηττηθεί εκεί, να “σκοτωθεί” στον πρώτο αγώνα κατάταξης (ηττημένο του αγώνα Ρωσία ή Σκόπια-Σερβία ή Τουρκία) για να προκριθεί στο τουρνουά που θα κρίνει τα εισιτήρια για το Λονδίνο.