ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Το χρέος της Γερμανίας και της… Ελλάδας

Στην εφημερίδα NRC Handelsblad, στο ειδικό ένθετο περιοδικό Opinie & Debat, δημοσιεύεται άρθρο γνώμης του καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Warwick, Mark Harrison, με τίτλο: «Οι Έλληνες δεν πληρώνουν, εκτός αν η χώρα τους τελεί υπό κατοχή», όπου...
αναφέρονται τα εξής:
Πριν 70 χρόνια η Ελλάδα βρισκόταν υπό την κατοχή των Γερμανών, για την οποία ο Hein Klemann και ο Sergei Kudryashov, στο βιβλίο τους «Occupied Economies: An Economic History of Nazi-Occupied Europe, 1939-1945» – του οποίου η παρουσίαση έγινε την περασμένη Δευτέρα στο Ρότερνταμ – σημειώνουν ότι η Γερμανία μεταξύ το 1942 και 1945 λήστεψαν από την Ελλάδα αγαθά και υπηρεσίες, αξίας 3,5 δις γερμανικών μάρκων. Κατά κεφαλή του ελληνικού πληθυσμού αυτό το ποσό ανερχόταν σε 500 και 600 μάρκα. Η γερμανική εκμετάλλευση της κατεχομένης Ευρώπης στον πόλεμο ήταν μεγάλου μεγέθους και η Ελλάδα δεν αποτέλεσε εξαίρεση.
Αν γυρίσουμε το ρολόι 70 χρόνια μπροστά θα δούμε πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος. Στην Ελλάδα, ο μέσος όρος των πραγματικών εισοδημάτων είναι 6 φορές υψηλότερος από το 1938, αλλά η χώρα υποφέρει από την ταπείνωση αποπληρωμής του δημόσιου χρέους. Αυτή τη φορά, το χρέος αποτελεί μία υποχρέωση που η Ελλάδα ανέλαβε από μόνη της. Οι Έλληνες δεν βρέθηκαν σε κανένα καταναγκασμό. Οι πιστωτές δεν ήρθαν στις ελληνικές παραλίες με αποβατικά σκάφη. Οι μετακινούμενοι Αθηναίοι δεν χρειάζεται να δείξουν τα χαρτιά τους σε στρατιωτικά σημεία ελέγχου.
Ωστόσο, η αίσθηση θύματος από τους Έλληνες είναι τόσο ισχυρή (που θεωρούν) ότι δεν έχουν τίποτα να επιστρέψουν. Η Κυβέρνηση συνεχίζει να δανείζεται βάσει της μερικής παραγραφής, που θεωρείται δεδομένη.
Επειδή το 80% του ελληνικού χρέους είναι εξωτερικό, για να πληρώσει η χώρα μόνο το επιτόκιο από το υπόλοιπο χρέος, θα πρέπει να δώσει περισσότερα από όσο παίρνει. Αυτό το χρόνο το ελληνικό έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών θα ανέλθει περίπου στο 5% του ΑΕΠ. Οι υποχρεώσεις προς το εξωτερικό δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.
Η Ιστορία διδάσκει ότι είναι πολύ δύσκολο για μια χώρα επί μακρόν να εκχωρεί ένα μεγάλο μέρος του εθνικού της εισοδήματος σε ξένους. Αυτό λειτουργεί μόνο με την ωμή βία. Αυτή τη στιγμή, ο δανειστής της Ευρώπης είναι η Γερμανία.
Σε ένα πρόσφατο άρθρο των Financial Times, ο Marcus Miller και ο Robert Skidelsky παρουσίασαν τη γερμανική εμπειρία μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919.
Ως νικητές στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σύμμαχοι ζήτησαν αποζημίωση από τη Γερμανία. Αυτό λειτούργησε ιδιαίτερα αντιπαραγωγικά. Προκάλεσε το γερμανικό εθνικό αίσθημα και την αντίσταση κατά της ειρήνης, με δυσάρεστες συνέπειες.
Σε ένα κλασικό άρθρο του 1978, ο ιστορικός Sally Marks αναφέρει ότι η Γερμανία εκείνη την εποχή όφειλε 132 δισεκατομμύρια χρυσά μάρκα, περίπου δυόμισι φορές το προπολεμικό γερμανικό εθνικό εισόδημα. Από το ποσό αυτό, οι Σύμμαχοι δεν θα πάρουν πάνω από 50 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η Γερμανία έκανε αμέσως την πρώτη πληρωμή από τη μεταβίβαση των κρατικών περιουσιακών