ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Γράφει η Αλίκη Τζεν

Είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστικό, αλλά και εξοργιστικό να στηλιτεύονται τα ορθογραφικά λάθη ή κάποια λάθη, (κακόηχα,είναι αλήθεια), στις κλίσεις ονομάτων, σαν τάχα απόδειξη του ελλείμματος παιδείας που όντως έχουμε.
Θα παραθέσω 2 παραδείγματα πραγματικού και λίαν επικίνδυνου ελλείμματος παιδείας. Το πρώτο φαίνεται από άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 18 του τρέχοντος μηνός στην ΟΛΥΜΠΙΑ, με τίτλο “ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ”. Στο άρθρο αυτό (καλογραμμένο ως προς τη γραμματική, τη σύνταξη και την

παρουσίαση των σκέψεων) ούτε λίγο ούτε πολύ προτείνεται η εθελούσια υποταγή μας για 20-25 χρόνια, με ξένους κυβερνήτες σε κάθε θέση του κρατικού μηχανισμού (από θέσεις υπουργών μέχρι ανωτάτων δικαστικών, στρατιωτικών έως και πρυτάνεων!) και η αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου από τους πολίτες! Οι ξένοι θα υπογράψουν απλώς ότι τα σύνορα θα παραμείνουν ως έχουν και οι ίδιοι θα αναλάβουν να δικάσουν πολιτικούς ύποπτους για παρανομίες και αθέμιτη περιουσία. Σε επίπεδο συμβολισμών, προτείνεται η ύψωση ξένης σημαίας στην Ακρόπολη, δίπλα στην ελληνική. Καλούνται δε οι ξένοι επικυρίαρχοι να “ασκήσουν επιχειρηματικά σχέδια και δράσεις που θα μηδενίσουν το χρέος και θα μας αποχαιρετήσουν αφήνοντάς μας με πλεόνασμα και δείκτες ανάπτυξης ανάλογους με αυτούς που έταζε ο νυν πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου”.
Από τη λαίλαπα της “εναλλακτικής πρότασης” δεν γλιτώνουν ούτε οι Έλληνες της διασποράς, αφού ο αρθρογράφος επιφυλάσσει σε αυτούς, μια και ζουν μακριά, έκτιση ποινής, σε φυλακές(;),για εξιλέωση(!): “Ακόμη κι αν υπάρχει Έλληνας του εξωτερικού που διαπρέπει και διακρίνεται θα εκτίει ποινή 25ετους διάρκειας, ώστε να εξιλεωθούμε ως λαός.”

Είναι σαφές ότι ο αρθρογράφος έχει φοιτήσει στο σχολείο και έχει λάβει κάποια ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Όμως, είναι εξίσου σαφές ότι η φοίτηση στο σχολείο δεν τον βοήθησε να κατανοήσει ούτε τον εαυτό του ως ελεύθερο πολίτη που ανήκει σε μια χώρα ούτε την ιστορία ως εμπειρία που καθοδηγεί και διδάσκει τι πρέπει να γίνει, με βάση το τι έχει γίνει. Αν είχε νιώσει (κι όχι απλώς διαβάσει) τον Ύμνο στην Ελευθερία, τους σπαρακτικούς στίχους του Σολωμού “Με τα ρούχα αιματωμένα/Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά/Να γυρεύεις εις τα ξένα/Άλλα χέρια δυνατά.”, θα γνώριζε πόσο τραγικά αστείο, αφελές και ανιστόρητο είναι αυτό που προτείνει, μια ξενόφερτη χούντα που θα μας σώσει! Πίσω από την κομψή και μοδάτη “εναλλακτική” του πρόταση υπάρχει η ογκώδης άγνοια του τι σημαίνει στέρηση ελευθερίας, στέρηση δημοκρατίας, υποδούλωση σε ξένους, υποταγή. Όλο το οικοδόμημα του πολιτισμού που στηρίζεται στην ελευθερία (ή τουλάχιστον την επιθυμεί και την επιδιώκει) ο αρθρογράφος το απαρνιέται, προσδοκώντας τη μηδένιση του χρέους, το πλεόνασμα, τους δείκτες ανάπτυξης… Αν η επέλαση του λάιφ στάιλ κατά τα τελευταία χρόνια, το χάχα χούχα και η δήθεν απομυθοποίηση/αποδόμηση των πάντων (λέγε τα, καλύτερα, διάλυση και ισοπέδωση των αξιών) έχουν οδηγήσει κάποιους συμπολίτες μας (διότι εκτός του αρθρογράφου υπήρξε και ένας σχολιαστής που συμφώνησε