Φάληρο κι Αγρίνιο

Το πρόβλημα στο “Καραϊσκάκης” ήταν σχετικά απλό. Το δίδυμο Μοντεστό - Μανιάτης είναι ιδανικό όταν δεν υπάρχουν άλλοι διαθέσιμοι και σε συνθήκες αγώνα σαν κι αυτές του Βελοντρόμ.

Να πιέσουμε πολύ στην μπάλα, να μην αφήσουμε το μέσους του αντιπάλου να κοιτάξουν με άνεση προς την περιοχή μας και έχουμε τον Μιραλάς με τον Τζιμπούρ να απειλήσουν μόνοι τους στους κενούς χώρους. Όμως, οι συνθήκες του αγώνα με τον Ατρόμητο ήταν τελείως διαφορετικές και κατέστησαν το δίδυμο αταίριαστο.

Πρόβλημα

Η ομάδα του Δώνη μπορεί να κατέβηκε χωρίς βασικά στελέχη, αλλά αυτό δεν σήμαινε πως δεν θα

μπορούσε να είναι ανταγωνιστική. Βλέποντας την ενδεκάδα του Ολυμπιακού, ο έλληνας τεχνικός απαρνήθηκε το 4-3-3 και προτίμησε ένα 4-4-2. Λόγος για παραπάνω παίκτη στον άξονα δεν υπήρχε, αφού Μακρής και Σφακιανάκης στην πραγματικότητα είχαν μόνο τον Φουστέρ να επιτηρούν. Στα αριστερά έπαιξε ο Καραγκούνης, μπας και μπορέσει να εκμεταλλευτεί τα κενά που αφήνει ο Τοροσίδης όταν ανεβαίνει, ενώ δεξιά πήγε ο πιο άτεχνος, αλλά τρεχαλατζής και σκληρός Δημούτσος, για να ντουμπλάρει το μαρκάρισμα του Μιραλάς και να πέφτει και πάνω στον δυναμικό Χολέμπας.

Από τη στιγμή που ο Γιαννούλης τα πήγε καλά απέναντι σε Φετφατζίδη και Τοροσίδη, που έπαιζαν στην πλευρά του, και ο Ολυμπιακός δεν βρήκε γκολ στις δύο φάσεις του Τζιμπούρ, ήταν νομοτελειακό πως οι γηπεδούχοι θα δυσκολευτούν, αφού ήταν μονοδιάστατοι. Χωρίς την μπάλα να κυκλοφορείται από κάποιον Μακούν, Ιμπαγάσα ή Γέστε, ο Ολυμπιακός είχε φανερό πρόβλημα στην δημιουργία από τον άξονα, αφού ο Φουστέρ δεν μπορούσε να δώσει και πολλά, μιας κι ο ρόλος του είναι να συνδυάζεται με τους υπόλοιπους όταν η ομάδα παίζει γρήγορα και κάθετα, όχι να ανοίξει άμυνα με ατομική ενέργεια σε σετ παιχνίδι.

Ατρόμητος

Όχι βέβαια πως όλα πήγαιναν πρίμα για τον Ατρόμητο. Χωρίς Τάτο δεν υπήρχε παίκτης να κρατήσει την μπάλα και να βγάλει την ομάδα μπροστά και μπορεί το Μοντεστό - Μανιάτης να έκανε λιγότερο απειλητικό τον Ολυμπιακό, αλλά η παρουσία τους έκανε δύσκολη την κατοχή μπάλας για τους φιλοξενούμενος. Ταυτόχρονα, ο Αναστασάκος με τον πιτσιρικά τον Καραμάνο μπορεί να κράταγαν ψηλά τους στόπερ του Ολυμπιακού, αλλά δεν βοήθησαν και πολύ τους Περιστεριώτες.

Έτσι, ο Ατρόμητος ναι μεν κατάφερε να ελέγξει τον ρυθμό, να μην δεχθεί γκολ και να μην απειληθεί πολλές φορές, αλλά από την άλλη είχε μόνο 35% κατοχή και τελείωσε το πρώτο 45λεπτο χωρίς προσπάθεια για γκολ.

Βελτίωση και για τους δύο

Ο Βαλβέρδε ήταν λογικό να εντοπίσει πολύ εύκολα το πρόβλημα και παρότι δεν έκανε κίνηση πριν την ανάπαυλα, είχε ήδη σηκώσει από νωρίς για ζέσταμα τους Μακούν-Γέστε. Ο Καμερουνέζος ήταν αυτός που μπήκε στο παιχνίδι στο 46’, στην θέση του Μοντεστό, και παρότι το γκολ ήρθε τελικώς από στημένο, ο Ολυμπιακός φάνηκε αμέσως να λειτουργεί καλύτερα με την μπάλα στα πόδια.

Ταυτόχρονα, όμως, όσο οι γηπεδούχοι έχαναν σε σκληράδα και κέρδιζαν σε δημιουργία και κυκλοφορία μπάλας, τόσο ο Ατρόμητος “ανάσανε” περισσότερο στο χορτάρ