Όταν η Πέμη Ζούνη είχε μιλήσει για την νευρική ανορεξία, ένα χρόνο πριν

Μία εσωτερική ματιά στη μάστιγα της νευρικής ανορεξίας από μία γυναίκα που ακόμη παλεύει να νικήσει

Αυτή τη στιγμή κρατάμε στα χέρια μας το Anorexia Nervosa και το διαβάζουμε. Αρχικά δεν μπορείς να καταλάβεις πολλά από τον τίτλο. Φαντάζεσαι ότι είναι άλλη μία από τα συνηθισμένα. Ένα βιβλίο που σαφώς μεεν αναφέρεται στο μεγάλο, φλέγον και σαφώς αρνητικό TREND των τελευταίων ετών σε κορίτσια και νεαρές γυναίκες αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναμένεις αυτό που ακολουθεί καθώς γυρίζουν οι σελίδες του μία-μία.

Αυτό που μας έκανε όμως να το διαβάσουμε με σιγουριά είναι η πρώτη του σελίδα.

Το βιβλίο προλογίζει η Πέμη Ζούνη, η οποία είχε την τιμή να είναι η πρώτη που το διάβασε, καθώς η αδυναμία της συγγραφέως (Στέλα Λέτσιου) προς το πρόσωπό της την έκανε να ζητήσει πρώτα τη δική της γνώμη. Προχωρώντας στις σελίδες κατανοούμε βαθύτατα την αντίδραση της αγαπημένης ηθοποιού που στέκεται πάντα κοντά σε κοινωνικά προβλήματα και διατηρεί πάντα ανεπηρέαστη γνώμη.

«Μια γυναίκα ξεγυμνώνεται γενναία μπροστά μου. Βρίσκω το θάρρος να ξεπεράσω την αμηχανία, να μη γυρίσω τα μάτια. Αφού εκείνη το αντέχει, θα την ακολουθήσω. Με κοιτάζει κατάματα μέσα από τις λέξεις της. Την ευγνωμονώ.

Θα ήταν όμως ανόητο... χειρότερα ακόμα θα ήταν ασέβεια να σχολιάσω με όποιον τρόπο το κείμενο. Με ξεπερνάει. Είναι η ζωή της. Χωρίς 'κακολογικά' στοιχεία. Με δένει μαζί της. Τις αλήθειες δεν τις σχολιάζεις. Τις σέβεσαι. Και τις αφήνεις να σου επαναπροσδιορίσουν τη σκέψη. Με ευλάβεια. Σταλίτσα (αν μου επιτρέπεις την προσφώνηση) είσαι πιο δυνατή από όσο φαντάζεσαι. Πιο γενναία από πολλούς από μας.

ΥΓ. Θυμάμαι ένα μονόλογο της Μαριάν απ' το έργο Σκηνές από ένα γάμο του Μπέργκμαν. Μου προκαλούσε πάντα μια τόσο γλυκιά αίσθηση... Σαν τον ορισμό της αγάπης. Σου τον χαρίζω: Θέ μου πώς πεινάω που σε κοιτάζω. Ζαλίζομαι απ' την επίνα. Έχασα 4 κιλά αυτήν την εβδομάδα. Δε φαίνεται καθόλου; Μερικές φορές όλα φαίνονται μάταια. Γιατί να ζηλεύουμ εόλα τα καλά του κόμσου;Γιατί να μην είμαστε μεγάλοι, χοντροί και ήρεμοι; Φαντάσου μόνο τι ωραίους που θα μας έκανε... Θυμάσαι τη θεία Μύριαμ και τον θείο Ντέιβιντ; Αυτοί ήταν το τέλειο ζευγάρι και τα πήγαιναν τόσο καλά, κι ας ήταν τόσ χοντροί! Κάθε βράδυ ξάπλωναν στο μεγάλο τους διπλό κρεβάτι που έτριζε, με πλεγμένα τα χέρια, ευτυχισμένοι ο ένας με τον άλλον, έτσι όπως ήταν, χοντροί και χαρούμενοι.»

Η Στέλα (με ένα λάμδα) είναι 27 ετών και πάσχει από νευρική ανορεξία τα τελευταία 13 χρόνια. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Βαλκανικών Σπουδών και κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων στην πολιτική επιστήμη και την κοινωνική ανθρωπολογία. Είναι υποψήφια διδάκτωρ του Παν/μίου Μακεδονίας και μιλά άπταιστα 9 γλώσσες (Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική, Ισπανική, Ιταλική, Ρωσική, Ρουμανική, Βουλγαρική και Γεωργιανή)- αν αυτό δεν δείχνει στόχο και θέληση τότε τι δείχνει;

Κι όμως η έξυπνη και δυναμική- η όμορφη Στέλα εδώ και χρόνια μισεί τον εαυτό της και παλεύει να τον αγαπήσει μέσα σπό ένα αντεστραμένο είδωλο στον καθρέφτη. Οδηγείται στο θά