Χρόνια πολλά, Ζίκο!

Σαν σήμερα (03/03/1953), πριν από 59 χρόνια, γεννήθηκε ο Αρτούρ Ζίκο, ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, γνωστός και ως «λευκός Πελέ».

Γεννημένος στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, ο Ζίκο, όπως και οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι, είχε μόνιμα στα πόδια του μια μπάλα, και πολύ γρήγορα τα «λαγωνικά» της Φλαμένγκο εντυπωσιάστηκαν από τον πιτσιρικά, αποκτώντας τον.

Ο Ζίκο, ωστόσο δεν ήταν αρκετά δυνατός σωματικά, ωστόσο πολύ γρήγορα άρχισε ειδικό πρόγραμμα εκγύμνασης για να αποκτήσει σώμα αθλητή, κάτι το οποίο

Μετά από 116 εμφανίσεις και 81 τέρματα με την ομάδα Νέων της «Φλα», ο προβιβασμός τους στους επαγγελματίες ήταν αναπόφευκτος και η ιστορία για τον Ζίκο, άρχισε να γράφεται με… χρυσά γράμματα.

Το 1978, στο Μουντιάλ, με τη φανέλα της Βραζιλίας, ο Ζίκο πέτυχε γκολ από… κόρνερ, χαρίζοντας στη «σελεσάο» τον βαθμό της ισοπαλίας απέναντι στη Σουηδία, ενώ με τη Φλαμένγκο, τη φανέλα της οποίας φόρεσε από το 1971 μέχρι το 1983 (η πρώτη περίοδος του στη «Φλα»), κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες σκοράροντας με κάθε… πιθανό και απίθανο τρόπο, μοιράζοντας παράλληλα αρκετές ασίστ.

Τhe Italian Job…

Το 1983, η Μίλαν και η Ρόμα προσπάθησαν να πάρουν το Ζίκο, ωστόσο η Ουντινέζε κατάφερε να τον αποκτήσει, σκορπώντας τον ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών των «ζεμπρέτε», πετυχαίνοντας συνολικά 19 γκολ.

Η επόμενη χρονιά δεν ήταν όμως η ιδανική για τον Ζίκο, καθώς τραυματισμοί, σχόλια κατά της διαιτησίας και η κριτική του ιταλικού Τύπου, οδήγησαν το «λευκό Πελέ», στην πόρτα της εξόδου από το «Φρίουλι».

Ο Ζίκο αποχώρησε από την Ιταλία, έχοντας πετύχει 22 τέρματα σε 39 εμφανίσεις.

Για πάντα «ρουμπονέγκρο»!

Το 1985, ο Ζίκο επέστρεψε στο «Μαρακανά», ωστόσο μετά από ένα σκληρό τάκλιν του Μάρσιο Νούνιεζ της Μπανγκού, έμεινε εκτός για πολλούς μήνες. Ωστόσο ο Ζίκο δεν το έβαλε κάτω, όμως δεν θύμιζε τον παίκτη που άφηνε τον κόσμο με το… στόμα ανοικτό.

Το 1989, ο Ζίκο αποχώρησε από τη Φλαμένγκο για αναλάβει τον υπουργείο Αθλητισμού. Σε 731 παιχνίδια με τη φανέλα της «Φλα», ο Ζίκο σκόραρε 508 γκολ, επίδοση που τον κατατάσσει στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών της βραζιλιάνικης ομάδας.

Παράλληλα, ο Ζίκο κατέκτησε 4 πρωταθλήματα Βραζιλίας.

Η πολιτική και η Ιαπωνία

Η πολιτική κράτησε τον Ζίκο μόνο για ενάμιση χρόνο μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους, και έτσι μετά από ένα χρόνο επέστρεψε στα γήπεδα, στην άλλη άκρη του κόσμου!

Η Κασίμα, το 1991, ανακοίνωσε την απόκτηση του «λευκού Πελέ», ενώ το ιαπωνικό πρωτάθλημα ήταν ακόμη σε πρώιμο στάδιο. Το 1993, δημιουργήθηκε η J-League και ο Βραζιλιάνος κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα του στη δεύτερη θέση, αναγκάζοντας τους Ιάπωνες να του δώσουν το προσωνύμιο «Ο Θεός του ποδοσφαίρου».

Το επίσημο αντίο του Ζίκο στο ποδόσφαιρο ήρθε το 1994, με τη φανέλα της Κασίμα, πετυχαίνοντας 35 γκολ σε 45 παιχνίδια. Να σημειώσουμε πως υπάρχει άγαλμα προς τιμήν του έξω από το γήπεδο της Κασίμα!

Η προπ