Ανδροκρατική αστρολογία - Η «έξαρση» του Κρόνου και η «πτώση» του Ήλιου

Στο «σύστημα Αστρολογία» που έχει διαμορφωθείαπό τον Γιάννη Ριζόπουλο   Συνεχίζοντας την αναφορά στην ανδροκρατική αστρολογία και τα «αξιώματα» που έχει θεσπίσει, είναι απαραίτητο να αναφερθώ στον Κρόνο, ο οποίος είναι ο πλανήτης κλειδί της «έννομης τάξης» και της επιτυχημένης ή όχι κοινωνικής προσαρμογής του ατόμου.. Από αυτήν την άποψη το που θεωρείται «καλός» και που όχι μπορεί να δώσει ένα ακόμη μέτρο για τις ηθικές και κοινωνικές σκοπιμότητες που εξυπηρετεί ο πλανήτης, ενταγμένος φυσικά στην υπηρεσία των «αρσενικών» δυνάμεων. Είναι γνωστό ότι ο Κρόνος κυβερνά τον Αιγόκερω, το ζώδιο που σχετίζεται όσο κανένα άλλο με την διοίκηση και την άσκηση εξουσίας, ενώ έχει την «έξαρση» του στον Ζυγό, μια θέση που σύμφωνα με την παράδοση εξαντλεί την «δίκαιη κρίση» του. Ας τα δούμε όμως όλα αυτά κάτω από το πρίσμα της αρσενικής υπεροχής που διαμορφώθηκε με το πέρασμα των αιώνων. Ο Αιγόκερως και ο Ζυγός είναι δύο από τις θέσεις-κλειδιά, όσον αφορά το «αρσενικό» σύστημα του ζωδιακού. Και η εξ ορισμού «υπεροχή» του Κρόνου -ενός πλανήτη που είναι ο διαχρονικός «τοποτηρητής» των συλλογικών αξιών- σε αυτά τα δύο ζώδια (θεωρούνται ως κατοικία και έξαρση αντίστοιχα) δεν υποδηλώνει παρά την επιθυμία του συστήματος να διασφαλίσει όλα εκείνα που διαιωνίζουν την κυριαρχία του. Παραδοσιακά, ο Κρόνος είναι φορέας περιοριστικών ιδιοτήτων, εκφράζει δηλαδή αυτό που μπορούμε απλά να περιγράψουμε ως «μάντρωμα». Αλλά τι «μαντρώνεται» τελικά στο Ζυγό; Ο Ζυγός είναι μια πολύ ευαίσθητη περιοχή του ζωδιακού, γιατί συμβολίζει το πέρασμα από το ατομικό στο συλλογικό και τη σύνθεση των αντιθέτων με την ευρεία έννοια. Παράλληλα είναι μέρος μιας φαινομενικά «παράδοξης» σκάντζας των αρσενικών και των θηλυκών στοιχείων.Στο «σύστημα Αστρολογία» που έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τις αρσενικές προδιαγραφές η περιοχή που συμβολίζει την ισορροπία των αξιών και την κυριαρχία του συλλογικού Συνειδητού είναι ο Αιγόκερως, ένα κατά τα άλλα θηλυκό ζώδιο. Από αυτήν την άποψη φαίνεται ότι ο ζωδιακός τελεί υπό κατοχή, αφού η έδρα των αποφάσεων βρίσκεται σε ένα κάστρο, που τυπικά ανήκει στον «εχθρό». Αντίστοιχα, ο Ζυγός ένα «αρσενικό» ζώδιο περιέχει πληθώρα θηλυκών στοιχείων, επειδή ακριβώς είναι το πεδίο σύνθεσης των αντιθέτων. Συμβολίζει τη σύνθεση αρσενικού-θηλυκού, η οποία πρέπει να γίνει κάτω από αυστηρούς όρους για να μην υπάρξουν παρατράγουδα. Αν ο Αιγόκερως μπορεί να παρομοιαστεί με κάστρο, στο Ζυγό αναλογεί μια τραμπάλα και το σύστημα, υπερασπιζόμενο την ύπαρξη του επιθυμεί να «κλειδώσει» αυτήν την τραμπαλιζόμενη ισορροπία για να αποφύγει τα χειρότερα. Ο Κρόνος ως βασικός «νομοθέτης» ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να παρέμβει στοχευμένα στη σύνθεση «αρσενικού» και «θηλυκού» κατευθύνοντας την προς όφελος του πρώτου. Τα θηλυκά στοιχεία δηλαδή να ήταν υποταγμένα στα αρσενικά και όχι το αντίθετο. Στον εξελικτικό κύκλο του ζωδιακού, ο τύπος του «Ήρωα που νικάει τα σκοτάδια», δηλαδή ο Λέων, δεν μπορούσε να υπάρξει χωρίς μια εξοπλισμένη Συνείδηση, που συμβολίζεται από την Παρθένο. Και μέχρι να υπάρξ