«Επόμενο βήμα η προπονητική»

Την πρόθεσή του να ασχοληθεί με την προπονητική αποκάλυψε ο Δημήτρης Παπανικολάου σε μια συνέντευξη – ποταμό που έδωσε με αφορμή την απόφασή του να σταματήσει το μπάσκετ.Ο 34χρονος μπασκετμπολίστας σε δηλώσεις του στον Sentra FM 103,3 τόνισε πως πήρε την απόφαση να σταματήσει το μπάσκετ γιατί ένοιωσε ότι η χαρά της νίκης δεν ήταν πια τόσο μεγάλη, το κίνητρο δεν ήταν τόσο υψηλό και ο ίδιος δεν ένοιωθε πως βρίσκεται στο επίπεδο που ήθελε γι αυτό αποφάσισε να φύγει αξιοπρεπώς.Μίλησε για τις εμπειρίες που αποκόμισε από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, έδωσε συμβουλές στα νέα παιδιά που ασχολούνται με το μπάσκετ, αναπόλησε στιγμές με τον Γιώργο Σιγάλα, Παναγιώτη Φασούλα και Φραγκίσκο Αλβέρτη που έκαναν παρέμβαση στην συζήτηση.Πιο συγκεκριμένα ο Δημήτρης Παπανικολάου είπε:Για το πώς πήρε την απόφαση να σταματήσει το μπάσκετ.Την απόφαση την έχω πάρει και δεν την έχω πάρει. Δεν λέω ότι δεν θα ξαναπαίξω, αλλά το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής. Παίζω σχεδόν 20 χρόνια, είμαι 34 ετών, μέχρι τα 14 λένε έχουμε ασθενή μνήμη, οπότε είναι όλη μου η ζωή. Ξεθώριασε η χαρά της νίκης, δεν είναι πια τόσο μεγάλη, ξεθώριασε κι η στενοχώρια της ήττας, ούτε αυτή είναι τόσο μεγάλη, έλειψε πια το κίνητρο, αυτό που σε κάνει να παίζεις. Το κίνητρο παρέμενα πάντα υψηλό μέχρι τώρα, όπως και ο επαγγελματισμός μου στο 100%. Την τελευταία χρονιά έβαλα στόχο να μην χάσω ούτε δευτερόλεπτο προπόνησης. Αυτή τη φορά όμως δεν ήμουν στο 100%. Από τις 30 Απριλίου μέχρι σήμερα δεν έχω προπονηθεί και δεν συντήρησα τον εαυτό μου όπως έπρεπε και έτσι νοιώθω ότι δεν μπορούσα να πάω να διεκδικήσω ένα νέο συμβόλαιο. Παρά το γεγονός ότι λόγω εμπειρίας θα μπορούσα να παίξω ένα – δυο χρόνια ακόμα.Για το αν ήρθε η ώρα να κρεμάσει τη φανέλα και να τακτοποιήσει τα αμέτρητα τρόπαια που έχει κερδίσει.«Ολο το λέμε με τη γυναίκα μου να φτιάξουμε ένα χώρο για τα αναμνηστικά, δεν το έχουμε κάνει, αλλά ήρθε μάλλον η ώρα να το κάνω.Για το αν έχει κρατήσει τη φανέλα του Αστέρα Ζωοδόχου Πηγής, της ομάδας από την οποία ξεκίνησε.«Κάπου βρίσκεται κι αυτή».Για τις συνθήκες που ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ σε μια αλάνα δίπλα στο σπίτι του αναστατώνοντας τους γείτονες.«Ξυπνούσαν και φώναζαν που παίζαμε μπάσκετ. Αλλά ας είναι καλά οι άνθρωποι, που ένα οικόπεδο δίπλα στο πατρικό μου το έκαναν γήπεδο μπάσκετ . Τότε παίζαμε σε ανοιχτό γήπεδο και όταν έβλεπα βρεγμένο το γήπεδο πήγαινα και το σκούπιζα για να μην αναβληθεί ο αγώνας. Λίγη βροχούλα δεν βλάπτει, τώρα βέβαια είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, αλλά νομίζω ότι έτσι γίνεται μόνο. Αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις δεν μπορείς να το κάνεις καλά».Για το αν σκοπεύει να ασχοληθεί με την προπονητική.«Θα τα πούμε αυτά εν καιρώ. Είναι πάντα ποιο δύσκολο να γίνει απ’ ό,τι φαίνεται στη θεωρία. Αν δεν αγαπάς κάτι δεν το κάνεις καλά. Είναι δύσκολο να κάνεις κάτι που το ονειρεύεσαι, είναι ένας ωκεανός η προπονητική, το κατάλαβα με τον Ομπράντοβιτς κυρίως, αλλά και με άλλους προπονητές, είναι μια άβυσσος, συμβαίνουν τόσα πράγματα μέσα στο παιχνίδι