Αν είχαν ανέβει και στην Θεσσαλονίκη, καλά θα ήταν

Η αναμενόμενη εκτόξευση από τον Άρη, εξελίχθηκε τελικά σε ανώμαλη προσγείωση για τον Παναθηναϊκό. Ο οποίος αυτή την στιγμή, έχει ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα και από την ήττα από τον Άρη. Κι αυτό είναι η διαχείριση αυτού του αποτελέσματος.

Το λέω αυτό και ξεκινάω απ’ αυτό, γιατί ξέρω για ποια ομάδα μιλάω. Για την ομάδα που είναι η μακράν πιο ευάλωτη σε αυτό που συνηθίζουμε να λέμε περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω της.

Με βάση λοιπόν τα πόσα έχουμε δει τα προηγούμενα παιχνίδια, ο Παναθηναϊκός

θα περάσει μια δύσκολη εβδομάδα. Θα αρχίσουν όλοι να αναζητάνε με λύσσα εξιλαστήρια θύματα. Θα αρχίσουν επίσης αναλύσεις, που θα μηδενίζουν εντελώς όλη την προηγούμενη παρουσία του και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο.

Για μένα αυτό, θα είναι εντελώς καταστροφικό. Κι επειδή θα γίνει λογικά από Παναθηναϊκούς, θα πως εντελώς αυτοκαταστροφικό.

Ο Παναθηναϊκός για να αντισταθεί σ’ αυτή την πίεση που θα δεχθεί, έχει ένα μόνο όπλο. Να την αντιμετωπίσει σαν ΟΜΑΔΑ. Συνολικά δηλαδή. Να ανανεωθεί φυσικά, να διορθώσει λάθη, να επιμερίσει ευθύνες, να φρεσκάρει όσους δείχνουν κουρασμένοι σωματικά και ψυχολογικά. Αλλά όλα αυτά να τα κάνει σαν ομάδα.

Προστατεύοντας ταυτόχρονα με σταθερότητα και αυταπάρνηση, κάθε «κομμάτι της».

Κι όχι να δώσει βορά τον προπονητή, ή ένα παίκτη, ή δυο παίκτες, ή ένα παράγοντα, ή οτιδήποτε άλλο, στον κόσμο, για να… περάσει η μπόρα και βλέπουμε. Αν παρασυρθεί σ’ αυτό, ο Παναθηναϊκός, θα έχει κυριολεκτικά αυτοκτονήσει. Και θα πετάξει μια χρυσή ευκαιρία, για μια χρονιά που αλλιώς την περίμεναν όλοι κι αλλιώς πάει να τους βγει.

Και κάτι ακόμα πριν περάσουμε σ’ αυτό καθ’ αυτό το παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός σε συνολικό επίπεδο σαν οργανισμός (διοίκηση, προπονητής, παίκτες, κόσμος) καλείται για πρώτη φορά φέτος στο πρωτάθλημα, να διαχειρισθεί μια μίνι κρίση. Ένα άσχημο αποτέλεσμα έστω. Θα πρέπει λοιπόν να σταθεί και σ’ αυτό σαν μεγάλη ομάδα. Με ψυχραιμία, με ποδοσφαιρική λογική και με αίσθημα προστασίας, αλληλοκάλυψης και συσπείρωσης όλων των κομματιών του.

Πάμε τώρα στο παιχνίδι. Λέω συνεχώς και στα άσχημα και στα καλά, ότι η ομάδα συνήθως μέσα στο γήπεδο, βγάζει τον τρόπο και την λογική που προετοιμάστηκε γι’ αυτό το παιχνίδι. Κι ο Παναθηναϊκός, φάνηκε να μην έχει προετοιμαστεί κατάλληλα. Και δεν εννοώ εδώ προπονητικά και τέτοια. Αυτά είναι άλλη κουβέντα και θα την κάνουμε και παρακάτω.

Μιλάω όμως κυρίως, για το ότι ο Παναθηναϊκός, τσίμπησε στο… τυράκι και έκανε την προετοιμασία του για το συγκεκριμένο παιχνίδι, σε… ξένο γήπεδο.

Η διαιτησία, οι ανακοινώσεις, η αίσθηση της αδικίας, η… πρεμούρα ότι ο αντίπαλος κάτι ετοιμάζει με Θεοδωρίδη, με Καλόπουλους και δεν συμμαζεύεται, επικέντρωσε την ενασχόληση του Παναθηναϊκού συνολικά σαν οργανισμού όλη την εβδομάδα, όχι εκεί που υπερείχε, δηλαδή στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, αλλά σε ένα γήπεδο ξένο, ανασφαλές σαν αίσθηση και σαφέστατα αντιποδοσφαιρικό.

Αν μάλιστα η συζήτηση που κυριαρχούσε το Σάββατο το βράδυ στο ξενοδοχείο που έμενε η αποστολή, ήτα