Οι δικές σας ιστορίες: Η πεθερά το ‘σκασε

Τι 40, τι 50, τι 60, ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά και αυτή η πεθερά αποφάσισε να ζήσει τη πρώτη της νιότη.Με την πεθερά μου δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα, από τη περίοδο ακόμα πριν τον γάμο με τον άντρα μου. Ήταν βλέπετε ο αγαπημένος της και του είχε περισσότερη αδυναμία από την κόρη της και, όταν με γνώρισε, δεν σταματούσε να λέει τι καλή νύφη που βρήκε και πόσο χαρούμενη είναι που ο γιόκας της βρήκε ένα τέτοιο κορίτσι. Είχα ακούσει πολλές ιστορίες για πεθερές όλων των ειδών στον παρελθόν, οι περισσότερες πιο κοντά στη κατηγορία θρίλερ παρά κομεντί, και έτσι κρατούσα μια «πισινή» για παν ενδεχόμενο.Όταν παντρευτήκαμε τα πράγματα συνέχισαν να είναι μέλι-γάλα και μάλιστα η πεθερά μου βιαζόταν να της κάνουμε εγγονάκια και είχε ήδη προθυμοποιηθεί να τα φροντίζει η ίδια όσο εμείς θα λείπαμε στη δουλειά αλλά και για να μας ξεκουράζει. Τέτοια αγάπη. Στη πορεία όχι μόνο της κάναμε εγγονάκι, αλλά και κοριτσάκι που πήρε το όνομά της. Μας το κράταγε και δεν παραπονιόταν ποτέ και δεν γύρισε ποτέ να μου πει πως πρέπει να το μεγαλώνω και τι να κάνω, παρά μόνο με συμβούλευε όποτε χρειαζόταν.Ώσπου ήρθε η μέρα που τη χτύπησε ο έρωτας κατά κούτελα, στα 65 της χρόνια. Πότε τον γνώρισε, πότε ερωτεύτηκε, πότε ξετρελάθηκε, θα σας γελάσω μιας και ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου πήραμε χαμπάρι τίποτα. Απλώς ήρθε μια μέρα και μας ανακοίνωσε πως είναι ερωτευμένη και θα πάει να μείνει με τον άντρα των ονείρων της, και μάλιστα στη Θεσσαλονίκη απ' όπου κατάγεται αυτός και έχει σπίτι, να κάνει τις βόλτες της στον Θερμαϊκό και να προλάβει να ζήσει όσα δεν έζησε τόσα χρόνια μετά τον θάνατο του μακαρίτη του άντρα της.Και τώρα έχουμε μείνει μόνοι μας με τον άντρα μου, ψάχνοντας απελπισμένα για μπέιμπι σίτερ που να μην ζητά πολλά λεφτά γιατί οι μισθοί και των δυο μας ίσα που φτάνουν για να τα βγάζουμε πέρα με ένα μωρό, αναβάλαμε τα σχέδιά μας για ένα δεύτερο παιδί και περιμένουμε πως και πως τα Σαββατοκύριακα που η πεθερά μου αποφασίζει να μας επισκεφτεί, μια φορά το δίμηνο δηλαδή, ώστε να κάτσει ένα βράδυ με τη μικρή για να ξεσκάσουμε λίγο κι εμείς.Πλέον δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω με την πεθερά που μου έτυχε, αλλά μάλλον πρέπει να είμαι από τις τυχερές περιπτώσεις. Τουλάχιστον η δικιά μου πεθερά είναι τρελή από ρομαντζάδα .