«Χάνει» σε απόδοση, βρίσκει ήρωες!

Ο Παναθηναϊκός είχαμε να λέμε μέχρι τώρα πως έχει πετύχει ότι έχει πετύχει, λόγω της ομαδικότητας.

Επειδή πολύ απλά οι «πράσινοι» είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Σωστό αυτό. Όμως, δεν γίνεται να είσαι διαρκώς στο… πικ σε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα. Θα έρθει και η «κοιλιά», θα έρθουν και οι άσχημες βραδιές. Αν δει κανείς το ματς με τον Αστέρα, τέτοια ήταν η βραδιά. Πέρα από μερικά ξεσπάσματα, οι «πράσινοι» δεν έκαναν και πολλά στο χορτάρι. Είχαν προβλήματα στα μετόπισθεν, ο Αστέρας έκλεισε

καλά τους χώρους και βασικά «κλειδιά» του «τριφυλλιού» δεν βρέθηκαν στην καλύτερη βραδιά τους.

Για παράδειγμα ο Κλέιτον, ο Κουίνσι και ο Ζέκα. Τι χρειάζεται λοιπόν όταν υπάρχουν τέτοια προβλήματα; Να βρεθεί κάποιος παίκτης ή κάποιοι παίκτες, για να βγάλουν τα… κάστανα απ’ τη φωτιά. Σε αυτό το κομμάτι οι πάντες περίμεναν πως δεν υπάρχει κάποιος με την προσωπικότητα για να το πετύχει. Να όμως που δεν ισχύει αυτό. Κι αν τον Λέτο τον περίμεναν ορισμένοι, σαφώς τον Καπίνο δεν τον φανταζόταν κανείς. Ο μικρός έκανε «όργια»! Ο ορισμός του μεγάλου τερματοφύλακα. Και του τερματοφύλακα που χρειάζεται μια μεγάλη ομάδα. Δύο τρεις φάσεις θα κάνει ο αντίπαλος και σε αυτές πρέπει να είναι εκεί. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, οι επεμβάσεις του 17χρονου ήταν για σεμινάριο. Ένας «γίγαντας» πραγματικός, που κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό στο πρώτο μέρος. Διάστημα στο οποίο ο Αστέρας, κακά τα ψέματα, δικαιούται να λέει πως θα έπρεπε να έχει ισοφαρίσει. Κι αν αυτό γινόταν, τότε πολύ απλά θα βλέπαμε άλλο ματς.

Για τον Λέτο τώρα, δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Απλά ένα μπράβο. Όχι για τα γκολ, όχι για τις ντρίπλες, όχι για την… μαγεία που μας χαρίζει. Αλλά για το γεγονός ότι αντέχει και το ξύλο. Ακάθεκτοι συνεχίζουν οι αντίπαλοι να… κλωτσάνε στο ψαχνό. Δεν φταίνε αυτοί βέβαια, αλλά οι διαιτητές που το επιτρέπουν. Φαίνεται πως ο Σιδηρόπουλος ήταν εκεί στο σεμινάριο του Βασσάρα. Διότι δεν χωράει ανθρώπινος νους το γεγονός ότι μετά από τόσο ξύλο, το ματς τελείωσε με τον Λέτο να έχει κίτρινη και τους αντιπάλους του τίποτα!

Όπως και να έχει, αυτό που μετρά, είναι πως ο Παναθηναϊκός ακόμη και στις άσχημες βραδιές του, βρίσκει ήρωες. Παίκτες που έχουν προσωπικότητα, ποιότητα και μπορούν να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους. Συν τοις άλλοις, όλα αυτά τα παιδιά, σε κάτι τέτοια ματς… ψήνονται ως πρωταθλητές.