Μια σπάνια συνέντευξη του Μ. Χατζιδάκι, στην Α. Βουγιουκλάκη το 1988

Αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι, 18 χρόνια από το θάνατό του.

Στις 15 Ιουνίου 1994, στις 7.35 το απόγευμα, μια σπουδαία ελληνική καρδιά σταμάτησε να χτυπάει. Ο μουσικοσυνθέτης Μάνος Χατζιδάκις εξέπνευσε μετά από οξύ πνευμονικό οίδημα, αφήνοντας ευτυχώς, πίσω του μουσικά αριστουργήματα.
18 χρόνια μετά το θάνατό του δημοσιεύουμε αποσπάσματα από μια σπάνια συνέντευξή του, το 1988 στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, όταν εκείνη είχε μια εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή στο AΝΤ-1

«Γεια σας. Είμαι η Αλίκη Βουγιουκλάκη από το ραδιοφωνικό σταθμό ΑΝΤ1 FM. "Ό,τι γίνεται σήμερα". Η εκπομπή έχει τη μεγάλη τιμή, τη χαρά, να φιλοξενήσει σήμερα μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι τη μεγαλύτερη φυσιογνωμία στον καλλιτεχνικό χώρο. Κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζω τον Μάνο Χατζιδάκι στην εκπομπή μας».

Έχεις παραμείνει ένας έφηβος...
Όχι. Ζωντανός. Άλλο έφηβος και άλλο ζωντανός. Το να παραμένεις έφηβος προϋποθέτει και λίγη αφέλεια.

Ναι.
Εγώ δεν έχω αφέλεια. Έχω όλη τη γνώση της ηλικία μου και είμαι ζωντανός. Αυτό είναι καλύτερο.

Η ανάγκη να κάνει ο καλλιτέχνης ή να λέει ελεύθερα αυτό που θέλει, στις μέρες μας, έχει ακριβό αντίτιμο;
Δεν νομίζω. Εξαρτάται το τι λέει. Εγώ από νωρίς, από πολύ νέος, έλεγα αυτό που ήθελα και πλήρωνα το αντίτιμό μου, κάθε φορά που μου το ζητούσαν. Το αντίτιμο αυτό είναι κάτι σαν τη φορολογία. Πρέπει να πληρώνεται για να είσαι ελεύθερος.

Για δες, να κάνω εγώ το δημοσιογράφο. Έχω τρακ το ξέρεις; Ειλικρινά, γιατί σε ξέρω πολύ σαν άνθρωπο, έχω ζήσει πολλά χρόνια...
Μ΄ αρέσει που είσαι δημοσιογράφος

Και που φοράω γυαλιά, ε;
Να είσαι μια εθνική σταρ και να γίνεσαι δημοσιογράφος είναι σπουδαίο, διότι βλέπεις οι δημοσιογράφοι δεν πρόκειται να γίνουν Εθνικοί σταρ.

Μια ερώτηση από τους ακροατές, αν ο κύριος Χατζιδάκις εκτιμάει περισσότερο τους ανθρώπους που τον δέχονται άνευ όρων ή αυτούς που τον αμφισβητούν.
Δεν εκτιμώ ούτε τους ανθρώπους που με αποδέχονται άνευ όρων, ούτε αυτούς που με αμφισβητούν. Εκτιμώ εκείνους που επικοινωνούν μαζί μου.

Μάνο, τα έργα σου, που εσύ αγάπησες ιδιαίτερα, είχαν απαραίτητα τη μεγάλη απήχηση στον κόσμο;
Θα κατάλαβες και από τις προηγούμενες απαντήσεις μου ότι το αίτημά μου δεν ήταν η μεγάλη απήχηση, μάλιστα μπορώ να σου πω ότι, όταν σε ένα διάστημα έγινα πανελληνίως γνωστός ανησύχησα φοβερά. Κι αυτό παρεξηγήθηκε από τους άλλους. Ανησύχησα για τούτο –γιατί όπως λέω πολλές φορές, το να σε γνωρίζει ο μπακάλης της γειτονιάς σου είναι μια πάρα πολύ σωστή σχέση, σου δίνει καλά πράγματα, στα φέρνει στο σπίτι, τον εκτιμάς, σε εκτιμά. Αλλά το να σε γνωρίζει ο μπακάλης της παρακάτω γειτονιάς, είναι μια δέσμευση, για την οποία εγώ δεν θέλω να λάβω καμία ευθύνη. Συνεπώς αυτή η πανελλήνια παραδοχή, μου έφερε μεγάλα προβλήματα και έκανα το κάθε τι για να την απορρίψω. Σήμερα είμαι βέβαιος ότι ξέρουν το όνομά μου, χωρίς να γνωρίζουν καλά-καλά τι έχω κάνει. Ο πολύς κόσμος έτσι; Εκείνοι που