Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 13 έως 16 Ιουνίου

Μέγας δημαγωγός ο Δίας, καταφέρνει πάντα να κερδίζει την συμπάθεια μας, πολύ περισσότερο αυτόν τον καιρό που έχει σαν «αόρατο» συμπαραστάτη τον Ποσειδώνα.

Με το χαμόγελο στα χείλη

Στο ερχόμενο τριήμερο, η «κρυφή» σύνοδος του τροπικού Ήλιου με τον αστρικό Δία, μοιάζει με ηλιόλουστο ξέφωτο μέσα στην πυκνή ζούγκλα των φόβων και της αβεβαιότητας.

Οι συνθήκες είναι μάλλον ιδανικές για να ξεκινήσουμε μια σημαντική προσπάθεια ή να ζητήσουμε βοήθεια από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Αλλά και ακόμη αν κουρασμένοι από

την υπερπροσπάθεια των προηγούμενων ημερών, προτιμήσουμε πιο «χαμηλή» πτήση στον κόσμο της ύλης και των εφήμερων απολαύσεων, ο Δίας δηλώνει πρόθυμος να μας «φορέσει» ένα χαμόγελο ευδαιμονίας, ικανό να δημιουργήσει μια καταλυτικά δημιουργική αισιοδοξία.

«Προχώρα εσύ και μη σε νοιάζει» είναι η άμεση παρότρυνση του, με επωδό την γνωστή ρήση «ες αύριον τα σπουδαία»...

Μέγας δημαγωγός ο Δίας, καταφέρνει πάντα να κερδίζει την συμπάθεια μας, πολύ περισσότερο αυτόν τον καιρό που έχει σαν «αόρατο» συμπαραστάτη τον Ποσειδώνα. Και οι δύο μαζί, μέσω της τετραγωνικής τους σχέσης, συνθέτουν το σκηνικό μιας τραγωδίας -καθ' όλα Ελληνικής τόσο στην αρχαιότητα, όσο και στο σήμερα- όπου εκεί που δείχνουν όλα «τελειωμένα», εμφανίζεται ο «από μηχανής θεός».

Ο Ποσειδώνας, ο έτερος αισιόδοξος της πλανητικής μας συντροφιάς, είναι ο μόνος που μπορεί να καταπολεμήσει τους φόβους μας, αντιπαραθέτοντας το αρχικά νεφελώδες «τίποτα» μιας πίστης, που όμως αναζητά το όνειρο και το θαύμα της. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι θα το συναντήσει μόνον αν επιμείνει σε αυτό, παρά τις φωνές που κραυγάζουν για το αντίθετο.

Κυνηγώντας το ανέφικτο

Το «αερικό» του ζωδιακού, τον τελευταίο καιρό παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στον γήινο κόσμο μας και με το μαγικό του ραβδί μοιράζει αφειδώς ότι ...έχει και δεν έχει! Πλάνες, αυταπάτες και ίντριγκες από τη μια, οράματα και ιδανικά από την άλλη, έχουν όλα σαν κοινούς παρονομαστές το ευαγγέλιο μιας σωτηρίας. Την «σωτηρία» του πιστού που οι πεποιθήσεις αλλά και η λογική του τον οδηγούν ντουγρού στον γκρεμό αλλά και του πιστού που τελικά υπερίπταται από πάνω του, με τα φτερά της διαίσθησης. Κι αν θέλουμε να έχουμε την μακάρια τύχη του δεύτερου δεν έχουμε παρά να αφουγκραστούμε είτε την εσωτερική μας φωνή, είτε τους οιωνούς της ποιητικής συμβολικής του σύμπαντος. Να αφεθούμε στα «λάθη» που μας οδηγούν σε ένα ήρεμο λιμάνι.

Το τρεχαντήρι η Ελλάς