Συνωμοσίες; Και όμως γίνονται…

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Διαβάζοντας τις προάλλες μια συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη, από τους πιο ενδιαφέροντες και ευρηματικούς ‘Ελληνες οικονομολόγους, είδα μπροστά μου να παρουσιάζεται ανάγλυφη η εικόνα μιας γιγαντιαίας επιχείρησης καταστροφής του ευρώ. Αλλά ο οικονομολόγος μας κατέληγε τονίζοντας ότι δεν υπάρχουν συνωμοσίες, ότι κανείς δεν προκαλεί αυτά που συμβαίνουν!
Το σύστημα, οι παίκτες είναι καλοί, αλλά για κάποιο λόγο δεν συμπεριφέρονται έξυπνα. Θυμήθηκα έναν φίλο μου, πούπαθε έμφραγμα, είχε όλα τα συμπτώματα, αλλά επειδή έχει μεγάλη υποβλητική ικανότητα,

κατάφερε να πείσει τέσσερις γιατρούς να τον αφήσουν να κυκλοφορεί ελεύθερος. ‘Ενας μάλιστα από αυτούς, καρδιολόγος στην ειδικότητα, αφού τον εξέτασε, του είπε κατάπληκτος: «Περίεργο. ‘Εχεις όλα τα συμπτώματα του εμφράγματος!» Φυσικά τα είχε, γιατί είχε και το έμφραγμα.
‘Ολοι γνωρίζουμε εξ εμπειρίας ότι οι «συνωμοσίες», η ανάληψη δηλαδή μυστικής δράσης που δεν ανακοινώνεται, είναι, δυστυχώς, ψωμοτύρι στις ανθρώπινες και δημόσιες σχέσεις. Κάποιας μορφής συνωμοσία κάνουν ακόμα και οι γονείς για να φάει το παιδί τους το φαί, οι γυναίκες με τους άντρες τους και τούμπαλιν. Οποιοσδήποτε φοιτητής ιστορίας έχει διαβάσει τουλάχιστο για εκατό συνωμοσίες με μεγάλες συνέπειες, από το πρώτο τρίμηνο κιόλας της σχολής.

Λίγες εβδομάδες μετά την «πολιτικά ορθή» αποδοκιμασία της «συνωμοσιολογίας» από τον κ. Βαρουφάκη, οι υπεύθυνοι της τράπεζες Barclays, που διευθύνεται από ένα κλάδο της «δυναστείας» Ρότσιλντ, όπως επεσήμανε ένας άλλος, πολύ ενδιαφέρων συγγραφέας, ο  κ. Παναγιώτου, κατηγορούντο για τη χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor, δηλαδή της παγκόσμιας οικονομίας! Εκεί που βρισκόμαστε, το περίεργο δεν είναι ότι τον χειραγωγούσαν, είναι μάλλον ότι βρέθηκε αρχή να ερευνήσει το θέμα.

Τις προάλλες συζητούσα με έναν πρώην Υπουργό Οικονομικών, με μεγάλη διεθνή εμπειρία και σχέσεις. Μούλεγε ότι ούτε ο Ομπάμα, ούτε η Μέρκελ ούτε ο Πούτιν θέλουν την καταστροφή του ευρώ. Πιστεύεις ότι αυτό αφορά όλους τους παίκτες, δηλαδή και το επίπεδο Ρότσιλντ, Ροκφέλερ και δε ξέρω ποιού άλλου; επέμεινα εγώ. Μου φάνηκε ότι δυσαρεστήθηκε από την ερώτηση, προτίμησε όμως να προστατεύσει την αυτοεικόνα του: «Αυτοί θέλουν την καταστροφή του ευρώ», απάντησε κατηγορηματικά. Μόνο μια συστηματική γνώση και ανάλυση των ενεργειών των κέντρων του χρηματιστικού κεφαλαίου μπορεί βέβαια να δώσει σοβαρή ένδειξη για το σχέδιο που πιθανώς ακολουθούν.

Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι δεν υπάρχει εξ αρχής σχέδιο για πολλά από όσα γίνονται, η ίδια η διαδικασία θα το συγκροτήσει. Ο αναλυτής ή ιστορικός που θέλουν να μάθουν αν ένα γεγονός προκαλείται από «αντικειμενικά αίτια» ή από «υποκειμενικά σχέδια», βρίσκεται στη θέση του φυσικού που καλείται να απαντήσει στο ερώτημα αν το φως είναι κύμα ή σωμάτιο. Και τα δύο, ήταν η απάντηση της Φυσικής. Το τυχαίο εναλλάσσεται με το αναγκαίο, η τάξη με την αταξία, τα πάντα ρει, όπως δίδασκε ο Ηράκλειτος, αλλά η ίδια η αρχή που διατύπωσε μοιάζει, παραδόξως, αμετάβλη