Το “Ευαγγέλιο” του “κομαντάντε” Μάρκου Μουζάκη από το σημερινό ΠΑΡΟΝ

Διαβάστε το ολόκληρο.

** Τώρα λοιπόν, που κατακάθεται ο κουρνιαχτός
απ’ την ένταση των εκλογών του Ιούνη, ας επιχειρήσουμε να δούμε κάποια πράγματα κάπως πιο ψύχραιμα. Ας κάμουμε κάποιες διαπιστώσεις, που ίσως φανούν χρήσιμες στο –κοντινό- μέλλον, όταν θα «ξεδιπλώνονται» κυβερνητικές πολιτικές και αντιπολιτεύσεις.
** Τα δύο απ’ τα τρία κόμματα που συγκυβερνούν, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, βλέποντας το ποτάμι της λαϊκής οργής εκ των αποτελεσμάτων των εκλογών του Μάη, αίφνης προσάρμοσαν την στρατηγική τους με έννοιες, μάλλον πινελιές,

που επιχειρούσαν να πείσουν το λαό ότι θα διαπραγματευτούν με την τρόικα κάποιες πτυχές των μνημονίων, καταστροφικές, πτυχές που φούσκωναν τα ρυάκια της αγανάκτησης και τα μετέτρεπαν σε χείμαρρους ανεξέλεγκτης απ’ το σύστημα αντίδρασης…
** Έτσι η προεκλογική περίοδος των εκλογών του Ιούνη «φωτίστηκε» από αφορεσμένες
έννοιες και λέξεις. Από ποιους; Ακόμα και από πολιτικούς αρχηγούς οι οποίοι είχαν βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους σε κείμενα «υπακοής» και «εγγυήσεων»!
** «Αλλαγές» στα μνημόνια, «επαναδιαπραγματεύσεις» και πάει λέγοντας…
** Άκουγες, αίφνης, ακόμα και πολιτικούς οι οποίοι δόξαζαν τα μνημόνια και ήσαν φανατικοί υποστηρικτές τους, να τα… αφορίζουν (περίπου) και να ρωτάνε αθώα: «Μα ποιος είναι υπέρ των μνημονίων; Ούλοι ενάντια είμαστε, αδέρφια, αλλά βλέπετε οι ανάγκες»…
** Τι να κάνουν δηλαδή. Ακύρωναν την ίδια την προτέρα στρατηγική τους, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι. Και γιόμισε ο τόπος από… αντιμνημονιακές φωνές!
** Και απολαμβάναμε άπαντες σημεία διαπραγμάτευσης, δεκαοχτώ ο ένας, οχτώ ο άλλος, είκοσι ο παραπέρα, ωραία λόγια, αδειανά…
** Στη δυσκολότερη θέση απ’ τους τρεις εταίρους συγκυβερνήτες βρίσκεται αναμφισβήτητα η ΔΗΜΑΡ, καθώς στα πρώτα πολιτικά της βήματα επωμίστηκε ένα ιστορικό βάρος. Και η παραμικρή ασυνέπεια θα βαρύνει περισσότερο το κόμμα του Φ. Κουβέλη και θα ακυρώνει την όποια στρατηγική του για κεντρικό ρόλο στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Κι από κοντά θα καραδοκεί ο Βενιζέλος, για προτάσεις συνεργασίας για τη συγκρότηση νέου φορέα κι άλλα τέτοια… Δύσκολοι καιροί για «κεντριστές»!
** Απ’ την άλλη, αυτή η λαϊκή οργή ενάντια στις καταστροφικές παρενέργειες των μνημονίων βρήκε έκφραση κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ.
** Περισσότερο απ’ την πολυχρωμία των διαφόρων συνιστωσών ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίστηκε –και χαρακτηρίζεται- από κοινωνικές ομάδες που βρήκαν εκεί το αποκούμπι τους. Από ρεύματα ακόμα κι ετερόκλητα, που συνυπήρξαν σε μια ιστορική συγκυρία απ’ τις κρισιμότερες που έχει βιώσει ο λαός…
** Και αυτό είναι από δω και μπρος ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα στοιχήματά του. Πώς δηλαδή αυτή την «πολυχρωμία» θα μπορέσει να την μετατρέψει σε πολιτικό λόγο και πράξη μαχητικής και υπεύθυνης αντιπολίτευσης, τέτοιας που να πείθει ότι είναι έτοιμος να αναλάβει και κυβερνητικά καθήκοντα, όταν αυτή η κυβέρνηση θα διαψεύσει τις όποιες προσδοκίες η ανάγκη γέννησε…
** Λέτε; Να αποκτήσει η Νου Δου νέα… συνιστώσα; Αυτή των «αγανακτισμένων» απ’ τη μη υπουργοποίησή τους; Μ