Η «θεραπεία» του Κρόνου Μέρος Β΄

Τι γίνεται με τον Κρόνο που «τρέχει» στην ζωή μας, έχοντας ενδεχομένως δείξει ήδη τα «δόντια» του;

από τον Γιάννη Ριζόπουλο

Στο πρώτο μέρος του άρθρου αναφέρθηκα κυρίως στο πως μπορούμε να «δρομολογήσουμε» έναν γενέθλιο Κρόνο, ανάλογα με την θέση του σε ζώδιο ή οίκο, ώστε να έχουμε το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Τι γίνεται όμως με τον Κρόνο που «τρέχει» στην ζωή μας, έχοντας ενδεχομένως δείξει ήδη τα «δόντια» του; Έχει δηλαδή δημιουργήσει επανειλημμένες ατυχίες ή διαψεύσεις;

Σε αυτήν την περίπτωση υπάρχουν δύο κυρίως τρόποι «θεραπείας».

Ο σοφός Κρόνος

Ο πρώτος

έχει να κάνει με την αξιοποίηση της εμπειρίας που προσφέρει ο ίδιος ο πλανήτης, όχι όμως με τον τρόπο που συνήθως «συστήνεται» από τους αστρολόγους, του τύπου «σκάσε και σκάβε», περιμένοντας να δικαιωθείς ...κάποτε!

Η «δουλειά» του Κρόνου είναι να συμβάλλει στην συγκρότηση ενός συστήματος προσωπικών (και όχι «ξένων») αξιών τις οποίες πλέον ο άνθρωπος προτείνει και αν χρειαστεί επιβάλλει στους άλλους, ως μια πολύ καλή λύση για τα όσα προβλήματα ανακύπτουν. Παράλληλα, ο πλανήτης απελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά του «έτσι κάνουν όλοι», αντικαθιστώντας το με το «έτσι κάνω εγώ που ξέρω τις εκάστοτε ειδικές συνθήκες».

Πρόκειται δηλαδή για μια απόλυτα ρεαλιστική στάση, που αναφέρεται στην πραγματική ζωή και όχι σε κάποιου είδους «μουσειακής», με αξίες αραχνιασμένες ή «ξύλινες».

Παίρνοντας σαν παράδειγμα το θέμα των σχέσεων, αν ένας «Κρόνιος» τύπος ατόμου, συνεχίσει εσαεί να θέτει τον εαυτό του σε δεύτερη μοίρα, υποτιμώντας πρακτικά τις δυνατότητες του, το μόνο που θα καταφέρει είναι το να έλκει μόνιμα τύπους που ανήκουν στην κατηγορία των «παρτάκηδων», ευελπιστώντας απλά να κερδίσει μια θέση στον ...Παράδεισο!

Αυτό που επιβάλλεται λοιπόν είναι να θέτει το ίδιο το άτομο τους όρους στις σχέσεις του, βάζοντας αν χρειαστεί τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.

Ουσιαστικά, η γενική -και σωστή- εντύπωση πως ο Κρόνος συμπεριφέρεται καλύτερα σε μια πιο ώριμη ηλικία, δεν έχει να κάνει με κάτι το προδιαγεγραμμένο από την φύση του αλλά με την διαφορετική χρήση της ενέργειας του.

Στα πρώτα χρόνια της ζωής μας τα «ποσοστά» της ανασφάλειας που δίνει ο Κρόνος είναι εξαιρετικά υψηλά, το ίδιο και η τάση μας να ακολουθούμε τους γενικούς κανόνες που υπαγορεύονται από την οικογένεια μας, την κοινωνία και γενικά τους άλλους. Μεγαλώνοντας διαπιστώνουμε πως αρκετοί από αυτούς τους κανόνες είναι τελικά δυσλειτουργικοί από την άποψη του ότι δεν μας συμφέρουν, όπως για παράδειγμα το να τηρείς πάντα το σωστό και το δίκαιο, την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι καρπώνονται τα πάντα, πράττοντας ακριβώς τα ...αντίθετα!

Και τελικά, ένας «σωστός» Κρόνος πιστεύει μόνον αυτά που βλέπουν τα ...ματάκια του, πέρα από γενικές αρχές και αφορισμούς που έχουν να κάνουν με το «φαίνεσθαι» και όχι με το «είναι».

Το «γύρισμα» του Κρόνου από την εσωστρεφή-αμυντική χρήση της ενέργειας του σε εξωστρεφή-επιθετική είναι το πρώτο βασικό κλειδί της «θεραπείας» του.