ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ Ε.Ε. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Μην τους αφήνεται να σας παραπληροφορούν και να σας δουλεύουν

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ της Ε.Ε. της 21/7/2011 είναι η σύνοδος διανομής της Ελλάδας.Εάν κάποιος μελετήσει την πορεία του διεθνούς συστήματος δεν θα έχει παρά ελάχιστες αμφιβολίες για το πραγματικό αντικείμενο της έκτακτης συνόδου κορυφής της Ε.Ε. της 21/7/2011.Η ίδια η ιστορία της Ε.Ε. και το λειτουργικό λογισμικό της (γιατί ιδρύθηκε, ποιοι οι σκοποί της, ποιες οι δράσεις της και το περιεχόμενο της «νομοθεσίας» της, από πού επηρεάζονται οι αποφάσεις, ποιοι και πως ορίζονται σε θέσεις κλειδιά) δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε οποιοδήποτε σοβαρό αναλυτή να αναρωτηθεί για τον σκοπό της συνόδου κορυφής: διανομή και πλιάτσικο.Και μην περιμένετε τίποτα έντονες διαστάσεις και διασπάσεις με εθνικά κριτήρια. Το διεθνές κεφάλαιο και οι «ευρωδιεθνιστές»[1], έχουν τους ίδιους βασικούς μετόχους, τα ίδια αφεντικά και αυτά έχουν ορίσει τον διεθνή καταμερισμό, τους τομείς του καθενός. Ούτε κανένας σοβαρός «ανταγωνισμός» θα υπάρξει για το πλιάτσικο και την διανομή, αυτά είναι για να τα πουλάνε στους λαούς και στους ανθρώπους ως κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους και θέσφατα για την «ευτυχία» των λαών και την «επιτυχία» των ίδιων των πολιτικών. Τα ίδια τα στοιχεία των οργάνων τους, του Ο.Ο.Σ.Α. και του Π.Ο.Εμπορίου, αποδεικνύουν ότι ολοένα και λιγότερες πολυεθνικές εταιρείες κατέχουν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη και του παγκόσμιου πλούτου.  Αυτό είναι το αποτέλεσμα του δήθεν «ανταγωνισμού» … .Οι τομείς λοιπόν και τα βασικά ποσοστά του πλιάτσικου της Ελλάδας και του υπόλοιπου ευρωπαϊκού νότου έχουν μοιραστεί από το διεθνές διευθυντήριο. Απομένουν τα μικροποσοστά και οι μικρορυθμίσεις με δήθεν εθνικό προσανατολισμό για να καλυφθούν οι εσωτερικές τριβές, ανάγκες και διανομές της Ελλάδας.Υπάρχουν κάποιοι «Ευρωηλίθιοι», που πιστεύουν στην ισχυρή Ευρώπη και μάλιστα ως αντίπαλο δέος στις Η.Π.Α. . Πλανώνται πλάνην οικτράν . Μια προσεκτική και βαθιά ματιά στις μετοχικές συνθέσεις των μεγάλων τραπεζών και των μεγάλων πολυεθνικών του δυτικού κόσμου θα αποδείξει ότι οι βασικοί μέτοχοι είναι πάνω – κάτω οι ίδιοι άνθρωποι και εταιρείες τους. Θα αποδείξει ίσως ότι οι λεγόμενες πολυεθνικές εταιρείες είναι περισσότερο μονοεθνικές από όσο θα περιμένατε. Αυτό μάλιστα δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας ειδικής ικανότητας κάποιων, αλλά συστήματος. Το σύστημα αυτό ξέρετε πως το λένε … .  Φτιάχτηκε και ελέγχεται από τους ίδιους και λειτουργεί στα μέτρα τους.            Μην περιμένετε λοιπόν τίποτα χοντρούς και άγριους τσακωμούς, έχουν λάβει οι πολιτικοί ηγέτες των λαών τις εντολές και τις κατευθύνσεις τους και αλλού παίζεται το πραγματικό παιχνίδι.            Το πρώτο μέρος του πραγματικού παιχνιδιού έχει να κάνει με την σφαίρα επιρροής του «δυτικού διευθυντηρίου». Κάποιοι εκτός συστήματος βρήκαν πόρτες ανοικτές και θέλησαν να εισβάλουν σε οικονομικά εδάφη κυριαρχίας και εκμετάλλευσης του «δυτικού κόσμου». Οσοι το έκαναν πρέπει να αποτραπούν και να νικηθούν. Για ψάξτε για παράδειγμα να δείτε σε ποιες χώρες είχαν αρχίσει να δημιουργούν βάσεις και επενδύσεις π.χ. οι Κινέζοι (τυχαία το αναφέρ