Το γέλιο του Σόϊμπλε

Του Δημήτρη Αρβανίτη, Συνταγματάρχη ε.α.

Είμαι μάλλον μετρίου αναστήματος, σε αντίθεση με την  υψηλή  μου αυτοπεποίθηση και το ιδιαίτερα αναπτυγμένο άισθημα της υπερηφάνειας, το οποίο εδράζεται κύρια στο ότι είμαι Έλληνας. Εχω γυρίσει σε πολλές χώρες του εξωτερικού και πάντα πρόταζα την ελληνική μου καταγωγή.  Η αντιδράσεις που αντιμετώπιζα ήταν στη πλειοψηφία τους σεβασμού  και εκτίμησης τόσο για το ένδοξο αρχαιοελληνικό μας παρελθόν  όσο και για τη διαρκή μας διάθεση για αγώνες. Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν στην έρημο της αραβικής χερσονήσου, στα σύνορα Ιρακ

– Κουβέιτ, συμμετέχοντας στον ΟΗΕ, ένα σούρουπο, είχα τη φαεινή ιδέα να τρέξω εκτός αποστρατικοποιημένης ζώνης και με σταμάτησαν απειλητικά ιρακινοί στρατιώτες , βάζοντας μου τα πιστόλια στο κρόταφο. Η μόνη λέξη που ήξερα στα αραβικά ήταν Γιουνάν, δηλαδή Ελλάδα αυτήν είπα και με έσωσε από δυσάρεστες περιπέτειες

Τωρα λοιπόν έχω φοβερό ψυχολογικό πρόβλημα αισθάνομαι κοντός, πολύ κοντός, νάνος  και ντρέπομαι να πω ότι  ειμαι Έλληνας. Αυτο δε μπορώ να το συγχωρέσω στον εκπληκτικό αυτό άνθρωπο που για δυό χρόνια κατάφερε, είναι πραγματικά τεράστια επιτυχία, να καταστρέψει ολοκληρωτικά εκτός από την οικονομία της χώρας, την  υπόσταση μας, το όνομα μας. Ο περίεργος  αυτός τύπος που τιμήθηκε με τη ψήφο της μισής σχεδόν Ελλάδας, λόγω του ονόματος του, πρωθυπουργός της χρεωκοπίας, γύριζε ανά την Ευρώπη, επαίτης, ζήτουλας του οίκτου των ξένων, γελοιοποιόντας ένα ολόκληρο έθνος και στερώντας μας το δικαίωμα να λέμε ότι είμαστε Έλληνες.

Επιχειρηματολόγησε δημόσια κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο λέγοντας ότι μόνο ύφεση και υπανάπτυξη φέρνει για να οδηγηθεί μετ΄ου πολύ,  γονυπετής σε αυτούς. Συμφώνησε σε ότι του  ζητούσαν απεμπολώντας το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης. Δήλωσε στους ξένους εξ αρχής οτι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα, ενώ ο πρώτος των κηπουρών του, υπουργός των οικονομικών, παρατηρούσε ότι η χώρα έμοιαζε με Τιτανικό. Παρ΄όλα αυτά ζητουσαν στήριξη από τις αγορές και την Ευρωπαική Ενωση. Οποία ανοησία!

Κάθε Σαββατοκύριακο έπαιρνε μέτρα, τα μέτρα μας δηλαδή για το φέρετρο του ενταφιασμού της εθνικής μας αξιοπρέπειας! Φορολογικά; Εντεκα τον αριθμό νομοσχέδια  και μετά ζητούσε από τους Γερμανούς να επενδύσουν στη χώρα μας! Βρίσκετε κάποια λογική σ αυτό;  Ετρεμε  περιμένοντας τις δόσεις από τους ξένους δανειστές, ζούσαμε με τη μέρα. Ζωή σε δόσεις! Κατάντησε μια ιστορική χώρα ναρκομανή,  φυλακισμένη στο κελί των ξένων δανειστών. Κι εμείς παγωμένοι περιμέναμε, περιμέναμε το τέλος.  Και  κάπου μέσα μας ελπίζαμε στον από μηχανής θεό που όμως αργούσε!

Και τα οικονομικά μέτρα  πέφταν σαν το χαλάζι. Κι ο έλληνας δυσκολευόταν να καταλάβει. Αφού δε μπορούσε να πληρώσει, δεν είχε χρήματα, ήταν σε αδυναμία οικονομική, πως να πληρώσει; Στην εξωτερική πολιτική το πρώτο που έκανε ήταν να παγώσει την ελληνορωσσική προσέγγιση, που με τόσο κόπο είχε κτίσει ο Καραμανλής και το οποίο ήταν το κορυφαίο επίτευγμα της διακυβέρνησης του. Σταμάτησε την πολιτική των αγωγών, ακόμα και τον αγωγό