Η Παγκόσμια Τράπεζα -και- η ελληνική κρίση

Το ναυάγιο της Συνόδου Κορυφής για τον κοινοτικό προϋπολογισμό στις 22 και 23 Νοεμβρίου δεν ήταν οικονομικό, όπως λανθασμένα πολλοί εκτίμησαν, αλλά βαθύτατα πολιτικό, κι αυτό θα επιβεβαιώνεται, όπως αναφέρει δημοσίευμα ...
του περιοδικού «Επίκαιρα», συνεχώς στο εξής με επόμενο στάδιο τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε πολιτική και θεσμική παρακμή, αποσυντίθεται βήμα βήμα, αλλά στο βάθος του τούνελ αρχίζει να σχεδιάζεται ένα νέο εταιρικό σχήμα, που θα αλλάξει ριζικά τα πολιτικά, οικονομικά και γεωπολιτικά δεδομένα.

Η Σύνοδος Κορυφής στις 13 και 14 Δεκεμβρίου έχει προγραμματιστεί από το καλοκαίρι να συζητήσει, να αποφασίσει και να προωθήσει την πολιτική και τραπεζική ένωση της ΕΕ.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα του περιοδικού, για τον προϋπολογισμό θα γίνει νέα Σύνοδος περί τα τέλη Ιανουαρίου ή αρχές Φεβρουαρίου, ενώ για την αντιμετώπιση της κρίσης όλα παραπέμπονται, υπό τη σθεναρή αντίσταση του Βερολίνου, για μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, ουσιαστικά από το 2014.

Ωστόσο, η κρίση αιωρείται απειλητικά πάνω από την Ευρώπη και το ερώτημα που παραμένει είναι πώς θα διατηρήσει τις αμυντικές του γραμμές το Βερολίνο σε όλα τα θέματα. Ας σημειωθεί ότι την πολιτική ένωση προωθεί μετ’ επιτάσεως το Βερολίνο, επιδιώκοντας και τη θεσμική κυριαρχία στην ΕΕ.
Όμως, με τη στάση του έχει δημιουργήσει πολλούς εχθρούς που θα περιμένουν το Δεκέμβριο την Άνγκελα Μέρκελ για να ανταποδώσουν.

Γνωρίζοντας τα προβλήματα, η Μέρκελ και η Γερμανία θα προωθήσουν, σύμφωνα με πληροφορίες του περιοδικού, τον ετήσιο προϋπολογισμό για την ΕΕ, δηλαδή διάρκειας ενός έτους, αντί για τον επταετή που προβλέπεται, προκαλώντας, ενδεχομένως, νέα θύελλα.

Η θέση της Ελλάδας

Οι ισορροπίες στην ΕΕ ανατρέπονται, μια νέα ΕΕ σχεδιάζεται, η θέση της χώρας είναι απολύτως επισφαλής, ενώ στην Ελλάδα δεν έχουν συνεδριάσει ποτέ ούτε η Βουλή ούτε καν το υπουργικό Συμβούλιο για να κάνουν έστω μια συζήτηση ενόψει μιας Συνόδου ή ενός Eurogroup.

Αυτό που συνέβη στη Σύνοδο Κορυφής ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη. Γιατί εδώ και μήνες καταγράφονται με όλο και πιο έντονους ρυθμούς η αποδόμηση της πολιτικής και ο εγκλωβισμός των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στα λογιστικά και στατιστικά δεδομένα. Σ’ έναν κυκεώνα αριθμών και υπολογισμών, τα περιθώρια άσκησης μιας νέας πολιτικής υπέρβασης που έχει ανάγκη η Ευρώπη είναι σχεδόν μηδαμινά.

Η επιβολή της γερμανικής νοοτροπίας έχει ήδη αποβεί καταστροφική και έχει ήδη συμπαρασύρει όλο το οικοδόμημα σε κρίση, μάλλον χωρίς επιστροφή. Μια νέα Ευρώπη, με νέες ισορροπίες, με άλλους κύκλους, αρχίζει να δημιουργείται και σε αυτό τον ορυμαγδό της κρίσης η θέση της Ελλάδας αγνοείται.

Η χώρα μας βρίσκεται ήδη στο περιθώριο, όπως αποδείχτηκε στις τελευταίες συνεδριάσεις του Eurogroup και στη Σύνοδο Κορυφής, καθώς σιωπηλή περίμενε τις αποφάσεις των άλλων. Το θέμα είναι αν τελικά θα βρεθεί εκτός Ευρωζώ