Δικό σας: “Mi ultimo tango en Atenas”

Σε μια χώρα που δεν μπορεί να βρει το βηματισμό της, που δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να φανταστεί το μέλλον της. Σε μια κοινωνία που έχει χάσει τη συνοχή της, σε μια καθημερινότητα που γίνεται όλο και πιο αβάσταχτη. Σε μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια πραγματικότητα, όπου...
κάποιοι «εγκέφαλοι» παίζουν και τζογάρουν πάνω στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων αποφασίζοντας ποιοι λαοί θα επιβιώσουν και ποιοι θα οδηγηθούν στον αφανισμό, ποιοι θα έχουν δουλειά και ποιοι θα οδηγηθούν στην αυτοκτονία, ποιοι θα μορφωθούν και ποιοι θα παραμείνουν αμόρφωτοι και εύκολοι στόχοι:

Οι APURIMAC παρέα με την Έλλη Πασπαλά, μας τραγουδάνε το Τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα τραγούδι με την εξής πρωτοτυπία: ενώ είναι γραμμένο στην ισπανική γλώσσα, ο δημιουργός του Daniel Armando (αργεντινός στην καταγωγή και με πείρα από κρίσεις και χρεωκοπία) χρησιμοποιεί 100 ελληνικές λέξεις δοσμένες στην ισπανική γλώσσα, οι οποίες περιγράφουν με πολύ δυνατές εικόνες όλη την πραγματικότητα που ζούμε στις μέρες μας.
Και γιατί το τελευταίο μας ταγκό; Γιατί αν δεν ξυπνήσουμε και δεν αντιδράσουμε σαν άνθρωποι άμεσα, τότε δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε ένα ταγκό ακόμα.

Είναι μια παραγωγή του Άγγελου Σφακιανάκη Μικρός Ήρως.

MI ULTIMO TANGO EN ATENAS

APURIMAC feat Έλλη Πασπαλά

Στίχοι μουσική Daniel Armando

APURIMAC
Daniel Armando προγραμματισμός ,τραγούδι ,κρουστά
Μάκης Παπαγαβριήλ προγραμματισμός ,τραγούδι ,κιθάρα
Τάκης Βαρελάς μπάσο
Βαγγέλης Κατσαρέλης τρομπέτα
Δημήτρης Καραγιάννης σαξόφωνο
Σταύρος Λινός πλήκτρα
Marcos Carrera ινδιάνικα κρουστά

Συμπράτουν φιλικά
Roman Gomez bandoneon
Herman Meier κλασσική κιθάρα
Κώστας Γιαξόγλου κοντραμπάσο
Νίκος Παπαδόπουλος ηλεκτρική κιθάρα
Ηχογράφηση Μίξη Mastering Νίκος Παπαδόπουλος Studio Soundflakes
Παραγωγή Άγγελος Σφακιανάκης ,Apurimac
Επιμέλεια παραγωγής Άγγελος Σφακιανάκης Μικρός Ήρως
Mi ultimo tango en Atenas

Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli
cultura narcisista en una monarquia dogmatica
simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera
melodia simbolo, melodrama y tragedia.

Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria
politico dislexico en parodia onirica
tirania fantasma, dilema megalomano
de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.

Patriota heroicο, tragicο, sistematico
hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο
teatro ironicο, sindicato plasticο
y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.

Energia hyperbole, antidotο democraticο
Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima
musica epidermica en un pentagrama masoquista
y la simetria toxica de un epilogo necrologico.

Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico
profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo
sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos
en liri