ΤΟ ΕΡΗΜΟ ΣΚΥΛΙ

Του  Δημήτρη Καραγκούνη

Πολιτικού μηχανικού

Ασχολούμαστε κάθε μέρα, και  όχι άδικα, με τα προβλήματα  τα προσωπικά και τα τεράστια τα οποία μας δημιούργησε  η κυβέρνηση των κατάπτυστων.  Το άγχος και η αγωνία για το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας κυριαρχεί. Είναι φυσικό, όλα σχεδόν τα κείμενα να έχουν βασικό θέμα  τα καυτά θέματα της καθημερινότητας. Κινδυνεύουμε να χάσουμε κάθε ίχνος τρυφερότητας, ρομαντισμού, κάθε ενδιαφέρον για τα μικρά και καθημερινά, που όμως είναι το αλατοπίπερο της ζωής. Για αυτό σήμερα σας γράφω λίγα στιχάκια με ευαισθησία και ρομαντισμό, άσχετα

με τα πολιτικά που πολλοί θα τα ειρωνευτούν.   Και όμως, πιστεύω πως αυτός που δεν συγκινείται από τη δυστυχία του έρημου σκυλιού δεν θα έχει ανοιχτή καρδιά και για το δράμα του συνανθρώπου.

Είμαι  ένα  έρημο  σκυλί

στο  δρόμο νύχτα-μέρα

για  εμέ δεν έχει ώρα καλή,

όλοι μου λένε κάνε πέρα.

Κοιτώ στα μάτια όλους με θλίψη

αν με συμπόνια κάποιος σκύψει.

Ένα  χάδι  ζητιανεύω

κι ένα κόκαλο γυρεύω.

Στο δρόμο είσαι βιαστικός,

πολλά βαρύς και σκεφτικός

αν τον έρημο σκύλο δεν πονείς,

ούτε άνθρωπο θα συμπονείς.

Μες τη βροχή και το αγιάζι

πολλές φορές το χιόνι με σκεπάζει

περαστικέ, κουνάω την ουρά μου,

σταμάτα, δες τη συμφορά  μου.

Με λίγη αγάπη , χοροπηδάω,

όλο χαρά στα μάτια σε  κοιτάω,

κι αν με πάρεις  και μαζί

φύλακας πιστός για μια ζωή.

Δημήτρης Καραγκούνης

Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ