Γνωριστήκαμε σε κοινή παρέα, αλλά τώρα θέλω να χωρίσω. Πώς όμως χωρίς να χάσω τους φίλους;

Αγαπητέ Dr. Love,

Διαβάζω πολύ καιρό την στήλη σου και μου αρέσει πολύ ο ορθολογισμός των απαντήσεών σου, έτσι αποφάσισα να σου γράψω και την δική μου ιστορία μήπως και βγει μια άκρη.
Λοιπόν, είμαι στις αρχές των 30, τα τελευταία 4 χρόνια μένω στο εξωτερικό (Ευρώπη) και από το καλοκαίρι έχει ξεκινήσει μια ερωτική ιστορία μεταξύ εμού και ενός φίλου, 2 χρόνια μεγαλύτερου, ο οποίος προέρχεται από άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Γνωριστήκαμε μέσω κοινού

φίλου πριν από 1.5 χρόνο περίπου και από την αρχή ένιωσα μια έλξη για αυτόν, ήμουν σε άλλη σχέση όμως τότε και αρχίσαμε να βλεπόμαστε φιλικά μιας και είμαστε στην ίδια παρέα. Σαν φίλοι τα πηγαίναμε πολύ καλά. Το καλοκαίρι πήγαμε μεγάλη παρέα διακοπές στα ελληνικά νησιά όπου και έγινε επιτέλους κάτι μεταξύ μας.
Όταν επέστρεψα στην βάση μου τον Αύγουστο όμως είδα οτί τα πράγματα δεν ήταν καθόλου όπως τα είχα φανταστεί. Η δυναμική της σχέσης μας είναι τελείως διαφορετική από αυτή που είχαμε σαν φίλοι. Ο τύπος ειναι εξαιρετικά ανασφαλής και ταυτόχρονα εγκληματικά ανώριμος. Αισθάνεται συνέχεια οτί απειλείται από τους υπόλοιπους φίλους μας και έχουμε συχνά πυκνά αψιμαχίες για τον τρόπο με τον οποίο τους φέρομαι. Μια-δυο φορές που βγήκαμε με συνεργάτες μου και με έκανε ρεζίλι με αυτά που έλεγε (θεώρησε πρέπον να μιλήσει για βιασμούς σε αφρικανικές φυλακές σε Αφρικανούς συνεργάτες μου), έχει τεράστιο πρόβλημα εθισμού στο facebook, όλη μέρα κάνει stalk και like, εξαίτιας αυτού τον απέλησαν κιόλας, αλλά ο ίδιος αρνείται να το καταλάβει. Επίσης έχει πρόβλημα με το αλκοόλ και λέει συνέχεια ψέματα, όπως οτί ψάχνει για δουλειά ενώ ξέρω οτί δεν ψάχνει ιδιαίτερα, κάνει μόνο τα απαραίτητα που ορίζει ο νόμος προκειμένου να παίρνει το επίδομα ανεργίας. Να συμπληρώσω οτί νομίζει πως πίσω μου υπάρχει μεγάλη οικογενειακή περιουσία και παρόλο που του φέρομαι με άσχημο τρόπο και απαξιωτικά επειδή δεν τον αντέχω άλλο κάθεται, καθότι πιστεύει οτί θα τον ανεβάσω κοινωνικά και οτί δεν θα χρειάζεται να δουλεύει. Γενικώς ζει σε ένα καθεστώς άρνησης οπού πάντα φταίνε οι άλλοι για ότι του συμβαίνει, συνεχόμενη γκρίνια για την χώρα στην οποία ζούμε και γενικώς μια μαυρίλα που δεν φαινόταν στο φιλικό επίπεδο. Συνέχεια κακολογεί κόσμο που εγώ συμπαθώ και δεν αντέχω αυτή τη μίρλα. Προσπαθεί συνέχεια να το παίξει έξυπνος και διαβασμένος, δεν είναι κανένα από τα δύο αλλά το πιστεύει ακράδαντα και με πρίζει για θέματα τα οποία δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. Επειδή έχω περάσει πολύ μαύρες περιόδους στο παρελθόν και τις έχω νικήσει προς το παρόν δεν μπορώ να είμαι με κάποιον που συνέχεια με ρίχνει. Ούτε περάσαμε κανενα μεγάλο έρωτα, ούτε έχουμε κανένα κοινό ενδιαφέρον, ό,τι ξέρει πως μου αρέσει το διαβάζει στο wikipedia για να ισχυρίζεται ότι έχουμε ίδια ενδιαφέροντα. Τον Σεπτέμβριο προσπάθησα να χωρίσουμε όπου το έκανε εξαιρετικά δύσκολο, όντας και μεθυσμένος δεν έβγαινε άκρη, ενώ μια άλλη φορά που ο ίδιος πρότινε να χωρίσουμε λόγω ζήλειας μετά έτρεχε (κυριολεκτικά) από πίσω μου μην χάσει το κελεπούρι, μου είπε να ξεκόψω από τους φίλους του. Και εδώ είναι το πρόβλημα: θέλω επειγόντως να χωρίσουμε αλλά δεν θέλω να χάσω την παρέα μου. Με τα παιδιά γνωριζόμαστε και κάνουμε παρέα από πολύ πριν γίνει κάτι με αυτόν. Δεν ήταν καν αυτός που μου τους γνώρισε. Ξέρω οτί οι φίλοι μας με συμπαθούν, 2-3 ενδιαφέρονται και παραπάνω, ενώ είχα και σχέσεις παλαιότερα με 2 από αυτούς. Πως μπορώ να χωρίσω μαζί του και να επιστρέψουμε στο φιλικό επίπεδο; Ποιος θα είναι ο πιο αναίμακτος τρόπος κατά τη γνώμη σου; Πιθανόν να μου πεις οτί θέλω και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο αλλά έχω παλέψει χρόνια για ένα σταθερό κοινωνικό κύκλο που έχω τον τελευταίο 1.5 χρόνο και είναι άδικο να τον χάσω επειδή έκανα μια λάθος επιλογή στον έρωτα. Τι με συμβουλεύεις να κάνω;

Αγαπητή φίλη,

Δεν θα σου έλεγα ακριβώς ότι θέλεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, γιατί πιστεύω ότι η πίτα και ο... σκύλος δεν βρίσκονται στο ίδιο σπίτι. Δηλαδή, κατά ένα περίεργο τρόπο στο μυαλό μου δεν συνδυάζονται αυτά τα δύο όπως μου τα είπες.
Αν αυτός σε είχε βάλει στην παρέα θα καταλάβαινα τον φόβο σου. Όμως πιστεύω πως από την ώρα που γνωριστήκατε μέσα εκεί, δεν σημαίνει πως αν χωρίσεις θα χάσεις και την παρέα σου. Γιατί πρόσεχε, σε σχέση με εσένα, είναι παρέα σου και όχι παρέα του!!! Βασικό.

Θέλω να πιστεύω ότι οι φίλοι σου είναι αρκετά ώριμοι ώστε να καταλαβαίνουν πως όταν κάτι δεν τραβάει χωρίζεις. Ίσως υπάρχει ένα μούδιασμα στην αρχή, αλλά αυτό συμβαίνει πάντα. Και στις καλύτερες παρέες.
Ειλικρινά αν σε ξεκόψουν επειδή χώρισες από τον τύπο, τότε πίστεψέ με δεν ήταν ποτέ φίλοι σου!
Κατάλαβες γιατί θεωρώ ότι δεν έχει σχέση το ένα με το άλλο;
Κι αν είναι τα πράγματα όπως μου τα περιγράφεις με τον φίλο σου, τότε είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα καταλάβουν την απόφασή σου.

Όσο για αναίμακτους τρόπους χωρισμού... Δύσκολα πράγματα. Πρέπει να είναι μια κοινή απόφαση για να προχωρήσεις χωρίς πολλά δράματα (και τότε ακόμα δεν είναι σίγουρο!!!)
Αλλά ένα θα σου πω: δεν υπάρχει δεν μπορώ να χωρίσω. Μπορεί να είναι δύσκολο, μπορεί να το κάνεις να ακουστεί άσχημα, αλλά μην μένεις σε μια σχέση επειδή ο άλλος σου κάνει τη ζωή δύσκολη όποτε αποφασίζεις να χωρίσεις.
Άλλωστε ποιος είπε ότι οι σχέσεις είναι εύκολες;

ΥΓ.: Είχες πάντως μαγική ευκαιρία να το έχεις τελειώσει όταν σε χώρισε. Κι ας τον άφηνες να σέρνεται πίσω σου.
ΥΓ.1: Βρε καλό μου, από μια παρέα 7-8 ατόμων έχεις κάνει κάτι με τους 3; Που ζεις, στο Μπέρβελι Χιλς;!
ΥΓ.2: Btw από την ώρα που δεν έχεις χάσει την παρέα με τους 2 παλιότερους χωρισμούς, τι φοβάσαι τώρα; Μην τριτώσει το κακό;

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ