Αισθάνομαι πως είναι ο ιδανικός για εμένα, όμως δεν με έχει κεράσει ούτε παγωτό! Είναι τσιγγούνης;

Το να συναντάς έναν άντρα που δείχνει σχεδόν τέλειος, αλλά να έχει καβούρια στην τσέπη, αποτελεί πρόβλημα

Αγαπητέ Dr Love,

ονομαζομαι Βασιλικη και ειμαι 21 ετων. Θα ηθελα τη συμβουλη σας πανω σε κατι που συμβαινει τελευταια αναμεσα σε εμενα και τον φιλο μου και δεν ξερω πώς να το χειριστω. Αρχικα, για να βρεις λυση, πρεπει να γνωριζεις το προβλημα, κι εγω δυστυχως δεν μπορω να εντοπισω ποιο ειναι ακριβως το προβλημα του φιλου μου. Ειναι

τσιγγουνης; Ειναι απλα "παρτακιας"; Ή μηπως ετσι εχει μεγαλωσει;

Η ιστορια εχει ως εξης. Γενικα, ως νεα και κοινωνικη κοπελα , εχω γνωρισει διαφορους ανθρωπους κατα καιρους που με εχουν προσεγγισει. Πριν γνωρισω τον ανθρωπο με τον οποίο εχω σχεση αυτη την περιοδο (ας τον πουμε Μ.), ειχα αλλες δυο σχεσεις με ανθρωπους που δυστυχως δεν ταιριαζαμε. Μπορω να πω οτι εχω σχετικα υψηλα standards και πιστευα οτι ποτε δε θα βρω εναν συντροφο που να συνδιαζει ολα αυτα που ηθελα. Κι ομως, ετσι ξαφνικα, μπηκε στη ζωη μου ο Μ. Ομορφος, μορφωμενος, με ονειρα και στοχους, με τροπους .. ενας πραγματικος "κυριος". Ειναι ενα χρονο μεγαλυτερος μου. Οταν τον πρωτογνωρισα κι αρχισαμε να μιλαμε, συνειδητοποιουσα μερα με τη μερα ποσα κοινα ειχαμε. Οι αποψεις του ηταν τοσο ωριμες και εμοιαζαν πολυ με τις δικες μου.

Εμοιαζε να ειναι ο ιδανικος. Ηρθαν ετσι τα πραγματα που κανονισαμε να βγουμε το πρωτο μας ραντεβου. Μου φαινοταν σαν παραμυθι! Ποτε δεν ειχα βρει ραντεβου με καποιον, να τον γνωρισω καλυτερα. Ηταν σαν ταινια... Σε εκεινο το πρωτο ραντεβου ηταν αψογος. Με πηγε σε ενα πολυ γνωστο μαγαζι στον Πειραια, συζητησαμε, γελασαμε.... μεχρι που ηρθε η ωρα να πληρωσουμε. Εγω, επειδη εχω μεγαλωσει με καποιες αρχες, εκανα φυσικα την κινηση να πληρωσω.
Θεωρησα οτι θα εκανε την αυτονοητη κινηση να πληρωσει στο πρωτο ραντεβου, όπως θα εκανε καθε αντρας που
σεβεται τον εαυτο του και την κοπελα που συνοδευει.

Ψαχνοντας στο πορτοφολι μου για τα λεφτα, με ρωτησε τι εψαχνα. Του απαντησα και καθοταν και περιμενε να βγαλω τα λεφτα να πληρωσω εγω. Δεν επεμεινε ουτε στιγμη να πληρωσει εκεινος τα ποτα μας. Απλα περιμενε να βρω τα λεφτα. Με επιασε κρυος ιδρωτας. Τα βρηκα, τα εδωσα στο σερβιτορο και μου προεβαλε σα δικαιολογια οτι δεν του αρεσει να κανει σκηνες μπροστα στους σερβιτορους και μου "αποκαλυψε" αργοτερα οτι επιτηδες δεν εκανε καποια παραπανω κινηση να πληρωσει, γιατι ηθελε να βρει "πατημα" να μου κανει το τραπεζι σπιτι του.

Το θεμα ειναι οτι το υπολοιπο βραδυ με προβληματιζε η κινηση του! Αλλη κοπελα δε θα ξαναεβγαινε μαζι του. Εμενα ομως κατι με κρατησε. Γενικα, εχω την ταση να δικαιολογω τα παντα. Και σκεπτομενη οτι εχει τοσα θετικα χαρακτηριστικα, δε θα αφηνα κατι τετοιο να μου χαλασει την εικονα που εχω για εκεινον. Για να μη σας κουραζω, το θεμα ειναι οτι ειμαστε μαζι 1,5 μηνα μονο, εχουμε βγει 5 φορες, και δεν εχει κανει καμια φορα την κινηση να με κερασει κατι.

Τις προαλλες μου μιλουσε για την πανσεληνο, μου φυλουσε για εκπληξη το τι θα καναμε εκεινο