Αρχικές σκέψεις για το el classico

Χαίρετε κύριοι

Στις 23:00 ώρα Ελλάδος το Σάββατο έχουμε την πρώτη πράξη του Ισπανικού El Classico. Παιχνίδι που το περιμένει όλος ο κόσμος του ποδοσφαίρου με μεγάλη αγωνία.

Ομολογώ πως είναι από τις λίγες φορές που δεν έχω πολλά πράγματα να γράψω πριν από ένα μεγάλο παιχνίδι. Περιμένω να βγάλω συμπεράσματα από τον ίδιο τον αγώνα. Βλέπεται οι δύο ομάδες έχουν φτάσει πολύ πιο ψηλά από το ταβάνι των υπόλοιπων ομάδων στην Ευρώπη. Γεγονός που τους έχει δώσει το δικαίωμα να βλέπουν με διαφορετικό τρόπο όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια από τις μεταξύ τους μονομαχίες.

Η Ρεάλ για παράδειγμα

στην προσπάθειά της να πάρει το πρωτάθλημα από τους Καταλανούς παίζει όλα τα παιχνίδια σε ένταση και βγάζει ένα πολύ επιθετικό πρόσωπο στους αγώνες της. Σε 14 παιχνίδια έχει μόλις δύο γκέλες και έχει σκοράρει 49 φορές ενώ στον όμιλό της στο Champions League έκανε πλάκα. Δεδομένα όμως τα πράγματα απέναντι στη Μπαρτσελόνα είναι διαφορετικά. Ο Μουρίνιο ξέρει πως η ομάδα του αποκλείεται να έχει 70% κατοχή μπάλας όπως στα υπόλοιπα παιχνίδια οπότε πρέπει να δούμε τι έχει αποφασίσει να κάνει. Πέρυσι το πρώτο παιχνίδι στο Καμπ Νου δεν το προετοίμασε με ειδικό τρόπο και ξεφτιλίστηκε. Στη συνέχεια πήγε σε μια ειδική λογική μόνο για τους αγώνες απέναντι στη Μπαρτσελόνα με τον Πέπε να παίζει μπροστά από τα δύο αμυντικά χαφ στην προσπάθειά του να σταματήσει την ανάπτυξη της και να βγάλει σκληράδα χωρίς την μπάλα.

Προσωπικά αποκλείω να πάει από το πρώτο φετινό επίσημο παιχνίδι σε καθαρά καταστροφικές λογικές. Χωρίς να είμαι βέβαιος η αίσθησή μου είναι πως αυτό θα είναι η ύστατη λύση για τα παιχνίδια που θα γίνουν μετά τον Μάρτιο αν διαπιστώσει πως δεν μπορεί ακόμα να κοντράρει στα ίσα τη Μπαρτσελόνα. Αν τελικά υπάρξει διαφοροποίηση σε σχέση με τα μέχρι τώρα παιχνίδια θα είναι η προσαρμογή του 4-2-3-1 σε μια διάταξη με τρεις κεντρικούς χαφ. Διάταξη που εμφάνισε άλλωστε πριν δύο εβδομάδες στο Μεστάγια. Στο 2-3 με τη Βαλένθια οι Αλόνσο, Κεντίρα, Ντιαρά έκαναν τριάδα στο κέντρο και οι Οζίλ, Ρονάλντο μαζί με τον Μπενζεμά αποτέλεσαν την επιθετική τριάδα καθώς ο Ντι Μαρία ήταν τιμωρημένος. Η Ρεάλ από το 2ο λεπτό πήρε το προβάδισμα και παρότι πέτυχε 3 γκολ το συγκεκριμένο παιχνίδι το πήγε πιο συντηρητικά από οποιοδήποτε άλλο φετινό αγώνα.

Έχοντας ως δεδομένη τη χρησιμοποίηση του Ντi Μαρία λογικά στη θέση του Οζίλ φανταζόμαστε μια ομάδα που θα αγωνιστεί με τελείως διαφορετικά ζητούμενα από αυτά που βλέπαμε μέχρι σήμερα. Πολύ πιο δυνατή, στο φίσικαλ παιχνίδι έτοιμη για να σταθεί και όταν τη μπάλα την έχει ο αντίπαλός της και φυσικά λιγότερο επιθετική.

Για να έρθουμε και στη Μπαρτσελόνα ο αγώνας στο Μπερναμπέου είναι ίσως ο πιο οριακός που έχει δώσει τα τελευταία χρόνια. Καθώς για πρώτη φορά βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Ο Γκουαρντιόλα προσπάθησε να μάθει τους παίκτες του να παίζουν με τρεις αμυντικούς. Τις περισσότερες φορές η άμυνα αποτελούσαν μόλις από έναν σέντερ μπακ και δύο ακραίους μπακ κάτι που τις στοίχισε αρκετούς βαθμούς. Θυμάμαι στο 2-2 στ