Πώς η ανεργία στη Γερμανία έφτασε σε χαμηλό ρεκόρ

Η Άνια τρίβει πατώματα και πλένει πιάτα για δύο ευρώ την ώρα την τελευταία 6ετία και αντιδρά όταν διαβάζει στις εφημερίδες για το «θαύμα της εργασίας» στη Γερμανία. «Η εταιρεία μου με εκμεταλλεύτηκε», λέει η 50χρονη, «αν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο θα...
είχα φύγει εδώ και καιρό».

Σε άρθρο ανάλυση με τίτλο «Η σκοτεινή πλευρά του «θαύματος της εργασίας» στη Γερμανία», το πρακτορείο Reuters αναφέρει πως η συγκράτηση των μισθών και οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας ώθησαν το ποσοστό των ανέργων σε χαμηλό 20ετίας και το γερμανικό μοντέλο συχνά παρουσιάζεται ως παράδειγμα για άλλα ευρωπαϊκά κράτη που επιδιώκουν να μειώσουν την ανεργία και να γίνουν πιο ανταγωνιστικά.

Αλλά οι επικριτές λένε πως οι μεταρρυθμίσεις που συνέβαλαν στη δημιουργία θέσεων εργασίας διεύρυναν τον αριθμό των χαμηλόμισθων και των προσωρινά απασχολούμενων, εντείνοντας τη μισθολογική ανισότητα.

Τα στοιχεία από το Γραφείο Εργασίας δείχνουν πως ο τομέας των χαμηλόμισθων αυξήθηκε τρεις φορές ταχύτερα απ’ ό,τι οι κατηγορίες άλλων εργαζόμενων στην πενταετία έως το 2010, κι αυτό εξηγεί το γιατί το «θαύμα της εργασίας» δεν ώθησε τους Γερμανούς να ξοδεύουν περισσότερα απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Η αμοιβή στη Γερμανία, όπου δεν ισχύει κατώτατος εθνικός μισθός, μπορεί να φτάσει και κάτω από το ένα ευρώ την ώρα, ειδικά στις περιοχές της πρώην ανατολικής Γερμανίας.

«Υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνονται με 55 λεπτά την ώρα», δηλώνει ο επικεφαλής της υπηρεσίας εργασίας στην πόλη Stralsund, που είναι η πρώτη υπηρεσία που μηνύει εργοδότες για την καταβολή πολύ χαμηλών αμοιβών.

Πέρσι, ο αριθμός των εργαζομένων στη Γερμανία ξεπέρασε τα 41 εκατομμύρια για πρώτη φορά. Το ποσοστό της ανεργίας μειώνεται σταθερά από το 2005 και τώρα διαμορφώνεται στο 6,7%, σε σύγκριση με το 23% στην Ισπανία και το 18% στην Ελλάδα.

Όμως η ανάπτυξη της εργασίας στη χώρα έχει ισχυροποιηθεί σε ό,τι αφορά τους χαμηλόμισθους και τους προσωρινά απασχολούμενους λόγω της απορρύθμισης της αγοράς και της προώθησης των ευέλικτων, με χαμηλή αμοιβή, επιχορηγούμενων από το κράτος δουλειών που αποκαλούνται «μίνι εργασίες»!

Ο αριθμός των εργαζόμενων με πλήρη απασχόληση που αμείβονται με χαμηλούς μισθούς – ορισμένες φορές στα 2/3 του μέσου εισοδήματος- αυξήθηκε κατά 13,5 % από το 2005 έως το 2010, τρεις φορές ταχύτερα από άλλες κατηγορίες εργαζομένων. Οι δουλειές σε υπηρεσίες εύρεσης προσωρινής εργασίας έφτασαν σε ύψος ρεκόρ το 2011.