Δεν υπάρχουν νικητές, μόνο φιλότιμο

Η διαδικασία των πλέι οφ της Football League, η «παρωδία» όπως δικαιολογημένα τη χαρακτήρισε ο προπονητής της Δόξας, Μιχάλης Γρηγορίου, του οποίου μάλιστα η ομάδα φλερτάρει και με άνοδο στη Σούπερ Λίγκα, δεν έχει νικητές. Ναι, ο ΟΦΗ επιστρέφει στην κατηγορία όπου πραγματικά ανήκει, αλλά αυτός δεν είναι θρίαμβος υπό τις συνθήκες που έχει επιτευχθεί.Χρειάστηκε να ματώσουν οι παίκτες του, να κινδυνέψουν σωματικά, να παίξουν ανέτοιμοι, για να είναι απλά πιο υποφερτοί από τους αντιπάλους τους. Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο, δεν είναι αθλητισμός, δεν είναι ευχαρίστηση. Το είπε ξεκάθαρα και ο τερματοφύλακας της Δόξας, Λευτέρης Τοπαλίδης. «Το ποδόσφαιρο το αγαπήσαμε και γι αυτό αποφασίσαμε να ασχοληθούμε επαγγελματικά. Αυτό που συμβαίνει όμως αυτές τις μέρες, δεν το ευχαριστιόμαστε. Και είναι πολύ λυπηρό να μην ευχαριστιέσαι αυτό που αγαπάς».Τα αστεία πλέι οφ θα ξεφτιλιστούν ακόμα περισσότερο όταν η Δόξα δεν θα μπορεί να συμπληρώσει ούτε ενδεκάδα στο επόμενο παιχνίδι της. Παρακολουθώντας την αναμέτρηση με τον Διαγόρα και βλέποντας ότι από το 42’ έπαιζε με δέκα παίκτες γιατί δεν υπήρχε ψυχή στον πάγκο να αντικαταστήσει τον τραυματία Σιάκκα, αισθανόσουν ότι έβλεπες ποδόσφαιρο άλλης εποχής. Η εικόνα του επίσης τραυματία Χλωρού να σφίγγεται για να μην αφήσει την ομάδα του με εννιά, μας γύρισε στη δεκαετία του ’30 όταν δεν επιτρέπονταν οι αλλαγές και οι παίκτες ξεπερνούσαν τα όριά τους. Ποιος θα ζητήσει αύριο συγνώμη από τον Σιάκκα αν ο τραυματισμός του αποδειχθεί σοβαρός (χτυπάμε ξύλο εκατό φορές για το παιδί);Αφήστε έξω τα σκάνδαλα, τα στημένα, τα παράνομα στοιχήματα, τους υποβιβασμούς και όλα τα υπόλοιπα που χαρακτηρίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο του 2011. Είναι αλήθεια υπερήφανη η ΕΠΟ γι αυτό που παρακολουθούμε εδώ και λίγες μέρες; Αλλά τι να λέμε… Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παραδοχή για το ότι είμαστε ανίκανοι από την «παράκλησή» μας προς την ΟΥΕΦΑ να μας βοηθήσει να ορθοποδήσουμε σε κάτι που υποτίθεται ότι αποτελεί ψυχαγωγία και ευχαρίστηση.Αν μη τι άλλο, μάθαμε ότι στα γήπεδα εκτός από καλοπληρωμένες βεντέτες και σνομπ τυπάκια, κυκλοφορούν και παιδιά με φιλότιμο, αξιοπρέπεια και σεβασμό σε αυτό που κάνουν. Εστω και αν δέχονται να συμμετέχουν σε αυτή την αθλιότητα χωρίς συμβόλαια και ανεξασφάλιστοι για οτιδήποτε μπορεί να τους συμβεί, γιατί «έτσι πρέπει».