Μπάρτσα-Τσέλσι, Part I

Το θέμα του κειμένου θα ήταν η φετινή πτώση της Μπαρτσελόνα σε σχέση με τα περσινά της στάνταρ. Σ’αυτό θα βλέπαμε πόσο κόστισε ο τραυματισμός του Βίγια, αφού ο Σάντσες δεν αναπλήρωσε τα γκολ του, πόσο έλειψαν και λείπουν τα γκολ του Πέδρο, αλλά και πόσο πεσμένη είναι η απόδοση του Ινιέστα, ο οποίος μπορεί να είναι παρών, αλλά δεν προσφέρει όσα προσέφερε. Είχα μαζέψει όλα τα σχετικά στατιστικά στοιχεία, που θα μας έδειχναν σε πίνακες τι ισχύει φέτος σε σχέση με πέρσι και

πως αυτή η κατάσταση μεγέθυνε την αναγκαιότητα του Μέσι κι εκτόξευσε την δική του συμμετοχή στο παιχνίδι της Μπάρτσα.

Το κείμενο θα ανέβαινε την Τρίτη, ενόψει του αγώνα στο Λονδίνο, αλλά ο θάνατος του Μητροπάνου χάλασε τα σχέδια, ενώ μετά ήρθε το τέλος της συνεργασίας του Βαλβέρδε με τον Ολυμπιακό, για να κρατήσει το κείμενο στα πιτς και πριν το Κλάσικο του Σαββάτου. Θα το αναβάλουμε για μια ακόμη φορά, γιατί τώρα δεν είναι ώρα για συνολικές ματιές. Τώρα έρχεται ο επαναληπτικός με την Τσέλσι και για να κοιτάξουμε προς αυτόν, θα πρέπει πρώτα να δούμε τι συνέβη στα δυο τελευταία παιχνίδια της Μπαρτσελόνα, ξεκινώντας από την άμυνα.

Ο κανόνας στην άμυνα

Στο Κλάσικο του Σαββάτου ο Γουαρδιόλα έκανε μια κίνηση που με ξάφνιασε. Γνωρίζουμε πως ο Πεπ ακολουθεί από πέρσι και πολύ περισσότερο φέτος τον απλό, παλιό κανόνα του Μίχελς, που λέει πως βάζεις έναν στόπερ παραπάνω από τους επιθετικούς κορυφής του αντιπάλου. Αν ο αντίπαλος έχει έναν κυνηγό, παίζεις με δύο κεντρικούς αμυντικούς και άρα με διάταξη τετράδας στην άμυνα. Αν παίζει με δύο, παίζεις με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, το γυρνάς σε 3-4-3.

Σύμφωνα με τον “επιθετικοί+1” κανόνα, ήταν πχ δεδομένο πως η Μπαρτσελόνα θα παίξει με τρεις και στα δύο παιχνίδια απέναντι στην Μίλαν, αφού οι ροσονέρι χρησιμοποιούν δύο επιθετικούς. Το ξάφνιασμα, λοιπόν, του Σαββάτου αφορούσε πρωτίστως την αμυντική διάταξη, αφού κόντρα στην Ρεάλ του ενός φορ στην κορυφή, ο Γουαρδιόλα πάντα παρατάσσεται με τετράδα στην άμυνα.

Οι κλασικές λύσεις και η νέα επιλογή

Από τη στιγμή που ο Γουαρδιόλα ήθελε και πάλι να αφήσει τον Πικέ στον πάγκο, οι “λογικές” επιλογές του σύμφωνα με το παρελθόν θα ήταν οι εξής. Πρώτα, θα μπορούσε να παρατάξει την τετράδα των Αντριάνο-Μασεράνο-Πουγιόλ-Αλβες, με τους τρεις πρώτους να φτιάχνουν τριάδα όταν ο Άλβες αναμενόμενα θα ανεβαίνει πολύ ψηλά για να δώσει το πλάτος στα δεξιά. Αν ήθελε, όπως φάνηκε, να ανεβάσει τον Βραζιλιάνο εξαρχής στην επίθεση, τότε θα μπορούσε να κάνει αυτό που έκανε στο φετινό παιχνίδι στο Μπερναμπέου τον Δεκέμβριο. Τότε είχε ανεβάζει τον Άλβες ψηλά δεξιά μετά τα πρώτα λεπτά, είχε στείλει τον Πουγιόλ ως δεξί μπακ πάνω στον Κριστιάνο κι είχε τραβήξει τον Μπούσκετς από το κέντρο στην άμυνα, για να διατηρήσει το δίδυμο και να έχει πάλι δύο στόπερ.

Ο Γουαρδιόλα επέλεξε κάτι που δεν είχε ξανακάνει απέναντι στην Ρεάλ. Ανέβασε ψηλά τον Άλβεζ, όπως και στον αγώνα του Μπερναμπέου, αλλά δεν έχτισε τετράδα τραβώντας τον Μπούσκετς στην άμυνα. Αντιθέτως, παρέταξε την τριάδα του