«Εξ άλλου, απόψε… έχει και παιχνίδι!»

Όταν ήμουν πιτσιρικάς στη δουλειά, η κωδικοποιημένη έκφραση για την απόλυτα αποτυχημένη αξιολόγηση μιας είδησης όπως μας την πετούσαν οι δάσκαλοι ήταν το «εξ άλλου (σ.σ.: η «βούλα» της εποχής) «χθες βράδυ δολοφονήθηκε ο βασιλεύς…» Στις μέρες μας, σε ό,τι αφορά τον Παναθηναϊκό τουλάχιστον, η πιο πάνω φράση τείνει να γίνει κάτι σαν: «εξ άλλου, σήμερα, υπάρχει και αγώνας πρωταθλήματος, μετά του Ατρομήτου…»Αντιλαμβάνεστε, φυσικά τι εννοώ. Η εβδομάδα ξεκινάει με την «απάντηση» Βγενόπουλου στα όσα είπε την περασμένη εβδομάδα ο Τζίγκερ. Έχουμε δηλώσεις… Μετά έχουμε απάντηση Τζίγκερ. Νέες δηλώσεις Μετά νέες απαιτήσεις Βγενόπουλου. Κι άλλες δηλώσεις. Εν τω μεταξύ παρουσιάζεται ο Γκέργκελι. Ουδείς ασχολείται…Σήμερα έχει ματς. Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα και ο κόσμος που θα ήθελε να ασχοληθεί, να πάει στο γήπεδο δεν μπορεί. Τι απομένει; Α, ναι: ο Φερέϊρα και οι παίκτες του. Αυτοί, ελπίζουμε όλοι, έχουν ασχοληθεί με το ματς. Και θα παρουσιαστούν όπως ακριβώς πρέπει, παρότι, το ξέρετε και το ξέρω και το έχουμε πει εκατό φορές, είναι α-δύ-να-τον να παραμείνουν τελείως ανεπηρέαστοι όσοι παίζουν στο γήπεδο απ’ όσα διαδραματίζονται μακριά απ’ αυτό.Κι όμως, πάνω και πέρα απ’ όλα τα φετινά, το να χαθεί η χρονιά για έναν τέτοιο λόγο θα συνιστά το μεγαλύτερο έγκλημα απ’ όλα όσα… υποθέτουμε κάθε μέρα όλοι ότι συντελούνται με τον άλφα ή βήτα εξωαγωνιστικό τρόπο. Διότι τα υπόλοιπα, τα εξωαγωνιστικά, είναι σαφές ότι αν γίνουν, θα έχουν και σαφείς ευθύνες. Ο ένας τόσο, ο άλλος τόσο, να η σούμα, να και η ετυμηγορία.Όμως εάν αυτή ειδικά τη χρονιά (που, παρά τη θεωρία και τις «προδιαγραφές» και τα σχετικά, κατά βάθος όλα για την έκβασή της είναι ανοιχτά), χαθεί… κυριολεκτικά η μπάλα επειδή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα καθιστά αυτή καθαυτή την απόδοση της ομάδας… τελευταίο και πιο ασήμαντο κρίκο της αλυσίδας, ποιος θα φταίει; Ο προπονητής, πιο πολύ; Οι παίκτες πιο πολύ; Ο Χατζηπετρής πιο πολύ;Στο ποδόσφαιρο, εννοώ, η τύχη παίζει πάντοτε ρόλο. Όμως για να μπορέσει να παίξει αυτόν τον ρόλο, πρέπει να την κυνηγήσεις. Δεν γίνεται να περιμένεις να κερδίσεις το λαχείο βρίσκοντάς το πεσμένο στο δρόμο… Πρέπει να αγοράζεις πού και πού κανένα…Και ο Παναθηναϊκός, αυτό το mood το έχει εγκαταλείψει σε επίπεδο πέρα από το αγωνιστικό εδώ και πολύ καιρό. Αποποιείται το ρόλο του ως μεγάλης ομάδας πρωταθλητισμού εμπράκτως και, συχνά, με άκομψο τρόπο. Έχει επιδοθεί σε τέτοια ενδοσκόπηση που ξεχνάει ότι ως ομάδα απευθύνεται σε μια πελατεία που χρειάζεται εκτός από πλήρη γνώση των οικονομικών και οραματισμό. Γενικά. Στον τομέα αυτό, ας το αφήσουμε καλύτερα…Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι, ούτε πρέπει να είναι. Οι ομάδες, πάνω απ’ όλα, το χορτάρι κρίνονται, όχι στους ισολογισμούς. Και το να γίνει το 3 στα τρία δεν είναι ποτέ απλό και ποτέ «μικρό» πράγμα, όποιους αντιπάλους κι αν αφορά το σερί. Μακάρι λοιπόν οι άνθρωποι που είναι επιφορτισμένοι μ’ αυτό το σκοπό να κάνουν τη δουλειά τους σωστά και ανεπηρέαστοι και τα υπόλοιπα τα συζητάμε στη συνέχεια…