Η Χρύσα Οικονομοπούλου ξέρει από μόδα, μητρότητα και καριέρα και μας μιλά για όλα αυτά (και αρκετά ακόμα) με το δικό της, μοναδικό, τρόπο

Η Χρύσα Οικονομοπούλου είναι μία από τις πιο στυλάτες και πολυπράγμονες γυναίκες που ξέρουμε. Επίσης, είναι η πιο «εναλλακτική» μαμά της πόλης και απόλυτα ερωτευμένη με την κόρη της, χωρίς όμως να κάνει θέμα τίποτε από τα δύο. Το blog της, fashionism.gr, είναι ένα απολαυστικό ανάγνωσμα για όσες (και όσους) αγαπούν την μόδα συνδυασμένη με το απαραίτητο, χωρίς ενοχές, gossip και το καλό, καυστικό χιούμορ, ενώ αν είσαι τυχερός θα τσιμπήσεις και το δωράκι σου. Για όλα

αυτά, και πολλά ακόμα, την προσκαλέσαμε να μας μιλήσει για όσα την απασχολούν και την ενδιαφέρουν -και γιατί δεν χορταίνουμε να διαβάζουμε κείμενά της.

To Fashionism είναι νόμιμο τέκνο ανίας και συνέπειας που πήγε ανέλπιστα καλά. 'Ημουν 5 μηνών έγκυος και είχα παραιτηθεί πριν το καλοκαίρι από τη δουλειά, είμαι και από τους πολυάριθμους εκείνους που «γράφουν», έκανα λοιπόν με την αδερφή μου ένα site για να μη βαριέμαι. Εκείνη βρίσκει, εγώ γράφω. Επειδή είμαι κάπως σπασίκλα, ανανέωνα κάθε μέρα, από πείσμα να μην το εγκαταλείψω, και έβλεπα τα κλικς να αυξάνονται. Όσο αυξάνονταν τόσο το φιλότιμο υπερίσχυε της τεμπελιάς και εδώ και ενάμιση χρόνο γράφω 4 με 5 φορές την εβδομάδα.

Πριν από αυτό δούλεψα 2 χρόνια στην εκπομπή του Φώτη και της Μαρίας. Έκανα αυτά τα ελαφριά, τα pop, που με ενδιαφέρουν, τι φόρεσαν στα Όσκαρ, πότε παντρεύτηκε ο Robbie Williams, πρεμιέρα Twilight, η ζωή του Cobain, τέτοια - ένα πράγμα δεν ήθελα, να ασχοληθώ με έλληνες σελέμπριτι. Με ενοχλούν «αισθητικώς». Για αυτά τα δυο χρόνια θα έχω να λέω μόνο πόσο καταπληκτικούς εργοδότες είχα, εννοώ τον Φώτη και τη Μαρία. Κατά τα άλλα δεν θα ξαναδούλευα στην τηλεόραση, εκτός φυσικά αν ήταν να γίνω πλούσια. Χα.

Τώρα δουλεύω στο Gagarin ως υπεύθυνη επικοινωνίας. Δουλειά, μωρό και site δεν είναι και παιχνιδάκι. Δεν έχω τον χρόνο να κάνω τα πάντα όπως πρέπει: αισθάνομαι πως είμαι μέτρια στα πάντα. Που μάλλον είμαι δηλαδή. Όταν το σκέφτομαι λέω, τουλάχιστον ξέρω ότι είναι λόγω μωρού, όλη η υπόλοιπη περιρρέουσα μετριότητα τι δικαιολογία έχει;

Το site δεν αποσκοπεί στον βιοπορισμό. Ως κορίτσια, εμείς και οι αναγνώστριες, σχολιάζουμε τα περί μόδας, όπως οι άντρες τα περί ποδοσφαίρου ας πούμε. Αυτό είναι όλο. Και εννοείται ότι δεν το παίρνουμε στα σοβαρά, δεν είναι δυνατό εδώ να καίγεται ο κόσμος και εμείς να πιστεύουμε στα αλήθεια ότι κάνουμε κάτι παραπάνω από χαριτωμενιές στα διαλείμματα της δουλειάς. Για εμένα όλα τα sites μόδας αυτό είναι, μια χαριτωμένη επιφάνεια, με διακύμανση στην αισθητική τους. Όποτε ξεφεύγω (γιατί εννοείται ότι ξεφεύγω, ως ρηχό καταναλωτικό ον) θυμάμαι που ήμουν χρόνια δασκάλα σε ένα φροντιστήριο στον Άγιο Παντελεήμονα, με πολλά παιδιά μεταναστών. Η μόνη σχέση που είχαν εκείνα με τα ρούχα, ήταν πως κάθε χρόνο παρέμεναν τα ίδια. Τα παιδιά μεγάλωναν και τα μανίκια των μπουφάν κάθε χρόνο κόνταιναν ώσπου τούς έφταναν, χειμωνιάτικα, μέχρι τον αγκώνα. Αυτά τα κοντά μανίκια με έχουν στοιχειώσει. Οπότε όσο και να πλατσουρίζω με τη μόδα, το ένα πατουσάκι είναι πάντα έξω από το