Despoina's little stories: «Για τους γονείς των άρρωστων παιδιών»

Ισα που έχει αρχίσει να ξημερώνει. Ξέρω οτι σε λίγο η ηρεμία και η γαλήνη που επικρατεί στο νοσοκομείο θα πάψει να υφίσταται. Γιατροί, νοσοκόμοι, επισκέπτες και κλάματα μωρών θα μου θυμίσουν και πάλι τον λόγο που βρίσκομαι εδώ...
Ολα μπορώ να τ' αντέξω. Μόνο τα κλάματα των άρρωστων παιδιών δεν αντέχω. Χτυπάει η καρδιά μου ακατάστατα, αποσυντονίζομαι και αισθάνομαι υπόχρεη να τρέξω στα δωμάτια από τα οποία έρχεται το κλάμα για να βοηθήσω όπου μπορώ.
Υπάρχουν παιδιά που πάσχουν από σκληρές και επίπονες ασθένειες. Η ίωση της μικρής μου μοιάζει με αστείο περιστατικό μπροστά σε αυτές... Κι όμως, μόνο τώρα νιώθω και καταλαβαίνω τον πόνο των γονιών που ζουν την σκληρή καθημερινότητα της νοσηλείας των παιδιών τους από διάφορες ασθένειες. Ο πόνος τους ειναι δυσβάστακτος. Σκληρό πράγμα να υποφέρει το παιδί σου και να μη μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτό.