H Φιλαρέτη Κομνηνού μιλάει στο Queen.gr για την εμπειρία της στο "Τρίτο Στεφάνι", τα όνειρα που δεν ξεπούλησε και την ντροπή που νιώθει ως Ελληνίδα

Η αγαπημένη ηθοποιός δίνει μια εκπληκτική συνέντευξη εφ' όλης της ύλης.

 

Ο χρόνος έχει φερθεί στη Φιλαρέτη Κομνηνού καλύτερα από ότι έχει φερθεί η ίδια στον εαυτό της. Ανήκει σε εκείνη την σπάνια κατηγορία γυναικών που ομορφαίνουν με τον χρόνο. Ίσως πάλι να είναι το ταλέντο της που την κάνει τόσο ελκυστική. Η αγαπημένη μου φίλη Αλεξάνδρα Τσόλκα πιστεύει ότι η Φιλαρέτη Κομνηνού είναι η σημαντικότερη ηθοποιός της γενιάς της, ενώ η Μαλβίνα Κάραλη είχε γράψει ότι είναι μια «ηθοποιός εκπάγλου ταλέντου». Τι ισχύει από όλα αυτά θα φανεί με τον καιρό, πάντως ένα είναι σίγουρο. Η Φιλαρέτη

είναι μοναδική. Φέτος στην παράσταση "Το Τρίτο Στεφάνι" για τέσσερις ώρες καταφέρνει να σε συγκινήσει και να σε παρασύρει, όπως μόνο το πραγματικό ταλέντο μπορεί.

Κάθε φορά που τελειώνει μια παράσταση πώς αισθάνεσαι;
Φέτος με "Το τρίτο στεφάνι" και επειδή είμαι τέσσερις ώρες στη σκηνή, μόλις τελειώνει η παράσταση είμαι σε τρομερή ένταση. Αυτό είναι ένα νέο συναίσθημα για μένα, γιατί ναι μεν νιώθω εξαντλημένη, άλλα έχω αυτή την ένταση σαν να είμαι ντοπαρισμένη και μετά χρειάζομαι τέσσερις ώρες για να έρθω στα ίσια μου. Παλιότερα, ειδικά αν έμενα ικανοποιημένη ερμηνευτικά, ένιωθα μια γλυκιά κούραση, αλλά με το στεφάνι είναι αθλητικές οι επιδόσεις αλλά δεν πειράζει, γνώρισα και αυτό το συναίσθημα.

Έχεις το άγχος των εισιτηρίων και του γεμάτου θεάτρου;
Μου αρέσει να παίζω σε γεμάτο θέατρο. Τα άδεια καθίσματα μου δημιουργούν ένα αίσθημα ήττας.

Έχεις τύχει στο παρελθόν να παίξεις σε άδειες καρέκλες;
Ναι έχει τύχει, δεν πετυχαίνουν πάντα οι παραστάσεις, αλλά εκεί θέλει ψυχραιμία και να σκεφτείς ότι στο μέλλον θα γίνει μια δυσάρεστη ανάμνηση. Είναι και αυτό μέσα στην εκπαίδευση του ηθοποιού να μάθεις να παίζεις σε μισοάδεια θέατρα.

Είσαι φοβισμένη ή ψύχραιμη με τη σημερινή κατάσταση;
Είμαι φοβισμένη, αηδιασμένη και θυμωμένη και ξέρεις γιατί, επειδή ταξιδεύω συχνά ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα και που βλέπω στο βλέμμα του ξένου οίκτο, καχυποψία και απαξίωση. Όλοι περνούν οικονομική κρίση, αλλά δεν τους λένε όλους κλέφτες.

Αν ήσουν σήμερα στα 20 -με δεδομένη τη σημερινή ανεργία στους ηθοποιούς- θα άλλαζες επάγγελμα;
Αν ήμουν 20 σήμερα θα έφευγα σε άλλη γη και σε άλλα μέρη. Το όνειρο μου δε θα το χαλάλιζα, θα το πραγματοποιούσα άλλα όχι εδώ. Σε αυτή την ηλικία έχω πρόβλημα να παίξω και να εκφραστώ σε άλλη γλώσσα, αλλά αν ήμουν 20 μια χαρά θα τα κατάφερνα.

Οι γονείς σου τι είπαν όταν έμαθαν ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός;
Θα σου πω κάτι που δεν το έχω πει ποτέ. Για ενάμιση χρόνο σπούδαζα κρυφά από τους γονείς μου στο Κρατικό θέατρο. Μια μέρα ήρθε στη σχολή ο πατέρας μου για να τσεκάρει επειδή κάποιος του το σφύριξε και όταν με είδε στο γραφείο όπου με κάλεσαν, ούτε με έβρισε, ούτε φώναξε, ούτε με μάλωσε, αλλά τον είδα να κλαίει και αυτό με έκανε κομμάτια. Από το βλέμμα του εισέπραξα την απογοήτευση και τη στεναχώρια του επειδή είχα καταστρέψει τα όνειρα που έκανε για μένα και αυτ